جشنواره باله ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جشنوارۀ بالۀ ایران <br>در ۱۳۵۱ سازمان باله ملی ایران به همت هنرمندان فعال همان سازمان، برنامه‌ای تحت عنوان «دو هفته باله» برگزار کرد و مجموعه‌ای از موفق‌ترین آثار رپرتوآر فصل هنری را به اجرا درآورد. هدف از این برنامه، فراهم آوردن امکان دیدن بهترین برنامه‌های فصل هنری و به وجود آوردن فضای مناسبی برای تشویق کردن مردم به دیدن باله بود. این برنامه محور تشکیل جشنواره باله ایران قرار گرفت. در نخستین «دو هفته باله» چهار باله کلاسیک و سه باله مدرن اجرا شد، شامل: باله فندق‌شکن با موسیقی چایکوفسکی و طراحی نورمن مک‌داول، باله ژیزل با موسیقی آدولف آدام و طراحی ژان کورالی و ژول پرو به کارگردانی آنا هیتون، بالۀ دریاچۀ قو با موسیقی چایکوفسکی و طراحی و تنظیم واحنانگ چابوکیانی، تمرین‌های باله روی ریتم‌های ایرانی با موسیقی محمد | جشنوارۀ بالۀ ایران <br>در ۱۳۵۱ سازمان باله ملی ایران به همت هنرمندان فعال همان سازمان، برنامه‌ای تحت عنوان «دو هفته باله» برگزار کرد و مجموعه‌ای از موفق‌ترین آثار رپرتوآر فصل هنری را به اجرا درآورد. هدف از این برنامه، فراهم آوردن امکان دیدن بهترین برنامه‌های فصل هنری و به وجود آوردن فضای مناسبی برای تشویق کردن مردم به دیدن باله بود. این برنامه محور تشکیل جشنواره باله ایران قرار گرفت. در نخستین «دو هفته باله» چهار باله کلاسیک و سه باله مدرن اجرا شد، شامل: باله فندق‌شکن با موسیقی [[چایکوفسکی، پیوتر ایلیچ (۱۸۴۰ـ۱۸۹۳)|چایکوفسکی]] و طراحی نورمن مک‌داول، باله ژیزل با موسیقی [[آدام، آدولف (۱۸۰۳ـ۱۸۵۶)|آدولف آدام]] و طراحی ژان کورالی و ژول پرو به کارگردانی آنا هیتون، بالۀ دریاچۀ قو با موسیقی چایکوفسکی و طراحی و تنظیم واحنانگ چابوکیانی، تمرین‌های باله روی ریتم‌های ایرانی با موسیقی [[اسماعیلی، محمد (تهران ۱۳۱۳ش)|محمد اسماعیلی]]، آداجیو با موسیقی بنجامین برتین، رؤیای مرد سرگردان با موسیقی [[مالر، گوستاو (۱۸۶۰ـ۱۹۱۱)|گوستاو مالر]] و دو پرده از باله افسانۀ آفرینش با موسیقی [[ملیک اصلانیان، امانویل (تبریز ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۸۲ش)|امانوئل ملیک اصلانیان]]. دومین جشنواره (۱۳۵۲)، با حضور گروه‌های مشهور جهانی در کنار گروه ملی باله ایران برگزار شد و آغاز جهانی‌شدن این جشنواره بود. در این دوره، چهار بالۀ فلیکس بلاسکا از [[فرانسه]]، فوارۀ باغچه‌سرا با موسیقی آسافیف و طراحی زاخاروف و ناتالیا کنوس از [[شوروی]]، دختر خودسر با موسیقی یوهان ویلهلم هرتل و طراحی دیمتری رومانوف از [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] و ژیزل با موسیقی [[آدام، آدولف (۱۸۰۳ـ۱۸۵۶)|آدولف آدام]] اجرا شد. در سومین جشنواره (۱۳۵۳)، سازمان بالۀ ملی ایران باله‌های سیلفیدها با موسیقی [[شوپن، فردریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)|فردریک شوپن]] و بازسازی انیگا اورازگیلدیوا، آوازهای تنهایی با موسیقی ساموئل باربر و طراحی الوین ایلی، پردۀ سوم ریموندا با موسیقی گلازوئوف و طراحی باری مورلند و بیژن و منیژه با موسیقی [[دهلوی، امیرحسن|امیرحسین دهلوی]] و کارگردانی نژاد احمدزاده را اجرا کرد. در بخش بین‌المللی نیز گروه امین‌الله حسین باله شهرزاد، گروه باله جدید لندن والس‌های اشرافی و پراحساس با موسیقی [[راول ، موریس (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)|موریس راول]] و طراحی رونالد هیند و سایه‌های آبی ملایم با موسیقی [[فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)|گابریل فوره]] و طراحی پروکوفسکی را اجرا کرد. چهارمین جشنواره با چند سال تأخیر در ۱۳۵۶ برگزار شد که هنرمندان سازمان باله ملی ایران چهار برنامه اجرا کردند: [[سرناد]] با موسیقی و کارگردانی پاتریشیا نیری و طراحی جورج بالانشین، مادموازل ژولی با اقتباس از نمایش‌نامۀ اگوست یوهان استریندبرگ، به کارگردانی آن‌ماری لگربرگ و طراحی بیرگیت کولبرگ، جشن فارغ‌التحصیلی با موسیقی [[اشتراوس، یوهان (۱۸۲۵ـ۱۸۹۹)|یوهان اشتراوس]] و کارگردانی