ابراهیم بن عماد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
ابراهیم بن عماد | |||
وی ''رنگه‌نویسی''<ref>کتابت یا قطعه‌نویسی با الوان گوناگون، مانند شنگرف، لاجورد، زنگاری، سرنج، طلا، سفیداب، و... را می‌گویند.</ref> می‌کرده و شعر نیز می‌سروده است. به گمان برخی، شعر تعدادی از آثار | (نام کامل: میرابراهیم سیفی حسنی قزوینی؛ ملقب به شمس‌النهار) از خوشنویسان معروف ایرانی دوره‌ی [[صفویه|صفوی]] (در سده‌ی 11ق)، فرزند [[میرعماد]]. [[نستعلیق، خط|خط نستعلیق]] را از پدرش فراگرفت. به احتمال در سال 1008ق با پدر به [[اصفهان، شهر|اصفهان]] رفته و در کتابخانه‌ی عبدالرشید به کتابت مشغول شده است. | ||
پس از کشته شدن میرعماد (1024ق) از ترس [[شاه عباس کبیر|شاه عباس]] مدتی در اصفهان به صورت مخفیانه زیست و سپس به [[مشهد، شهر|مشهد]] رفت. در مشهد مورد توجه هنردوستان قرار گرفت و 14سال در آنجا اقامت کرد. پس از مرگ شاه عباس (1038ق) به [[قزوین، شهر|قزوین]] (زادگاهش) برگشت و به کتابت و تعلیم خوشنویس مشغول شد. وی در 53سالگی در قزوین درگذشت و همانجا مدفون شد. | |||
وی ''رنگه‌نویسی''<ref>کتابت یا قطعه‌نویسی با الوان گوناگون، مانند شنگرف، لاجورد، زنگاری، سرنج، طلا، سفیداب، و... را می‌گویند.</ref> می‌کرده و شعر نیز می‌سروده است. به گمان برخی، شعر تعدادی از آثار خوشنویسی وی منسوب به خود اوست. وی نسخه‌های از دواوین و گزینه‌ی اشعار صوفیان و شاعرانی چون [[نجم الدین کبری، احمد (خوارزم ۵۴۰ـ۶۱۸ق)|نجم‌الدین کبری]]، رکن‌الدین قبایی، خواجه بدخشی، حکیم جوهری، فریدالدین دهلوی، میرعتیقی سمرقندی و سراج‌الدین بلخی را به خط نستعلیق کتابت کرده است. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۰
| جعبه زندگینامه |
|---|
ابراهیم بن عماد
(نام کامل: میرابراهیم سیفی حسنی قزوینی؛ ملقب به شمس‌النهار) از خوشنویسان معروف ایرانی دوره‌ی صفوی (در سده‌ی 11ق)، فرزند میرعماد. خط نستعلیق را از پدرش فراگرفت. به احتمال در سال 1008ق با پدر به اصفهان رفته و در کتابخانه‌ی عبدالرشید به کتابت مشغول شده است.
پس از کشته شدن میرعماد (1024ق) از ترس شاه عباس مدتی در اصفهان به صورت مخفیانه زیست و سپس به مشهد رفت. در مشهد مورد توجه هنردوستان قرار گرفت و 14سال در آنجا اقامت کرد. پس از مرگ شاه عباس (1038ق) به قزوین (زادگاهش) برگشت و به کتابت و تعلیم خوشنویس مشغول شد. وی در 53سالگی در قزوین درگذشت و همانجا مدفون شد.
وی رنگه‌نویسی[۱] می‌کرده و شعر نیز می‌سروده است. به گمان برخی، شعر تعدادی از آثار خوشنویسی وی منسوب به خود اوست. وی نسخه‌های از دواوین و گزینه‌ی اشعار صوفیان و شاعرانی چون نجم‌الدین کبری، رکن‌الدین قبایی، خواجه بدخشی، حکیم جوهری، فریدالدین دهلوی، میرعتیقی سمرقندی و سراج‌الدین بلخی را به خط نستعلیق کتابت کرده است.
- ↑ کتابت یا قطعه‌نویسی با الوان گوناگون، مانند شنگرف، لاجورد، زنگاری، سرنج، طلا، سفیداب، و... را می‌گویند.