پرایر، ریچارد (۱۹۴۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
[[پرونده:13081200.jpg|بندانگشتی|ریچارد پرایر]] | [[پرونده:13081200.jpg|بندانگشتی|ریچارد پرایر]] | ||
پِرایِر، ریچارْد (۱۹۴۰-2005)(Pryor, Richard)<br /> کمدین، بازیگر، و فیلم‌نامه‌نویس امریکایی. تک‌گویی‌های شخصیت‌هایی که او نقش آنان را بازی می‌کند، مملو از ناسزاگویی است و بر سالوس‌های نژادی و اجتماعی تأکید می‌کند. با جین وایلدر<ref>Gene Wilder </ref> (۱۹۳۵ـ ) در چندین کمدی موسوم به «دوست و رفیقی»، ازجمله ''سیلور استریک''<ref>''Silver Streak'' </ref> (۱۹۷۶) و ''جنون زندان''<ref>''Stir Crazy'' </ref> (۱۹۸۰)، هم‌بازی بوده است. البته موفقیت پرایر در سینما هیچ‌گاه به پای توفیق برنامه‌های کمدی‌اش نرسیده است؛ ''ریچارد پرایر ـ کنسرت زنده''<ref>''Richard Pryor - Live in Concert'' </ref> (۱۹۷۹) و ''ریچارد پرایر ـ برنامۀ زنده در سانست استریپ''<ref>''Richard Pryor - Live on Sunset Strip'' </ref> (۱۹۸۲) دو مورد از این برنامه‌های زندۀ فیلم شده‌اند. نخستین بازی به یادماندنی‌اش در فیلم ''بانو آواز بلوز می‌خواند''<ref>''Lady Sings the Blues'' </ref> (۱۹۷۲) بود و پس از آن در فیلم‌های ''شنبه شب در بالای شهر''<ref>''Uptown Saturday Night''</ref> (۱۹۷۴)، ''ماشین‌شویی''<ref>''Car Wash'' </ref> (۱۹۷۶)، و ''سوپرمن'' ''۳''<ref>''Superman III'' </ref> (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. همچنین کارگردان دو فیلم بوده است: ''ریچارد پرایر حیّ و حاضر''<ref>''Richard Pryor Here and Now'' </ref> (۱۹۸۳)، یکی از چهار برنامۀ زنده‌اش که به فیلم درآمده، و فیلم ''رقاصِ جو جو، زندگیت صدایت می‌زند''<ref>''Jo Jo Dancer, Your Life is Calling'' </ref> (۱۹۸۶)، که تقریباً شرح حال زندگی خود اوست. پرایر از سرشناس‌ترین کمدین‌های نسل خویش است و در بازی‌هایش از زندگی پرنشیب‌وفراز خود، مانند حملۀ قلبی و مصرف مواد مخدر و درگیری‌های موقت با پلیس، الهام می‌گیرد. برای آلبوم‌های کمدی‌اش برندۀ چندین جایزۀ گِرَمی<ref>Grammy </ref> شد. در اواسط دهۀ ۱۹۶۰ نویسندۀ برنامه‌های تلویزیونی بود، و با همکاری [[بروکس، مل (۱۹۲۶)|مِل بروکس]]<ref>Mel Brooks </ref> فیلم‌نامۀ فیلم ''زین‌های شعله‌ور''<ref>''Blazing Saddles''</ref> (۱۹۷۴) را نوشته است. | پِرایِر، ریچارْد (۱۹۴۰-2005)(Pryor, Richard)<br /> کمدین، بازیگر، و فیلم‌نامه‌نویس امریکایی. تک‌گویی‌های شخصیت‌هایی که او نقش آنان را بازی می‌کند، مملو از ناسزاگویی است و بر سالوس‌های نژادی و اجتماعی تأکید می‌کند. با جین وایلدر<ref>Gene Wilder </ref> (۱۹۳۵ـ ) در چندین کمدی موسوم به «دوست و رفیقی»، ازجمله ''سیلور استریک''<ref>''Silver Streak'' </ref> (۱۹۷۶) و ''جنون زندان''<ref>''Stir Crazy'' </ref> (۱۹۸۰)، هم‌بازی بوده است. البته موفقیت پرایر در سینما هیچ‌گاه به پای توفیق برنامه‌های کمدی‌اش نرسیده است؛ ''ریچارد پرایر ـ کنسرت زنده''<ref>''Richard Pryor - Live in Concert'' </ref> (۱۹۷۹) و ''ریچارد پرایر ـ برنامۀ زنده در سانست استریپ''<ref>''Richard Pryor - Live