ماکاویف، دوشان (۱۹۳۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =لوئی مال | |||
|نام =Louis Malle | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۹۳۲م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۹۵م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=فرانسوی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =آتش گورستان (زمانی برای زیستن و زمانی برای مردن) (۱۹۶۳)، آتلانتیک سیتی (۱۹۸۰)، و خسارت (۱۹۹۳)، عشاق (۱۹۵۸)، و زازی در مترو (۱۹۶۱) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
[[پرونده:38058900.jpg|بندانگشتی|دوشان ماکاویف]] | [[پرونده:38058900.jpg|بندانگشتی|دوشان ماکاویف]] | ||
ماکاوِیِف، دوشان (۱۹۳۲-2019)(Makavejev, Dusan) | ماکاوِیِف، دوشان (۱۹۳۲-2019)(Makavejev, Dusan) | ||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۴
| لوئی مال Louis Malle | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۲م |
| درگذشت | ۱۹۹۵م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| آثار | آتش گورستان (زمانی برای زیستن و زمانی برای مردن) (۱۹۶۳)، آتلانتیک سیتی (۱۹۸۰)، و خسارت (۱۹۹۳)، عشاق (۱۹۵۸)، و زازی در مترو (۱۹۶۱) |
| گروه مقاله | سینما |
ماکاوِیِف، دوشان (۱۹۳۲-2019)(Makavejev, Dusan)
کارگردان سینما، اهل یوگسلاوی. نخستین فیلم بلند او انسان پرنده نیست[۱] (۱۹۶۶) بود، و سپس فیلم موفق تراژدی تلفنچی[۲] (۱۹۶۷) را ساخت. تجربه‌های او با کولاژ روایی در فیلم واکنش واسرمان: اسرار ارگانیسم[۳] (۱۹۷۱) ادامه یافت و همین فیلم بود که سرانجام او را به‌شهرت رساند. ماکاویِف در رشتۀ روان‌شناسی درس خواند، مدتی به نقدنویسی و کارگردانی تئاتر پرداخت، و سپس چندین فیلم مستند برای شرکت زاگرب فیلم[۴] ساخت و مجموعه‌ای از مقالاتش را منتشر کرد؛ همچنین معصومیتِ در خطر (ناآگاهی محض)[۵] (۱۹۶۸) را ساخت و در فیلمِ دلچسب[۶] (۱۹۷۴) که طنزی سیاسی و روایت‌هایی چندگانه دارد، تجربه‌هایی کسب کرد. بسیاری از فیلم‌هایش به مطالعه در روابط جنسی و ساختارهای اجتماعی می‌پردازد. از دیگر فیلم‌های اوست: مونته‌نگرو[۷] (۱۹۸۱)، بچۀ کوکاکولا[۸] (۱۹۸۵)، بیانیه[۹] (۱۹۸۹)، ضعف روحی[۱۰] (۱۹۹۴)، و دختران دانمارکی همه‌چیز را نشان می‌دهند[۱۱] (۱۹۹۶).