شورای امنیت ملی امریکا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


امریکا، شورای اَمنیّت ملّی (National Security Council)<br />  
شورای امنیت ملی امریکا (National Security Council)<br />  


{{جعبه اطلاعات سازمانها و نهادهای حاکمیتی
{{جعبه اطلاعات سازمانها و نهادهای حاکمیتی
خط ۱۷: خط ۱۷:
|گروه مقاله=
|گروه مقاله=
}}
}}
[[File:11505100.jpg|thumb|امريکا، شوراي اَمنيّت ملّي]]
[[File:11505100.jpg|thumb|شورای امنیت ملی امریکا]]
شورای اجرایی فدرال در ایالات متحده امریکا، تشکیل‌شده در ۱۹۴۷ به‌موجب قانون امنیت ملی<ref>National Security Act</ref>. اعضای قانونی این شورا عبارت‌اند از رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور، و وزیران خارجه و دفاع. مقام‌های دیگر، ازجمله مدیران اجرایی و برنامه‌ریزی اضطراری عملیات خارجی، نیز ممکن است به دعوت رئیس‌جمهور در جلسات شورا حضور یابند. رئیس ستاد مشترک و مدیر سازمان مرکزی اطلاعات (سیا)<ref>(Central Intelligence Agency (CIA</ref>&nbsp;مشاوران ویژۀ این شورای‌اند. هیئت هماهنگی عملیات نیز به این شورا گزارش می‌دهد. دستیار ویژۀ رئیس‌جمهور در امور امنیت ملی بالاترین مقام اداری شوراست و [[مشاور امنیت ملی]] ریاست کارکنان شورا را برعهده دارد. هدف از تشکیل شورای امنیت ملی مشاوره با رئیس‌جمهور درخصوص صحّت سیاست‌های داخلی، خارجی، و نظامی مربوط به امنیت ملی و تسهیل همکاری دسته‌های نظامی و دیگر وزارتخانه‌ها و سازمان‌های حکومت در زمینۀ مسائل امنیت ملی است. بهره‌گیری از شورای امنیت ملی بستگی به عقاید رئیس‌جمهور دارد که ممکن است تصمیم بگیرد از رایزنان دیگری استفاده کند که در بیرون از ساختار رسمی وجود دارند. از اواخر دهۀ ۱۹۶۰ تا اوایل دهۀ ۱۹۸۰ وظایف شورا گسترش یافت و صورت‌بندی و اجرای سیاست‌ها را نیز دربرگرفت. قانون امنیت ملی مصوّب ۱۹۴۷ با متمم‌های قانون امنیت ملی<ref>National Security Act Amendments</ref>&nbsp;(۱۹۴۹) و قانون امنیت متقابل<ref>Mutual Security Act</ref>&nbsp;(۱۹۵۱) اصلاح شد.
شورای اجرایی فدرال در ایالات متحده امریکا، تشکیل‌شده در ۱۹۴۷م به‌موجب قانون امنیت ملی<ref>National Security Act</ref>. اعضای قانونی این شورا عبارت‌اند از رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور، و وزیران خارجه و دفاع. مقام‌های دیگر، ازجمله مدیران اجرایی و برنامه‌ریزی اضطراری عملیات خارجی، نیز ممکن است به دعوت رئیس‌جمهور در جلسات شورا حضور یابند. رئیس ستاد مشترک و مدیر سازمان مرکزی اطلاعات (سیا)<ref>(Central Intelligence Agency (CIA</ref> مشاوران ویژۀ این شورای‌اند. هیئت هماهنگی عملیات نیز به این شورا گزارش می‌دهد. دستیار ویژۀ رئیس‌جمهور در امور امنیت ملی بالاترین مقام اداری شوراست و [[مشاور امنیت ملی]] ریاست کارکنان شورا را برعهده دارد. هدف از تشکیل شورای امنیت ملی مشاوره با رئیس‌جمهور درخصوص صحّت سیاست‌های داخلی، خارجی، و نظامی مربوط به امنیت ملی و تسهیل همکاری دسته‌های نظامی و دیگر وزارتخانه‌ها و سازمان‌های حکومت در زمینۀ مسائل امنیت ملی است. بهره‌گیری از شورای امنیت ملی بستگی به عقاید رئیس‌جمهور دارد که ممکن است تصمیم بگیرد از رایزنان دیگری استفاده کند که در بیرون از ساختار رسمی وجود دارند. از اواخر دهۀ ۱۹۶۰م تا اوایل دهۀ ۱۹۸۰م وظایف شورا گسترش یافت و صورت‌بندی و اجرای سیاست‌ها را نیز دربرگرفت. قانون امنیت ملی مصوّب ۱۹۴۷م با متمم‌های قانون امنیت ملی<ref>National Security Act Amendments</ref> (۱۹۴۹م) و قانون امنیت متقابل<ref>Mutual Security Act</ref> (۱۹۵۱م) اصلاح شد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۳

شورای امنیت ملی امریکا (National Security Council)

شورای امنیت ملی امریکا
نام فارسی شورای امنیت ملی امریکا
نام لاتین National Security Council
سال تاسیس  ۱۹۴۷م
اعضا رییس جمهور، معاون رییس جمهور، وزیران خارجه و دفاع
شورای امنیت ملی امریکا

شورای اجرایی فدرال در ایالات متحده امریکا، تشکیل‌شده در ۱۹۴۷م به‌موجب قانون امنیت ملی[۱]. اعضای قانونی این شورا عبارت‌اند از رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور، و وزیران خارجه و دفاع. مقام‌های دیگر، ازجمله مدیران اجرایی و برنامه‌ریزی اضطراری عملیات خارجی، نیز ممکن است به دعوت رئیس‌جمهور در جلسات شورا حضور یابند. رئیس ستاد مشترک و مدیر سازمان مرکزی اطلاعات (سیا)[۲] مشاوران ویژۀ این شورای‌اند. هیئت هماهنگی عملیات نیز به این شورا گزارش می‌دهد. دستیار ویژۀ رئیس‌جمهور در امور امنیت ملی بالاترین مقام اداری شوراست و مشاور امنیت ملی ریاست کارکنان شورا را برعهده دارد. هدف از تشکیل شورای امنیت ملی مشاوره با رئیس‌جمهور درخصوص صحّت سیاست‌های داخلی، خارجی، و نظامی مربوط به امنیت ملی و تسهیل همکاری دسته‌های نظامی و دیگر وزارتخانه‌ها و سازمان‌های حکومت در زمینۀ مسائل امنیت ملی است. بهره‌گیری از شورای امنیت ملی بستگی به عقاید رئیس‌جمهور دارد که ممکن است تصمیم بگیرد از رایزنان دیگری استفاده کند که در بیرون از ساختار رسمی وجود دارند. از اواخر دهۀ ۱۹۶۰م تا اوایل دهۀ ۱۹۸۰م وظایف شورا گسترش یافت و صورت‌بندی و اجرای سیاست‌ها را نیز دربرگرفت. قانون امنیت ملی مصوّب ۱۹۴۷م با متمم‌های قانون امنیت ملی[۳] (۱۹۴۹م) و قانون امنیت متقابل[۴] (۱۹۵۱م) اصلاح شد.

 


  1. National Security Act
  2. (Central Intelligence Agency (CIA
  3. National Security Act Amendments
  4. Mutual Security Act