گلروپ، کارل (۱۸۵۷ـ۱۹۱۹): تفاوت میان نسخه‌ها

گِلِروپ، کارل (۱۸۵۷ـ۱۹۱۹)(Gjellerup, Karl)

شاعر و رمان‌نویس دانمارکی. با هم‌وطنــــش [[پونتوپیدان، هنریک (۱۸۵۷ـ۱۹۴۳)|هنریک پونتوپیدان]]<ref>Henrik Pontoppidan

</ref> در ۱۹۱۷ مشترکاً جایزۀ نوبل ادبیات<ref>Nobel Prize for Literature  

</ref> دریافت کرد. گِلِروپ، که فرزند یک کشیش بود، الهیات تحصیل کرد، اما بعدها تحت تأثیر داروینیسم<ref>Darwinism </ref> و اندیشه‌های افراطی جدید [[گیورگ براندس|گئورک براندِس]]<ref>Georg Brandes </ref> به آزاداندیشی و الحاد روی آورد. این گرایش در نخستین کتابش، ''آرمان‌گرا، توصیف پیرو''<ref>''An Idealist, A Description of Epigonus'' </ref> (۱۸۷۸)، و در وداعش با الهیات در ''کارآموز ژرمن‌ها''<ref>''The Teutons Apprentice''</ref> (۱۸۸۲) بازگو شده است. کتاب دوم راهی را ترسیم می‌کند که وی از گذر فلسفۀ آرمان‌گرایی و رمانتیسم آلمان دوباره باید در جست‌وجوی آگاهانه مذهب در پیش می‌گرفت. سرانجام رضایت‌خاطر را در مطالعۀ آیین بودایی و ادیان مشرق زمین یافت. دو اثر اواخر عمرش نیز عبارت‌اند از ''مینا''<ref>''Minna'' </ref> (۱۸۸۹)، رمانی دربارۀ آلمان معاصر، که گلروپ سال‌های پایانی عمر را در آن‌جا گذراند، و ''کامانیتای زائر''<ref>''The Pilgrim Kamanita''</ref> (۱۹۰۶)، داستانی از مناطق دوردست هند، که به تناسخ می‌پردازد.