آن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴)(Anne)<br>ملکۀ بریتانیای کبیر و [[ایرلند]] (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴). در ۱۷۰۲ جانشین ویلیام سوم<ref>William III</ref> شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از جنگ جانشینی اسپانیا<ref>War of the Spanish Succession</ref>، پیروزی‌های مارلبورو<ref>Marlborough</ref> در [[بلنهایم]]<ref>Blenheim</ref>، رامیه<ref>Ramillies</ref>، [[اودنارد]]<ref>Oudenaarde</ref>، مالپلاکه<ref>Malplaquet</ref>، و اتحاد [[پارلمان انگلستان|پارلمان‌های انگلستان]] و اسکاتلند در ۱۷۰۷ براساس قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref>. آن براساس تعالیم [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] پرورش یافت و در ۱۶۸۳ با شاهزاده جورج<ref>Prince George</ref> (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸) از [[دانمارک]] ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰)، دوکِ گلاستر<ref>Duke of Gloucester</ref> به ۱۱‌سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل<ref>Sarah Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴)، همسر [[مارلبورو، جان چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲)|جان چرچیل]]<ref>John Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲ لقب «دوکِ اول مارلبورو<ref>1st Duke of Marlborough</ref>» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری ‌اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش [[ویلیام اورانژ سوم|ویلیام اورانژ]]<ref>William of Orange</ref> (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند<ref>Glorious Revolution</ref> (۱۶۸۸) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران [[جیمز دوم (۱۶۳۳ـ۱۷۰۱)|جیمز دوم]] ([[جیکوبی ها|جیکوبی‌ها]]<ref>Jacobites</ref>) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)<ref>Tory</ref> بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰ با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار حزب ویگ<ref>Party Whig</ref>۱۸ (حزب لیبرال) بودند. از ۱۷۰۷ به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم<ref>Abigail Masham</ref> ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت<ref>James Edward Stuart</ref>، معروف به مدعی پیر<ref>Old Pretender</ref> (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا<ref>Mary of Modena</ref>یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی<ref>Act of Settlement</ref>، مصوب ۱۷۰۱، جانشینی پادشاه پروتستان تضمین شد و پس از ملکه آن، جورج اول، نتیجۀ جیمز اول، به سلطنت رسید.<br><!--10231100-->
آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)<br>ملکۀ بریتانیای کبیر و [[ایرلند]] (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم<ref>William III</ref> شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از [[جنگ جانشینی اسپانیا]]<ref>War of the Spanish Succession</ref>، پیروزی‌های مارلبورو<ref>Marlborough</ref> در [[بلنهایم]]<ref>Blenheim</ref>، رامیه<ref>Ramillies</ref>، [[اودنارد]]<ref>Oudenaarde</ref>، مالپلاکه<ref>Malplaquet</ref>، و اتحاد [[پارلمان انگلستان|پارلمان‌های انگلستان]] و [[اسکاتلند]] در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref>. آن براساس تعالیم [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج<ref>Prince George</ref> (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از [[دانمارک]] ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ [[گلاستر]]<ref>Duke of Gloucester</ref> به ۱۱‌سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل<ref>Sarah Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر [[مارلبورو، جان چرچیل (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲)|جان چرچیل]]<ref>John Churchill</ref> (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو<ref>1st Duke of Marlborough</ref>» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری ‌اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش [[ویلیام اورانژ سوم|ویلیام اورانژ]]<ref>William of Orange</ref> (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند<ref>Glorious Revolution</ref> (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران [[جیمز دوم (۱۶۳۳ـ۱۷۰۱)|جیمز دوم]] ([[جیکوبی ها|جیکوبی‌ها]]<ref>Jacobites</ref>) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)<ref>Tory</ref> بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار [[حزب ویگ (انگلستان)|حزب ویگ]]<ref>Party Whig</ref> ([[حزب لیبرال]]) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم<ref>Abigail Masham</ref> ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت<ref>James Edward Stuart</ref>، معروف به مدعی پیر<ref>Old Pretender</ref> (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا<ref>Mary of Modena</ref>یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی<ref>Act of Settlement</ref>، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] تضمین شد و پس از ملکه آن، [[جورج اول]]، نتیجۀ [[جیمز اول (۱۵۶۶ـ۱۶۲۵)|جیمز اول]]، به سلطنت رسید.<br><!--10231100-->




