دوتچو دی بویونینسنیا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
دوتچو دی بوئونینسِنیا (قبل از ۱۲۷۸ـ ۱۳۱۸م)(Duccio di Buoninsegna)<br /> [[File:20175300.jpg|thumb|جلوس باشکوه مريم عذرا و مسيح کودک، اثر دوتچو دي بوئونينسنيا]]نقاش ایتالیایی. در مقام نخستین شخصیت اصلی مکتب سیِنایی<ref>Sienese school </ref>، در تحول نقاشی تأثیری ژرف داشت. تخته‌نگارۀ محرابی<ref>altarpiece </ref> ''جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک''<ref>''Maestà ''</ref> (۱۳۰۸ـ۱۳۱۱م؛ موزۀ کلیسای جامع، سینا<ref>Cathedral Museum, Siena </ref>) برای کلیسای جامع سیِنا<ref>Siena Cathedral </ref>، ازجمله کارهای هنری اوست. در این اثر پیکر مریم عذرا در اصل به‌شیوۀ بیزانسی<ref>Byzantine </ref> و با جزءپردازی‌های زرین ولی گرم و صمیمی، ساخته شده است. این نقاشی که در بزرگداشت پیروزی جنگی سینا در دفع مهاجمان اجرا شده بود، با مراسم دسته‌گردانی رسمی، از آتلیۀ دوتچو تا کلیسای جامع، در خیابان‌های شهر حمل گردید. هر دو طرف این تختۀ عظیم (۴.۳ متر در ۲.۱ متر) مصوّر شده است: بر یک‌‌رو چهرۀ مریم عذرا و کودک با فرشتگان و قدّیسان و بر روی دیگر ۲۷ واقعه از زندگی مسیح. این مجموعه به‌وضوح مهارت او را در روایتگری آشکار می‌سازد. هنر دوتچو به‌سبب شیوۀ بیزانسی‌اش، از کار معاصرانش، همچون [[چیمابویه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)|چیمابوئه]]<ref>Cimabue </ref> و [[جوتو|جوتّو]]<ref>Giotto </ref> متمایز است. نباید از نظر دور داشت که آثار دوتچو به هیچ رو با تمثال‌سازی‌های کلیشه‌ای زاهدانۀ یونانی پیوند ندارد، بلکه با آثار هنری وابسته به‌شیوۀ احیایی بیزانسی مرتبط است که از قرن ۱۱م در دربار امپراتوری قسطنطنیه<ref>Constantinople </ref> رواج داشت؛ و در نسخ خطی مذهّب آن دوران نشان داده‌شده است. طلااندازی در پس‌زمینه و جزئیات متن، ظرافت خطی، و استفادۀ زیرکانۀ رنگ در ایجاد هماهنگی، برخلاف آثار جوتو که تابع فرم‌اند، از مشخصات این شیوه به‌شمار می‌رود. پردۀ ''مریم روچلّائی''<ref>''Rucellai Madonna ''</ref> که برای نمازخانۀ سانتا ماریا نووِلّا<ref>Santa Maria Novella </ref>، فلورانس<ref>Florence </ref> (۱۲۸۵م؛ موزۀ [[اوفیتسی]]<ref>Uffizi </ref>، [[فلورانس]]) نقاشی شد، مدت‌ها منسوب به چیمابوئه بود، لیکن اکنون به‌یقین کار دوتچو به‌شمار می‌آید. دیگر آثار منسوب به او عبارت‌اند از ''مریم عذرای بر تخت‌نشسته با سه راهب زانوزدۀ فرانسیسی''<ref>''Virgin Enthroned With Three Kneeling Franciscans ''</ref> (نگارخانۀ [[سینا، شهر|سینا]]<ref>Pinacoteca, Siena </ref>)؛ نقاشی‌های سه‌لته‌ای در نگارخانۀ ملّی لندن<ref>National Gallery, London </ref>؛ و [[کاخ باکینگام]]،<ref>Buckingham Palace </ref> [[لندن (انگلستان)|لندن]]؛ و ''مریم عذرا و فرشتگان''<ref>''Virgin and Angels ''</ref> ([[پروجا، شهر|پروجا]]<ref>Perugia </ref>، نیز در [[برن، شهر|برن]]<ref>Bern | |||
</ref>)؛ و ''قدیس یوحنّا درحالِ موعظه''<ref>''St John Preaching'' | </ref>)؛ و ''قدیس یوحنّا درحالِ موعظه''<ref>''St John Preaching'' | ||
