شیوا، آذر (تهران ۱۳۱۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =سیروس ابراهیم زاده | |||
|نام = | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=اردبیل ۱۳۱۶ش | |||
|تاریخ مرگ= | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایرانی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲) | |||
|خویشاوندان سرشناس =ناهید کبیری (همسر) | |||
|گروه مقاله =تیاتر | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
[[پرونده:26202900.jpg|جایگزین=آذر شیوا|بندانگشتی|آذر شیوا]] | [[پرونده:26202900.jpg|جایگزین=آذر شیوا|بندانگشتی|آذر شیوا]] | ||
آذر شیوا (تهران ۱۳۱۹ش- )<br> | آذر شیوا (تهران ۱۳۱۹ش- )<br> | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۳
| سیروس ابراهیم زاده | |
|---|---|
| زادروز |
اردبیل ۱۳۱۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲) |
| گروه مقاله | تیاتر |
| خویشاوندان سرشناس | ناهید کبیری (همسر) |
آذر شیوا (تهران ۱۳۱۹ش- )
بازیگر سینمای ایران. در ۱۳۵۰ش در اعتراض به شرایط حاکم بر سینمای ایران از فعالیت‌های سینمایی کناره‌گیری کرد، و مدتی بعد به فرانسه رفت. او دارای مدرک تحصیلی فوق‌دیپلم پرستاری است. مدتی کوتاه در رادیو تهران (۱۳۳۷) و دوبلۀ فیلم (۱۳۳۸) فعالیت کرد، و از ۱۳۴۰ به بازی در فیلم‌ها روآورد.
تعدادی از فیلم‌های وی عبارت‌اند از آهنگ دهکده (مجید محسنی، ۱۳۴۰)، گذشت (فرج‌الله نسیمیان، ۱۳۴۱)، قانون زندگی (جمشید شیبانی، ۱۳۴۳)، زیر گنبد کبود (مهدی رئیس‌فیروز، ۱۳۴۶)، روزهای تاریک یک مادر (محمدعلی زرندی، ۱۳۴۶)، سلطان قلب‌ها (محمدعلی فردین، ۱۳۴۷)، هنگامه (ساموئل خاچیکیان، ۱۳۴۷)، و درخت‌ها ایستاده می‌میرند (امیر شروان، ۱۳۵۰).