سولرز، فیلیپ (۱۹۳۶): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۷

سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶م - )(Sollers, Philippe)

نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰م مجلۀ پیشتاز تِل کل^[۱] را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲م منتشر می‌شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م در بطن شورش‌های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. ژاک لاکان^[۲]، لوئی آلتوسر^[۳] و رولان بارت^[۴] ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، انزوای شگفت^[۵] (۱۹۵۸م)، که فرانسوآ موریاک^[۶] و لوئی آراگون^[۷] آن را ستودند، پارک^[۸] (۱۹۶۱م) را در قالب روایی نوشت و درپی آن حادثه^[۹] (۱۹۶۵م) و اعداد^[۱۰] (۱۹۶۸م) را منتشر کرد. ژاک دریدا^[۱۱] در کتابش، اشاعه^[۱۲]، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان‌های او عبارت‌اند از بهشت^[۱۳] (۱۹۸۱م)، چهرۀ بازیگر^[۱۴] (۱۹۸۴م)، سوسن طلایی^[۱۵] (۱۹۸۹م)، و جشن در ونیز^[۱۶] (۱۹۹۱م). این رمان‌ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه‌های سیاسی، رسانه‌ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه‌ای را که خواننده در آن زندگی می‌کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده‌اند. در همۀ این رمان‌ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته‌های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته‌هایش همیشه در اولویت قرار می‌دهد.

همسر وی متفکر معروف ژولیا کریستوا است.

↑ Tel Quel
↑ Jacques Lacan
↑ Louis Althusser
↑ Roland Barthes
↑ A Strange Solitude
↑ François Mauriac
↑ Louis Aragon
↑ The Park
↑ Event
↑ Numbers
↑ Jacques Derrida
↑ Dissemination
↑ Paradis
↑ Portrait du Joueur
↑ Le Lys d’Or
↑ Watteau in Venice

[1] Tel Quel

[2] Jacques Lacan

[3] Louis Althusser

[4] Roland Barthes

[5] A Strange Solitude

[6] François Mauriac

[7] Louis Aragon

[8] The Park

[9] Event

[10] Numbers

[11] Jacques Derrida

[12] Dissemination

[13] Paradis

[14] Portrait du Joueur

[15] Le Lys d’Or

[16] Watteau in Venice

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 [[پرونده:25282800.jpg|بندانگشتی|فیلیپ سولرز]]
-سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶)(Sollers, Philippe)
+سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶م -  )(Sollers, Philippe)
-نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰ مجلۀ پیشتاز ''تِل کل''<ref>''Tel Quel''</ref> را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲ منتشر می‌شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در بطن شورش‌های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. [[ژاک لاکان]]<ref>Jacques Lacan</ref>، [[آلتوسر، لویی (۱۹۱۸ـ۱۹۹۰)|لوئی آلتوسر]]<ref>Louis Althusser</ref> و [[رولان بارت]]<ref>Roland Barthes</ref> ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، ''انزوای شگفت''<ref>''A Strange Solitude''</ref> (۱۹۵۸)، که [[موریاک، فرانسوا (۱۸۸۵ـ۱۹۷۰)|فرانسوآ موریاک]]<ref>François Mauriac</ref> و [[لویی آراگون|لوئی آراگون]]<ref>Louis Aragon</ref> آن را ستودند، ''پارک''<ref>''The Park''</ref> (۱۹۶۱) را در قالب روایی نوشت و درپی آن ''حادثه''<ref>''Event''</ref> (۱۹۶۵) و ''اعداد''<ref>''Numbers''</ref> (۱۹۶۸) را منتشر کرد. [[ژاک دریدا]]<ref>Jacques Derrida</ref> در کتابش، ''اشاعه''<ref>''Dissemination''</ref>، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان‌های او عبارت‌اند از ''بهشت''<ref>''Paradis''</ref> (۱۹۸۱)، ''چهرۀ بازیگر''<ref>''Portrait du Joueur''</ref> (۱۹۸۴)، ''سوسن طلایی''<ref>''Le Lys d’Or''</ref> (۱۹۸۹)، و ''جشن در ونیز''<ref>''Watteau in Venice''</ref> (۱۹۹۱). این رمان‌ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه‌های سیاسی، رسانه‌ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه‌ای را که خواننده در آن زندگی می‌کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده‌اند. در همۀ این رمان‌ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته‌های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته‌هایش همیشه در اولویت قرار می‌دهد.
+نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰م مجلۀ پیشتاز ''تِل کل''<ref>''Tel Quel''</ref> را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲م منتشر می‌شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م در بطن شورش‌های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. [[ژاک لاکان]]<ref>Jacques Lacan</ref>، [[آلتوسر، لویی (۱۹۱۸ـ۱۹۹۰)|لوئی آلتوسر]]<ref>Louis Althusser</ref> و [[رولان بارت]]<ref>Roland Barthes</ref> ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، ''انزوای شگفت''<ref>''A Strange Solitude''</ref> (۱۹۵۸م)، که [[موریاک، فرانسوا (۱۸۸۵ـ۱۹۷۰)|فرانسوآ موریاک]]<ref>François Mauriac</ref> و [[آراگون، لوئی (۱۸۹۷ـ۱۹۸۲م)|لوئی آراگون]]<ref>Louis Aragon</ref> آن را ستودند، ''پارک''<ref>''The Park''</ref> (۱۹۶۱م) را در قالب روایی نوشت و درپی آن ''حادثه''<ref>''Event''</ref> (۱۹۶۵م) و ''اعداد''<ref>''Numbers''</ref> (۱۹۶۸م) را منتشر کرد. [[ژاک دریدا]]<ref>Jacques Derrida</ref> در کتابش، ''اشاعه''<ref>''Dissemination''</ref>، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان‌های او عبارت‌اند از ''بهشت''<ref>''Paradis''</ref> (۱۹۸۱م)، ''چهرۀ بازیگر''<ref>''Portrait du Joueur''</ref> (۱۹۸۴م)، ''سوسن طلایی''<ref>''Le Lys d’Or''</ref> (۱۹۸۹م)، و ''جشن در ونیز''<ref>''Watteau in Venice''</ref> (۱۹۹۱م). این رمان‌ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه‌های سیاسی، رسانه‌ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه‌ای را که خواننده در آن زندگی می‌کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده‌اند. در همۀ این رمان‌ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته‌های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته‌هایش همیشه در اولویت قرار می‌دهد.
 &nbsp;همسر وی متفکر معروف [[کریستوا، یولیا (۱۹۴۱)|ژولیا کریستوا]] است.