حاج ميرزا ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
حاج ميرزا ابوالقاسم (      - 1339ق)  
حاج ميرزا ابوالقاسم (      - 1339ق)  


(مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی.  
(مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی. معلومات مقدماتی و سطوح را در مشهد آموخت و برای تكميل آن، به عتبات عاليات رفت. طی چند سالی که دولت او را به نجف تبعید کرده بود و آن‌جا اقامت داشت، به تكميل تحصيلاتش پرداخت و در محضر ميرزا حبيب الله رشتی و آخوند ملا علی نهاوندی تلمذ كرد. در نجف اشرف، مورد حمایت مرحوم آخوند خراسانی بود. علم اخلاق و سلوک را از آخوند ملا حسينقلی همدانی و آقا سيد محمد رضا خراسانی فرا گرفت. پس از اين‌كه مراجع تقليد آن زمان اجتهاد را مجاز دانستند، به مشهد برگشت و به ترويج دين و تدريس مشغول شد.  


معلومات مقدماتی و سطوح را در مشهد آموخت و برای تكميل آن، به عتبات عاليات رفت. 
او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد. از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود. فضل الله بدايع نگار فرزند اوست.  
 
[[رده:دین اسلام]]
طی چند سالی که دولت او را به نجف تبعید کرده بود و آن‌جا اقامت داشت، به تكميل تحصيلاتش پرداخت و در محضر ميرزا حبيب الله رشتی و آخوند ملا علی نهاوندی تلمذ كرد. در نجف اشرف، مورد حمایت مرحوم آخوند خراسانی بود. 
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]]
 
علم اخلاق و سلوک را از آخوند ملا حسينقلی همدانی و آقا سيد محمد رضا خراسانی فرا گرفت.
 
پس از اين‌كه مراجع تقليد آن زمان اجتهاد را مجاز دانستند، به مشهد برگشت و به ترويج دين و تدريس مشغول شد.
 
او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد.  
 
از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود.
 
فضل الله بدايع نگار فرزند اوست.

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۸

حاج ميرزا ابوالقاسم ( - 1339ق)

(مشهور و ملقب به معين‌الغرباء) از مشاهير و علمای روحانی خراسان، فرزند عبدالوهاب بن محمد بن حسين خراسانی. معلومات مقدماتی و سطوح را در مشهد آموخت و برای تكميل آن، به عتبات عاليات رفت. طی چند سالی که دولت او را به نجف تبعید کرده بود و آن‌جا اقامت داشت، به تكميل تحصيلاتش پرداخت و در محضر ميرزا حبيب الله رشتی و آخوند ملا علی نهاوندی تلمذ كرد. در نجف اشرف، مورد حمایت مرحوم آخوند خراسانی بود. علم اخلاق و سلوک را از آخوند ملا حسينقلی همدانی و آقا سيد محمد رضا خراسانی فرا گرفت. پس از اين‌كه مراجع تقليد آن زمان اجتهاد را مجاز دانستند، به مشهد برگشت و به ترويج دين و تدريس مشغول شد.

او در چهارم صفر 1339ق درگذشت و در دارالسياده حرم حضرت رضا (ع) دفن گرديد. از صفات بارزش، مخالفت با بیگانگان بود. فضل الله بدايع نگار فرزند اوست.