on Sunset Strip'' </ref> (۱۹۸۲) دو مورد از این برنامه‌های زندۀ فیلم شده‌اند. نخستین بازی به یادماندنی‌اش در فیلم ''بانو آواز بلوز می‌خواند''<ref>''Lady Sings the Blues'' </ref> (۱۹۷۲) بود و پس از آن در فیلم‌های ''شنبه شب در بالای شهر''<ref>''Uptown Saturday Night''</ref> (۱۹۷۴)، ''ماشین‌شویی''<ref>''Car Wash'' </ref> (۱۹۷۶)، و ''سوپرمن'' ''۳''<ref>''Superman III'' </ref> (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. همچنین کارگردان دو فیلم بوده است: ''ریچارد پرایر حیّ و حاضر''<ref>''Richard Pryor Here and Now'' </ref> (۱۹۸۳)، یکی از چهار برنامۀ زنده‌اش که به فیلم درآمده، و فیلم ''رقاصِ جو جو، زندگیت صدایت می‌زند''<ref>''Jo Jo Dancer, Your Life is Calling'' </ref> (۱۹۸۶)، که تقریباً شرح حال زندگی خود اوست. پرایر از سرشناس‌ترین کمدین‌های نسل خویش است و در بازی‌هایش از زندگی پرنشیب‌وفراز خود، مانند حملۀ قلبی و مصرف مواد مخدر و درگیری‌های موقت با پلیس، الهام می‌گیرد. برای آلبوم‌های کمدی‌اش برندۀ چندین جایزۀ گِرَمی<ref>Grammy </ref> شد. در اواسط دهۀ ۱۹۶۰ نویسندۀ برنامه‌های تلویزیونی بود، و با همکاری [[بروکس، مل (۱۹۲۶)|مِل بروکس]]<ref>Mel Brooks </ref> فیلم‌نامۀ فیلم ''زین‌های شعله‌ور''<ref>''Blazing Saddles''</ref> (۱۹۷۴) را نوشته است. | ||
---- | |||
<br /> <!--13081200--> | <br /> <!--13081200--> | ||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۵
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
پِرایِر، ریچارْد (۱۹۴۰-2005)(Pryor, Richard)
کمدین، بازیگر، و فیلم‌نامه‌نویس امریکایی. تک‌گویی‌های شخصیت‌هایی که او نقش آنان را بازی می‌کند، مملو از ناسزاگویی است و بر سالوس‌های نژادی و اجتماعی تأکید می‌کند. با جین وایلدر[۱] (۱۹۳۵ـ ) در چندین کمدی موسوم به «دوست و رفیقی»، ازجمله سیلور استریک[۲] (۱۹۷۶) و جنون زندان[۳] (۱۹۸۰)، هم‌بازی بوده است. البته موفقیت پرایر در سینما هیچ‌گاه به پای توفیق برنامه‌های کمدی‌اش نرسیده است؛ ریچارد پرایر ـ کنسرت زنده[۴] (۱۹۷۹) و ریچارد پرایر ـ برنامۀ زنده در سانست استریپ[۵] (۱۹۸۲) دو مورد از این برنامه‌های زندۀ فیلم شده‌اند. نخستین بازی به یادماندنی‌اش در فیلم بانو آواز بلوز می‌خواند[۶] (۱۹۷۲) بود و پس از آن در فیلم‌های شنبه شب در بالای شهر[۷] (۱۹۷۴)، ماشین‌شویی[۸] (۱۹۷۶)، و سوپرمن ۳[۹] (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. همچنین کارگردان دو فیلم بوده است: ریچارد پرایر حیّ و حاضر[۱۰] (۱۹۸۳)، یکی از چهار برنامۀ زنده‌اش که به فیلم درآمده، و فیلم رقاصِ جو جو، زندگیت صدایت می‌زند[۱۱] (۱۹۸۶)، که تقریباً شرح حال زندگی خود اوست. پرایر از سرشناس‌ترین کمدین‌های نسل خویش است و در بازی‌هایش از زندگی پرنشیب‌وفراز خود، مانند حملۀ قلبی و مصرف مواد مخدر و درگیری‌های موقت با پلیس، الهام می‌گیرد. برای آلبوم‌های کمدی‌اش برندۀ چندین جایزۀ گِرَمی[۱۲] شد. در اواسط دهۀ ۱۹۶۰ نویسندۀ برنامه‌های تلویزیونی بود، و با همکاری مِل بروکس[۱۳] فیلم‌نامۀ فیلم زین‌های شعله‌ور[۱۴] (۱۹۷۴) را نوشته است.