رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:22224600-3.jpg|بندانگشتی|پرتره لرد هیتفیلد اثر جاشوا رینولدز]]
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جاشوا رینولدز|نام=Joshua Reynolds|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=سِر (۱۷۶۹م)|زادروز=۱۷۲۳م|تاریخ مرگ=۱۷۹۲م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۷۶۸م اولین رئیس‌ آکادمی سلطنتی|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی (۱۷۸۴م؛ سان مارینو، کالیفرنیا)، لُرد هیتفیلد (۱۷۸۷م؛ نگارخانه ملی لندن) و دریاسالار کِپِل (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزه نیروی دریایی لندن)، خودنگاری (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن)
کتاب گفتارهایی درباره هنر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=رینولدز با دکتر جانسون باشگاه ادبی تأسیس کرد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲م)(Reynolds, Joshua)<br />


رِیْنولْدْز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)(Reynolds, Joshua)<br /> [[File:22224600.jpg|thumb|رابرت کلایو و خانواده‌اش همراه با کنیزی هندی]]نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸ بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر<ref>Grand Manner </ref>» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک<ref>classical </ref>&nbsp;و رنسانس<ref>Renaissance </ref>&nbsp;مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیکِ پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی ''بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی<ref>''Mrs Siddons as The Tragic Muse''</ref>''(۱۷۸۴؛ سان مارینو<ref>San Marino</ref>، کالیفرنیا<ref>California </ref>). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون لارِنس اِستِرن<ref>Laurence Sterne </ref>&nbsp;و دکتر جانسون<ref>Dr Johnson</ref>، هر دو نویسنده، و دیوید گریک<ref>David Garrick</ref>&nbsp;بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲ در لندن کار کرد، و در ۱۷۶۸ اولین رئیس‌ آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref>&nbsp;شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹ عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیکِ یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله میکلانژ، رافائل<ref>Raphael </ref>، تیسین<ref>Titian </ref>، و لئوناردو داوینچی<ref>Leonardo da Vinci</ref>&nbsp;متأثر بود. در کتاب ''گفتارهایی دربارۀ هنر<ref> ''Discourses on Art''</ref>''&nbsp;که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱ بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون ''لُرد هیتفیلد<ref> ''Lord Heathfield'' </ref>''&nbsp;(۱۷۸۷؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>) و ''دریاسالار کِپِل<ref> ''Admiral Keppel'' </ref>''&nbsp;(۱۷۵۳ـ۱۷۵۴؛ موزۀ نیروی دریایی لندن<ref>National Maritime Museum, London</ref>). بعضی از آثارش همچون ''خودنگاری<ref> ''Self-Portrait''</ref>''&nbsp;(ح ۱۷۷۳؛ آکادمی سلطنتی، لندن) به هنر رامبرانت<ref>Rembrandt</ref>&nbsp;نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی<ref> Literary Club</ref>&nbsp;را تأسیس کرد.&nbsp;
نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸م بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر<ref>Grand Manner </ref>» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک<ref>classical </ref> و [[رنسانس]]<ref>Renaissance </ref> مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیک پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی ''بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی<ref>''Mrs Siddons as The Tragic Muse''</ref>''(۱۷۸۴م؛ [[سان مارینو، شهر|سان مارینو]]<ref>San Marino</ref>، [[کالیفرنیا]]<ref>California </ref>). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون [[استرن، لارنس (۱۷۱۳ـ۱۷۶۸)|لارنس اِسترن]]<ref>Laurence Sterne </ref> و دکتر جانسون<ref>Dr Johnson</ref>، هر دو نویسنده، و [[گریک، دیوید (۱۷۱۷ـ۱۷۷۹)|دیوید گریک]]<ref>David Garrick</ref> بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲م در [[لندن (انگلستان)|لندن]] کار کرد، و در ۱۷۶۸م اولین رئیس‌ آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹م عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیک یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله [[میکلانژ]]، رافائل<ref>Raphael </ref>، [[تیسین]]<ref>Titian </ref>، و [[داوینچی، لیوناردو (۱۴۵۲م ـ۱۵۱۹)|لئوناردو داوینچی]]<ref>Leonardo da Vinci</ref> متأثر بود. در کتاب ''گفتارهایی دربارۀ هنر<ref> ''Discourses on Art''</ref>'' که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱م بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون ''لُرد هیتفیلد<ref> ''Lord Heathfield'' </ref>'' (۱۷۸۷م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>) و ''دریاسالار کِپِل<ref> ''Admiral Keppel'' </ref>'' (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزۀ نیروی دریایی لندن<ref>National Maritime Museum, London</ref>). بعضی از آثارش همچون ''خودنگاری<ref> ''Self-Portrait''</ref>'' (ح ۱۷۷۳م؛ [[آکادمی سلطنتی هنر|آکادمی سلطنتی]]، لندن) به هنر [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt</ref> نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی<ref> Literary Club</ref> را تأسیس کرد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۹

پرتره لرد هیتفیلد اثر جاشوا رینولدز
جاشوا رینولدز
Joshua Reynolds
زادروز ۱۷۲۳م
درگذشت ۱۷۹۲م
ملیت انگلیسی
شغل و تخصص اصلی نقاش
لقب سِر (۱۷۶۹م)
آثار

تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی (۱۷۸۴م؛ سان مارینو، کالیفرنیا)، لُرد هیتفیلد (۱۷۸۷م؛ نگارخانه ملی لندن) و دریاسالار کِپِل (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزه نیروی دریایی لندن)، خودنگاری (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن)

کتاب گفتارهایی درباره هنر
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان

رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲م)(Reynolds, Joshua)

نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸م بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر[۱]» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک[۲] و رنسانس[۳] مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیک پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی[۴](۱۷۸۴م؛ سان مارینو[۵]، کالیفرنیا[۶]). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون لارنس اِسترن[۷] و دکتر جانسون[۸]، هر دو نویسنده، و دیوید گریک[۹] بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲م در لندن کار کرد، و در ۱۷۶۸م اولین رئیس‌ آکادمی سلطنتی[۱۰] شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹م عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیک یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله میکلانژ، رافائل[۱۱]، تیسین[۱۲]، و لئوناردو داوینچی[۱۳] متأثر بود. در کتاب گفتارهایی دربارۀ هنر[۱۴] که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱م بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون لُرد هیتفیلد[۱۵] (۱۷۸۷م؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۶]) و دریاسالار کِپِل[۱۷] (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزۀ نیروی دریایی لندن[۱۸]). بعضی از آثارش همچون خودنگاری[۱۹] (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن) به هنر رامبرانت[۲۰] نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی[۲۱] را تأسیس کرد.

 

  1. ↑ Grand Manner
  2. ↑ classical
  3. ↑ Renaissance
  4. ↑ Mrs Siddons as The Tragic Muse
  5. ↑ San Marino
  6. ↑ California
  7. ↑ Laurence Sterne
  8. ↑ Dr Johnson
  9. ↑ David Garrick
  10. ↑ Royal Academy
  11. ↑ Raphael
  12. ↑ Titian
  13. ↑ Leonardo da Vinci
  14. ↑ Discourses on Art
  15. ↑ Lord Heathfield
  16. ↑ National Gallery, London
  17. ↑ Admiral Keppel
  18. ↑ National Maritime Museum, London
  19. ↑ Self-Portrait
  20. ↑ Rembrandt
  21. ↑ Literary Club
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=رینولدز،_جاشوا_(۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)&oldid=2010194168»