</ref> (بوداپست). | </ref> ([[بوداپست]]). | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۲
| دوتچو دی بویونینسنیا Duccio di Buoninsegna | |
|---|---|
| زادروز |
قبل از ۱۲۷۸م |
| درگذشت | ۱۳۱۸/۱۹م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| مکتب | سینایی |
| آثار | پرده مریم روچلایی (۱۲۸۵م؛ موزه اوفیتسی، فلورانس)؛ مریم عذرای بر تخت نشسته با سه راهب زانوزده فرانسیسی (نگارخانه سینا)؛ نقاشیه ای سه لته ای در نگارخانه ملی لند |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
دوتچو دی بوئونینسِنیا (قبل از ۱۲۷۸ـ ۱۳۱۸م)(Duccio di Buoninsegna)
نقاش ایتالیایی. در مقام نخستین شخصیت اصلی مکتب سیِنایی[۱]، در تحول نقاشی تأثیری ژرف داشت. تخته‌نگارۀ محرابی[۲] جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک[۳] (۱۳۰۸ـ۱۳۱۱م؛ موزۀ کلیسای جامع، سینا[۴]) برای کلیسای جامع سیِنا[۵]، ازجمله کارهای هنری اوست. در این اثر پیکر مریم عذرا در اصل به‌شیوۀ بیزانسی[۶] و با جزءپردازی‌های زرین ولی گرم و صمیمی، ساخته شده است. این نقاشی که در بزرگداشت پیروزی جنگی سینا در دفع مهاجمان اجرا شده بود، با مراسم دسته‌گردانی رسمی، از آتلیۀ دوتچو تا کلیسای جامع، در خیابان‌های شهر حمل گردید. هر دو طرف این تختۀ عظیم (۴.۳ متر در ۲.۱ متر) مصوّر شده است: بر یک‌‌رو چهرۀ مریم عذرا و کودک با فرشتگان و قدّیسان و بر روی دیگر ۲۷ واقعه از زندگی مسیح. این مجموعه به‌وضوح مهارت او را در روایتگری آشکار می‌سازد. هنر دوتچو به‌سبب شیوۀ بیزانسی‌اش، از کار معاصرانش، همچون چیمابوئه[۷] و جوتّو[۸] متمایز است. نباید از نظر دور داشت که آثار دوتچو به هیچ رو با تمثال‌سازی‌های کلیشه‌ای زاهدانۀ یونانی پیوند ندارد، بلکه با آثار هنری وابسته به‌شیوۀ احیایی بیزانسی مرتبط است که از قرن ۱۱م در دربار امپراتوری قسطنطنیه[۹] رواج داشت؛ و در نسخ خطی مذهّب آن دوران نشان داده‌شده است. طلااندازی در پس‌زمینه و جزئیات متن، ظرافت خطی، و استفادۀ زیرکانۀ رنگ در ایجاد هماهنگی، برخلاف آثار جوتو که تابع فرم‌اند، از مشخصات این شیوه به‌شمار می‌رود. پردۀ مریم روچلّائی[۱۰] که برای نمازخانۀ سانتا ماریا نووِلّا[۱۱]، فلورانس[۱۲] (۱۲۸۵م؛ موزۀ اوفیتسی[۱۳]، فلورانس) نقاشی شد، مدت‌ها منسوب به چیمابوئه بود، لیکن اکنون به‌یقین کار دوتچو به‌شمار می‌آید. دیگر آثار منسوب به او عبارت‌اند از مریم عذرای بر تخت‌نشسته با سه راهب زانوزدۀ فرانسیسی[۱۴] (نگارخانۀ سینا[۱۵])؛ نقاشی‌های سه‌لته‌ای در نگارخانۀ ملّی لندن[۱۶]؛ و کاخ باکینگام،[۱۷] لندن؛ و مریم عذرا و فرشتگان[۱۸] (پروجا[۱۹]، نیز در برن[۲۰])؛ و قدیس یوحنّا درحالِ موعظه[۲۱] (بوداپست).
- ↑ Sienese school
- ↑ altarpiece
- ↑ Maestà
- ↑ Cathedral Museum, Siena
- ↑ Siena Cathedral
- ↑ Byzantine
- ↑ Cimabue
- ↑ Giotto
- ↑ Constantinople
- ↑ Rucellai Madonna
- ↑ Santa Maria Novella
- ↑ Florence
- ↑ Uffizi
- ↑ Virgin Enthroned With Three Kneeling Franciscans
- ↑ Pinacoteca, Siena
- ↑ National Gallery, London
- ↑ Buckingham Palace
- ↑ Virgin and Angels
- ↑ Perugia
- ↑ Bern
- ↑ St John Preaching