هیدن، استرلینگ (۱۹۱۶ـ۱۹۸۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =مایک لی | |||
|نام =Mike Leigh | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۹۴۳م | |||
|تاریخ مرگ= | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=انگلیسی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
[[پرونده:41181100-2.jpg|بندانگشتی|استرلینگ هیدن]] | [[پرونده:41181100-2.jpg|بندانگشتی|استرلینگ هیدن]] | ||
هِیْدِن، اِسْتِرْلینْگ (۱۹۱۶ـ۱۹۸۶)(Hayden, Sterling) | هِیْدِن، اِسْتِرْلینْگ (۱۹۱۶ـ۱۹۸۶)(Hayden, Sterling) | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۲
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
هِیْدِن، اِسْتِرْلینْگ (۱۹۱۶ـ۱۹۸۶)(Hayden, Sterling)
(نام اصلی: استرلینگ رلیا والتر[۱]) بازیگر امریکایی سینما. در دهۀ ۱۹۵۰ در فیلم‌های هالیوود نقش اول را بازی کرد، همچون جنگل آسفالت[۲] (۱۹۵۰) و جانی گیتار[۳] (۱۹۵۴). از دیگر نقش‌های اوست: دکتر استرنج‌لاو[۴] (۱۹۶۴) و نقش‌های دوم مهمی در پدرخوانده[۵] (۱۹۷۲) اثر فرانسیس فورد کاپولا[۶] و وداع طولانی[۷] (۱۹۷۳) ساختۀ رابرت آلتمن[۸]. هیدن مدتی کوتاه عضو حزب کمونیست بود و به‌همین دلیل در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ در فهرست سیاه قرار گرفت؛ او برای این‌که بتواند به بازیگری ادامه دهد، عده‌ای را لو داد اما همیشه از این عمل پشیمان بود. برخی از فیلم‌های او عبارت‌اند از موج جنایت[۹] (۱۹۵۴)، قتل[۱۰] (۱۹۵۶)، جنایتِ شهوت[۱۱] (۱۹۵۷)، وحشت در شهر تکزاس[۱۲] (۱۹۵۸)، هزار و نهصد[۱۳] (۱۹۷۷) اثر برناردو برتولوچی[۱۴]، و ۹ تا ۵[۱۵] (۱۹۸۰). خاطرات او به‌نام آواره[۱۶] در ۱۹۶۶ به‌چاپ رسید.