نسخهٔ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۸

آن (۱۶۶۵ـ۱۷۱۴م)(Anne)
ملکۀ بریتانیای کبیر و ایرلند (۱۷۰۲ـ۱۷۱۴م). در ۱۷۰۲م جانشین ویلیام سوم[۱] شد. وقایع مهم دوران حکمرانی او عبارت‌اند از جنگ جانشینی اسپانیا[۲]، پیروزی‌های مارلبورو[۳] در بلنهایم[۴]، رامیه[۵]، اودنارد[۶]، مالپلاکه[۷]، و اتحاد پارلمان‌های انگلستان و اسکاتلند در ۱۷۰۷م براساس قانون اتحاد[۸]. آن براساس تعالیم پروتستان پرورش یافت و در ۱۶۸۳م با شاهزاده جورج[۹] (۱۶۵۳ـ۱۷۰۸م) از دانمارک ازدواج کرد. از میان فرزندان آنان فقط ویلیام (۱۶۸۹ـ۱۷۰۰م)، دوکِ گلاستر[۱۰] به ۱۱‌سالگی رسید. آن بیشتر عمر خود را به دوستی نزدیک با سارا چرچیل[۱۱] (۱۶۵۰ـ۱۷۴۴م)، همسر جان چرچیل[۱۲] (۱۶۵۰ـ۱۷۲۲م)، گذراند؛ جان چرچیل در ۱۷۰۲م لقب «دوکِ اول مارلبورو[۱۳]» را دریافت کرد. نفوذ خانوادۀ چرچیل تا حدودی به‌سبب دوری ‌اختیارکردن آن از پدرش و حمایت از برادر شوهرش ویلیام اورانژ[۱۴] (بعدها ویلیام سوم)، درخلال انقلاب شکوهمند[۱۵] (۱۶۸۸م) بود. تأثیرپذیری از خانوادۀ چرچیل، بعدها او را به مشارکت در توطئه‌های هواداران جیمز دوم (جیکوبی‌ها[۱۶]) سوق داد. اگرچه هوادار حزب توری (حزب محافظه‌کار)[۱۷] بود، از ۱۷۰۴ تا ۱۷۱۰م با به روی‌کارآمدن دولتی موافقت کرد که اکثر اعضای آن هوادار حزب ویگ[۱۸] (حزب لیبرال) بودند. از ۱۷۰۷م به بعد نفوذ خانوادۀ چرچیل کاهش یافت. پس از مشاجره‌ای تند در ۱۷۱۰م، سارا چرچیل از دربار اخراج و اَبیگیل مَسِم[۱۹] ندیمۀ آن شد. آن به مسم توجه کرد و مسم از نفوذش برای تقویت موقعیت هواداران حزب محافظه‌کار استفاده کرد. آن در زمینۀ جانشینی، به اعتبار وابستگی خانوادگی، اعتقاد داشت که برادر ناتنی‌اش جیمز ادوارد استوارت[۲۰]، معروف به مدعی پیر[۲۱] (فرزند جیمز دوم از همسر دومش ماری مودنا[۲۲]یی)، باید به سلطنت برسد. به هر حال، براساس سند قانون جانشینی[۲۳]، مصوب ۱۷۰۱م، جانشینی پادشاه پروتستان تضمین شد و پس از ملکه آن، جورج اول، نتیجۀ جیمز اول، به سلطنت رسید.


  1. ↑ William III
  2. ↑ War of the Spanish Succession
  3. ↑ Marlborough
  4. ↑ Blenheim
  5. ↑ Ramillies
  6. ↑ Oudenaarde
  7. ↑ Malplaquet
  8. ↑ Act of Union
  9. ↑ Prince George
  10. ↑ Duke of Gloucester
  11. ↑ Sarah Churchill
  12. ↑ John Churchill
  13. ↑ 1st Duke of Marlborough
  14. ↑ William of Orange
  15. ↑ Glorious Revolution
  16. ↑ Jacobites
  17. ↑ Tory
  18. ↑ Party Whig
  19. ↑ Abigail Masham
  20. ↑ James Edward Stuart
  21. ↑ Old Pretender
  22. ↑ Mary of Modena
  23. ↑ Act of Settlement
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=آن&oldid=2010171118»