نیکلاس بریازوف و دریاچۀ قو با موسیقی پیتر ایلیچ چایکوفسکی و طراحی و کارگردانی نیکلاس بریازوف. در بخش بین‌المللی نیز دو گروه آلمانی و هلندی، رقص‌های دو نفره از بالۀ زیبای خفته با طراحی [[پتیپا، ماریوس (۱۸۲۲ـ۱۹۱۰)|ماریوس پتیپا]]، گایانه با طراحی لیلو گروبر، دن کیشوت با طراحی ماریوس پتیپا، پرندۀ آتشین با طراحی گریتا کراتکه را اجرا کردند. همچنین باله‌های رومئو و ژولیت با طراحی یوان کورالی، قویی در حال مرگ با طراحی میشل فوکین، والس با طراحی واسیلی واینون، رقابت با طراحی تام شیلینگ، گروس فوگ با طراحی هانس‌وان مانن، گام‌های نوامبر، شب دگرگون، الژیا، تورزو و سستول گیم با طراحی ییری کیلیان به معرض تماشا گذاشته شد. | ||
<br><!--42176600--> | <br><!--42176600--> | ||
[[رده:رقص]] | [[رده:رقص]] | ||
[[رده:باله]] | [[رده:باله]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۶
جشنوارۀ بالۀ ایران
در ۱۳۵۱ سازمان باله ملی ایران به همت هنرمندان فعال همان سازمان، برنامه‌ای تحت عنوان «دو هفته باله» برگزار کرد و مجموعه‌ای از موفق‌ترین آثار رپرتوآر فصل هنری را به اجرا درآورد. هدف از این برنامه، فراهم آوردن امکان دیدن بهترین برنامه‌های فصل هنری و به وجود آوردن فضای مناسبی برای تشویق کردن مردم به دیدن باله بود. این برنامه محور تشکیل جشنواره باله ایران قرار گرفت. در نخستین «دو هفته باله» چهار باله کلاسیک و سه باله مدرن اجرا شد، شامل: باله فندق‌شکن با موسیقی چایکوفسکی و طراحی نورمن مک‌داول، باله ژیزل با موسیقی آدولف آدام و طراحی ژان کورالی و ژول پرو به کارگردانی آنا هیتون، بالۀ دریاچۀ قو با موسیقی چایکوفسکی و طراحی و تنظیم واحنانگ چابوکیانی، تمرین‌های باله روی ریتم‌های ایرانی با موسیقی محمد اسماعیلی، آداجیو با موسیقی بنجامین برتین، رؤیای مرد سرگردان با موسیقی گوستاو مالر و دو پرده از باله افسانۀ آفرینش با موسیقی امانوئل ملیک اصلانیان. دومین جشنواره (۱۳۵۲)، با حضور گروه‌های مشهور جهانی در کنار گروه ملی باله ایران برگزار شد و آغاز جهانی‌شدن این جشنواره بود. در این دوره، چهار بالۀ فلیکس بلاسکا از فرانسه، فوارۀ باغچه‌سرا با موسیقی آسافیف و طراحی زاخاروف و ناتالیا کنوس از شوروی، دختر خودسر با موسیقی یوهان ویلهلم هرتل و طراحی دیمتری رومانوف از امریکا و ژیزل با موسیقی آدولف آدام اجرا شد. در سومین جشنواره (۱۳۵۳)، سازمان بالۀ ملی ایران باله‌های سیلفیدها با موسیقی فردریک شوپن و بازسازی انیگا اورازگیلدیوا، آوازهای تنهایی با موسیقی ساموئل باربر و طراحی الوین ایلی، پردۀ سوم ریموندا با موسیقی گلازوئوف و طراحی باری مورلند و بیژن و منیژه با موسیقی امیرحسین دهلوی و کارگردانی نژاد احمدزاده را اجرا کرد. در بخش بین‌المللی نیز گروه امین‌الله حسین باله شهرزاد، گروه باله جدید لندن والس‌های اشرافی و پراحساس با موسیقی موریس راول و طراحی رونالد هیند و سایه‌های آبی ملایم با موسیقی گابریل فوره و طراحی پروکوفسکی را اجرا کرد. چهارمین جشنواره با چند سال تأخیر در ۱۳۵۶ برگزار شد که هنرمندان سازمان باله ملی ایران چهار برنامه اجرا کردند: سرناد با موسیقی و کارگردانی پاتریشیا نیری و طراحی جورج بالانشین، مادموازل ژولی با اقتباس از نمایش‌نامۀ اگوست یوهان استریندبرگ، به کارگردانی آن‌ماری لگربرگ و طراحی بیرگیت کولبرگ، جشن فارغ‌التحصیلی با موسیقی یوهان اشتراوس و کارگردانی نیکلاس بریازوف و دریاچۀ قو با موسیقی پیتر ایلیچ چایکوفسکی و طراحی و کارگردانی نیکلاس بریازوف. در بخش بین‌المللی نیز دو گروه آلمانی و هلندی، رقص‌های دو نفره از بالۀ زیبای خفته با طراحی ماریوس پتیپا، گایانه با طراحی لیلو گروبر، دن کیشوت با طراحی ماریوس پتیپا، پرندۀ آتشین با طراحی گریتا کراتکه را اجرا کردند. همچنین باله‌های رومئو و ژولیت با طراحی یوان کورالی، قویی در حال مرگ با طراحی میشل فوکین، والس با طراحی واسیلی واینون، رقابت با طراحی تام شیلینگ، گروس فوگ با طراحی هانس‌وان مانن، گام‌های نوامبر، شب دگرگون، الژیا، تورزو و سستول گیم با طراحی ییری کیلیان به معرض تماشا گذاشته شد.