آنگکور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10255800-1.jpg|بندانگشتی|معبد بزرگ آنگکور وات، آنگکور]] | |||
آنْگْکور (Angkor)<br> | آنْگْکور (Angkor)<br> | ||
محل پایتخت باستانی امپراتوری خمر<ref>Khmer Empire</ref> در بخش شمال غربی [[کامبوج]]، شمال تونله ساپ<ref>Tonle Sap</ref>، به معنی «دریاچۀ بزرگ». بقایای به‌جای مانده به قرن‌های ۱۰ تا ۱۲م برمی‌گردد و عموماً عبارت‌اند از معابدی که در اصل وقف خدایان هندو شده‌اند، نیایش‌گاه‌های مربوط به آیین بودای [[تراوادا]]<ref>Theravada</ref>، و کاخ‌های سلطنتی. بسیاری از آن‌ها را در داخل حصاری به نام آنگکور توم<ref>Angkor Thom</ref> گرد آورده‌اند، اما معبد بزرگ آنگکور وات<ref>Angkor Wat</ref> (اوایل قرن ۱۲) بیرون از حصار قرار دارد. آنگکور در قرن ۱۵ متروک شد و ویرانه‌های آن به جنگل تبدیل شدند و تا ۱۸۶۳ به قدر کافی توصیف نشدند. بناهای موجود در این محل در جنگ داخلی (۱۹۷۰ـ۱۹۷۵) به سختی آسیب دیدند.<br><!--10255800--> | |||
محل پایتخت باستانی امپراتوری خمر<ref>Khmer Empire</ref> در بخش شمال غربی [[کامبوج]]، شمال تونله ساپ<ref>Tonle Sap</ref>، به معنی «دریاچۀ بزرگ». بقایای به‌جای مانده به قرن‌های ۱۰ تا ۱۲م برمی‌گردد و عموماً عبارت‌اند از معابدی که در اصل وقف خدایان هندو شده‌اند، نیایش‌گاه‌های مربوط به آیین بودای [[تراوادا]]<ref>Theravada</ref>، و کاخ‌های سلطنتی. بسیاری از آن‌ها را در داخل حصاری به نام آنگکور توم<ref>Angkor Thom</ref> گرد آورده‌اند، اما معبد بزرگ آنگکور وات<ref>Angkor Wat</ref> (اوایل قرن ۱۲) بیرون از حصار قرار دارد. آنگکور در قرن ۱۵ متروک شد و ویرانه‌های آن به جنگل تبدیل شدند و تا ۱۸۶۳ به قدر کافی توصیف نشدند. بناهای موجود در این محل در جنگ داخلی (۱۹۷۰ـ۱۹۷۵) به سختی آسیب دیدند. | |||
<br><!--10255800--> | |||
----[رده:باستان شناسی جهان]] | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:باستان شناسی جهان]] | |||
[[رده:(باستان شناسی جهان)آثار، مناطق و محوطه ها]] | [[رده:(باستان شناسی جهان)آثار، مناطق و محوطه ها]] | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۳
آنْگْکور (Angkor)
محل پایتخت باستانی امپراتوری خمر[۱] در بخش شمال غربی کامبوج، شمال تونله ساپ[۲]، به معنی «دریاچۀ بزرگ». بقایای به‌جای مانده به قرن‌های ۱۰ تا ۱۲م برمی‌گردد و عموماً عبارت‌اند از معابدی که در اصل وقف خدایان هندو شده‌اند، نیایش‌گاه‌های مربوط به آیین بودای تراوادا[۳]، و کاخ‌های سلطنتی. بسیاری از آن‌ها را در داخل حصاری به نام آنگکور توم[۴] گرد آورده‌اند، اما معبد بزرگ آنگکور وات[۵] (اوایل قرن ۱۲) بیرون از حصار قرار دارد. آنگکور در قرن ۱۵ متروک شد و ویرانه‌های آن به جنگل تبدیل شدند و تا ۱۸۶۳ به قدر کافی توصیف نشدند. بناهای موجود در این محل در جنگ داخلی (۱۹۷۰ـ۱۹۷۵) به سختی آسیب دیدند.