تنکابنی، میرزا طاهر (کلاردشت ۱۲۸۰ق ـ تهران ۱۳۲۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>مدرس فلسفه و دولتمرد ایرانی. برای تحصیل علوم دینی رسمی به تهران رفت و حکمت را نزد ملا محمدرضا قمشه‌ای، آقا علی مدرّس زنوزی و میرزا ابوالحسن جلوه و هیئت و نجوم را از میرزا عبدالله فراگرفت. در فقه و اصول، ادبیات، ریاضیات، طب قدیم و خطاطی تبحر یافت و ''قانون'' ابن‌سینا را چندین دوره تدریس کرد و حاشیه بر آن نوشت. وی سال‌های دراز در مدرسۀ سپهسالار و گاهی در مدرسۀ علوم سیاسی تدریس کرد و کتب نفیس خطی و چاپی فراهم آورد. در جنبش مشروطیت به آزادی‌خواهان پیوست و چند دوره نمایندۀ مجلس شورای ملی بود و با حزب دموکرات و ملیّون همکاری کرد. پس از چهار سال مهاجرت به | }}<p>مدرس فلسفه و دولتمرد ایرانی. برای تحصیل علوم دینی رسمی به تهران رفت و حکمت را نزد ملا محمدرضا قمشه‌ای، [[زنوزی، آقا علی|آقا علی مدرّس زنوزی]] و [[جلوه، میرزا ابوالحسن (گجرات ۱۲۳۸ـ تهران ۱۳۱۴ق)|میرزا ابوالحسن جلوه]] و هیئت و نجوم را از میرزا عبدالله فراگرفت. در [[فقه]] و اصول، ادبیات، ریاضیات، طب قدیم و خطاطی تبحر یافت و ''[[قانون (القانون) (کتاب)|قانون]]'' [[ابن سینا، حسین بن عبدالله (خرمیثن ۳۷۰ـ همدان ۴۲۸)|ابن‌سینا]] را چندین دوره تدریس کرد و حاشیه بر آن نوشت. وی سال‌های دراز در [[سپهسالار، مدرسه|مدرسۀ سپهسالار]] و گاهی در مدرسۀ علوم سیاسی تدریس کرد و کتب نفیس خطی و چاپی فراهم آورد. در جنبش [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]] به آزادی‌خواهان پیوست و چند دوره نمایندۀ [[مجلس شورای ملی]] بود و با حزب دموکرات و ملیّون همکاری کرد. پس از چهار سال مهاجرت به [[عراق]]، در کودتای اسفند ۱۲۹۹ش مدتی زندانی شد و زیر نظر بود. در تشکیلات جدید دادگستری به ریاست محاکم رسید و بعد مستشار دیوان عالی کشور شد. سرانجام درپی اعتراض به اقدام [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] در غصب املاک خود (۱۳۰۶ش)، از کارهای دولتی و تدریس منع و به [[کاشان، شهر|کاشان]] تبعید شد، اما با وساطت به تهران بازگشت و در مدرسۀ سپهسالار به تدریس پرداخت. جز تألیفات اندک وی، کتب و رساله‌های بسیاری به خط میرزا طاهر در دست است. مجموعۀ کتاب‌های او در [[کتابخانه مجلس|کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی]] نگهداری می‌شود. مقبره‌اش در [[ابن بابویه، گورستان|ابن بابویه]] است.</p> | ||
<br><!--14230100--> | <br><!--14230100--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۴
تُنکابنی، میرزا طاهر (کلاردشت ۱۲۸۰ق ـ تهران ۱۳۲۰ش)
| میرزا طاهر تنکابنی | |
|---|---|
| زادروز |
کلاردشت ۱۲۸۰ق |
| درگذشت | تهران ۱۳۲۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس فلسفه |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
مدرس فلسفه و دولتمرد ایرانی. برای تحصیل علوم دینی رسمی به تهران رفت و حکمت را نزد ملا محمدرضا قمشه‌ای، آقا علی مدرّس زنوزی و میرزا ابوالحسن جلوه و هیئت و نجوم را از میرزا عبدالله فراگرفت. در فقه و اصول، ادبیات، ریاضیات، طب قدیم و خطاطی تبحر یافت و قانون ابن‌سینا را چندین دوره تدریس کرد و حاشیه بر آن نوشت. وی سال‌های دراز در مدرسۀ سپهسالار و گاهی در مدرسۀ علوم سیاسی تدریس کرد و کتب نفیس خطی و چاپی فراهم آورد. در جنبش مشروطیت به آزادی‌خواهان پیوست و چند دوره نمایندۀ مجلس شورای ملی بود و با حزب دموکرات و ملیّون همکاری کرد. پس از چهار سال مهاجرت به عراق، در کودتای اسفند ۱۲۹۹ش مدتی زندانی شد و زیر نظر بود. در تشکیلات جدید دادگستری به ریاست محاکم رسید و بعد مستشار دیوان عالی کشور شد. سرانجام درپی اعتراض به اقدام رضاشاه در غصب املاک خود (۱۳۰۶ش)، از کارهای دولتی و تدریس منع و به کاشان تبعید شد، اما با وساطت به تهران بازگشت و در مدرسۀ سپهسالار به تدریس پرداخت. جز تألیفات اندک وی، کتب و رساله‌های بسیاری به خط میرزا طاهر در دست است. مجموعۀ کتاب‌های او در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگهداری می‌شود. مقبره‌اش در ابن بابویه است.