پرش به محتوا

بیک ایمانوردی، رضا (تهران ۱۳۱۵ـ امریکا ۱۳۸۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سیروس ابراهیم زاده
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اردبیل ۱۳۱۶ش
|تاریخ مرگ=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲)
|خویشاوندان سرشناس =ناهید کبیری (همسر)
|گروه مقاله =تیاتر
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:12469700- 2.jpg|جایگزین=رضا بیگ ایمانوردی|بندانگشتی|رضا بیک‌ایمانوردی]]
[[پرونده:12469700- 2.jpg|جایگزین=رضا بیگ ایمانوردی|بندانگشتی|رضا بیک‌ایمانوردی]]
رضا بیک‌ایمانوردی (تهران ۱۳۱۵ـ امریکا ۱۳۸۲ش)<br><p>بازیگر سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با بازی در فیلم ''فریاد نیمه‌شب'' (۱۳۴۰) آغاز کرد. کارنامۀ بازیگری‌اش در سینما به دو دوره تقسیم می‌شود: در دورۀ اول در نقش انسان‌های خلافکار و شرور بازی کرد؛ فیزیک بدنی، چهره و سابقۀ فعالیتش در کشتی کچ به حضورش در این نقش‌ها کمک کرد؛ در دورۀ دوم در نقش‌های کُمدی به ایفای نقش پرداخت، صدای منوچهر اسماعیلی و پالتوی بلند سفید (که یادآور پیتر فالک در نقش ستوان کلمبو بود)، در موفقیت او سهم مؤثری داشت. بیک‌ایمانوردی حدود ۱۳۰ فیلم بازی کرد، و نقش‌های متفاوتی بر‌عهده داشت، به‌طوری که در اوج فعالیت و محبوبیت‌اش به مرد هزار چهرۀ سینمای ایران مشهور شد. از فیلم‌های اوست: ''ولگرد قهرمان'' (۱۳۴۴)، ''مرد سرگردان'' (۱۳۴۵)، ''گدایان تهران'' (۱۳۴۵)، ''لوطی قرن بیستم'' (۱۳۴۷)، ''حیدر'' (۱۳۵۰)، ''بندری'' (۱۳۵۲)، و ''راهی به‌سوی خدا'' (۱۳۵۹).</p>
رضا بیک‌ایمانوردی (تهران ۱۳۱۵ـ امریکا ۱۳۸۲ش)<br><p>بازیگر سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با بازی در فیلم ''فریاد نیمه‌شب'' (۱۳۴۰) آغاز کرد. کارنامۀ بازیگری‌اش در سینما به دو دوره تقسیم می‌شود: در دورۀ اول در نقش انسان‌های خلافکار و شرور بازی کرد؛ فیزیک بدنی، چهره و سابقۀ فعالیتش در کشتی کچ به حضورش در این نقش‌ها کمک کرد؛ در دورۀ دوم در نقش‌های کُمدی به ایفای نقش پرداخت، صدای منوچهر اسماعیلی و پالتوی بلند سفید (که یادآور پیتر فالک در نقش ستوان کلمبو بود)، در موفقیت او سهم مؤثری داشت. بیک‌ایمانوردی حدود ۱۳۰ فیلم بازی کرد، و نقش‌های متفاوتی بر‌عهده داشت، به‌طوری که در اوج فعالیت و محبوبیت‌اش به مرد هزار چهرۀ سینمای ایران مشهور شد. از فیلم‌های اوست: ''ولگرد قهرمان'' (۱۳۴۴)، ''مرد سرگردان'' (۱۳۴۵)، ''گدایان تهران'' (۱۳۴۵)، ''لوطی قرن بیستم'' (۱۳۴۷)، ''حیدر'' (۱۳۵۰)، ''بندری'' (۱۳۵۲)، و ''راهی به‌سوی خدا'' (۱۳۵۹).</p>
سرویراستار
۴۰٬۹۹۷

ویرایش