سینمای ایران، موج نو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:25365700- 2.jpg|جایگزین=صحنه‌ای از فیلم گوزنها|بندانگشتی|صحنه‌ای از فیلم گوزنها]] | [[پرونده:25365700- 2.jpg|جایگزین=صحنه‌ای از فیلم گوزنها|بندانگشتی|صحنه‌ای از فیلم گوزنها]] | ||
موج نو سینمای ایران<br><p>حرکتی سازنده در عرصۀ سینمای ایران که از سال 1343 با فیلم خشت و آینه ([[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]]) و بعدتر از سال ۱۳۴۸ش در تاریخ سینمای ایران پدید آمد. [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]، [[داریوش مهرجویی]]، [[حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]] و [[تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)|ناصر تقوایی]] به‌ترتیب با ساختن فیلم‌های ''قیصر''، ''گاو''، ''حسن کچل''، و ''آرامش در حضور دیگران'' موج نویی ایجاد کردند که فاصله‌گرفتن از بازار | موج نو سینمای ایران<br><p>حرکتی سازنده در عرصۀ سینمای ایران که از سال 1343 با فیلم ''[[خشت و آینه]]'' ([[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]]) و بعدتر از سال ۱۳۴۸ش در تاریخ سینمای ایران پدید آمد. [[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]، [[داریوش مهرجویی]]، [[حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]] و [[تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)|ناصر تقوایی]] به‌ترتیب با ساختن فیلم‌های ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]''، ''[[گاو (سینما)|گاو]]''، ''[[حسن کچل]]''، و ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' موج نویی ایجاد کردند که فاصله‌گرفتن از بازار فیلم فارسی هدف آن بود. دشواری‌هایی در مسیر این فیلم‌سازان قرار داشت که مهم‌ترین آن‌ها عدم‌حمایت تهیه‌کنندگان قدرتمند از فیلم‌سازان این «موج» بود. بسیاری از فیلم‌های این «موج» از تیغ ممیزی ادارۀ سانسور نیز مصون نبود. سایر فیلم‌سازان «موج نو» [[بیضایی ، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)|بهرام بیضایی]]، [[نادری ، امیر (آبادان ۱۳۲۴ش)|امیر نادری]]، [[شهید ثالث ، سهراب (تهران ۱۳۲۲ـ۱۳۷۷ش)|سهراب شهیدثالث]]، [[صیاد، پرویز (لاهیجان ۱۳۱۸)|پرویز صیاد]]، [[کیمیاوی ، پرویز (تهران ۱۳۱۸ش)|پرویز کیمیاوی]] و [[هریتاش، خسرو (تهران ۱۳۱۱ـ۱۳۵۹ش)|خسرو هریتاش]] بودند، که در ۱۳۵۲ش از سندیکای هنرمندان فیلم ایرانی جدا شدند و کانون سینماگران پیشرو را تشکیل دادند. هدف اعلام‌شدۀ اعضای این کانون معرفی فرهنگ و خصوصیات ملی و پیشرفت‌های هنری ایرانیان در خارج از مرزهای کشور بود. از سایر فیلم‌های «موج نو» عبارت‌اند از ''[[آقای هالو (فیلم)|آقای هالو]]'' (۱۳۴۹)، ''داش آکل'' (۱۳۵۰)، ''آدمک'' (۱۳۵۰)، ''[[خداحافظ رفیق]]'' (۱۳۵۰)، ''رگبار'' (۱۳۵۱)، ''صادق کرده'' (۱۳۵۱)، ''[[پستچی (فیلم)|پستچی]]'' (۱۳۵۱)، ''[[خواستگاری (فیلم)|خواستگار]]'' (۱۳۵۱)، ''نفرین'' (۱۳۵۲)، ''[[تنگنا]]'' (۱۳۵۲)، ''مغول‌ها'' (۱۳۵۲)، ''غریبه و مه'' (۱۳۵۲)، ''[[یک اتفاق ساده]]'' (۱۳۵۲)، ''[[دایره مینا (فیلم)|دایرۀ مینا]]'' (۱۳۵۳)، ''[[طبیعت بی جان (سینما)|طبیعت بی‌جان]]'' (۱۳۵۳)، ''گوزنها'' (۱۳۵۴)، ''باغ سنگی'' (۱۳۵۴)، ''مرثیه'' (۱۳۵۴)، ''[[غزل (فیلم)|غزل]]'' (۱۳۵۵)، ''ملکوت'' (۱۳۵۷)، ''سوته‌دلان'' (۱۳۵۶)، و ''بن‌بست'' (۱۳۵۷).</p> | ||
<br><!--25365700--> | <br><!--25365700--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۰
موج نو سینمای ایران
حرکتی سازنده در عرصۀ سینمای ایران که از سال 1343 با فیلم خشت و آینه (ابراهیم گلستان) و بعدتر از سال ۱۳۴۸ش در تاریخ سینمای ایران پدید آمد. مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، علی حاتمی و ناصر تقوایی به‌ترتیب با ساختن فیلم‌های قیصر، گاو، حسن کچل، و آرامش در حضور دیگران موج نویی ایجاد کردند که فاصله‌گرفتن از بازار فیلم فارسی هدف آن بود. دشواری‌هایی در مسیر این فیلم‌سازان قرار داشت که مهم‌ترین آن‌ها عدم‌حمایت تهیه‌کنندگان قدرتمند از فیلم‌سازان این «موج» بود. بسیاری از فیلم‌های این «موج» از تیغ ممیزی ادارۀ سانسور نیز مصون نبود. سایر فیلم‌سازان «موج نو» بهرام بیضایی، امیر نادری، سهراب شهیدثالث، پرویز صیاد، پرویز کیمیاوی و خسرو هریتاش بودند، که در ۱۳۵۲ش از سندیکای هنرمندان فیلم ایرانی جدا شدند و کانون سینماگران پیشرو را تشکیل دادند. هدف اعلام‌شدۀ اعضای این کانون معرفی فرهنگ و خصوصیات ملی و پیشرفت‌های هنری ایرانیان در خارج از مرزهای کشور بود. از سایر فیلم‌های «موج نو» عبارت‌اند از آقای هالو (۱۳۴۹)، داش آکل (۱۳۵۰)، آدمک (۱۳۵۰)، خداحافظ رفیق (۱۳۵۰)، رگبار (۱۳۵۱)، صادق کرده (۱۳۵۱)، پستچی (۱۳۵۱)، خواستگار (۱۳۵۱)، نفرین (۱۳۵۲)، تنگنا (۱۳۵۲)، مغول‌ها (۱۳۵۲)، غریبه و مه (۱۳۵۲)، یک اتفاق ساده (۱۳۵۲)، دایرۀ مینا (۱۳۵۳)، طبیعت بی‌جان (۱۳۵۳)، گوزنها (۱۳۵۴)، باغ سنگی (۱۳۵۴)، مرثیه (۱۳۵۴)، غزل (۱۳۵۵)، ملکوت (۱۳۵۷)، سوته‌دلان (۱۳۵۶)، و بن‌بست (۱۳۵۷).