ابراهیم اشتر نخعی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابراهیم اشتر نَخَعی ( ـ۷۲ق)<br>فرزند [[مالک اشتر ( ـ۳۷ /۳۸ق)|مالک اشتر]]. از اصحاب و فرماندهان [[علی|امام علی]] (ع)، از دلاورمردان تاریخ تشیّع بود. همراه پدر خود در کنار حضرت علی (ع) در [[صفین، واقعه|جنگ صفّین]] با سپاهیان معاویه به نبرد پرداخت. بعد از قیام [[مختار ثقفی (۱ـ کوفه ۶۷ ق)|مختار]] در [[کوفه]] به داعیۀ انتقام و خونخواهی شهدای [[کربلا]]، مختار از ابراهیم اشتر خواست که به این قیام بپیوندد. ابراهیم ابتدا مردّد بود، اما مختار با ارائه نامه‌ای از طرف محمد بن حنفیه در خانۀ ابراهیم از او بیعت گرفت. از آن به بعد ابراهیم به طور فعال در قیام شرکت می‌کرد و در عاشورای ۶۷ق به [[عبیدالله بن زیاد]] و حصین بن نمیر دست یافته آن دو را به قتل رساند. با کشته‌شدن مختار به دست [[مصعب بن زبیر|مُصعب بن زبیر]]، ابراهیم به مصعب نامه نوشت و از او امان خواست. بعد به دستور مصعب به کوفه آمد و با او بیعت کرد. [[عبدالملک بن مروان]] نیز دو بار به ابراهیم نامه نوشت که مصعب را تنها گذارد و نزد او بیاید، اما ابراهیم نامه را به مصعب داد و حاضر به خیانت نشد. در جنگی که میان لشکریان شامی و نیروهای مصعب به وقوع پیوست، ابراهیم کشته شد. سر او را نزد عبدالملک بن مروان بردند و جسدش را سوزاندند.<br><!--11006500--> | ابراهیم اشتر نَخَعی ( ـ۷۲ق)<br>(نام کامل: ابراهیم بن مالک اشتر بن حریثه النخعی) فرزند [[مالک اشتر ( ـ۳۷ /۳۸ق)|مالک اشتر]]. از اصحاب و فرماندهان [[علی|امام علی]] (ع)، از دلاورمردان تاریخ تشیّع بود. همراه پدر خود در کنار حضرت علی (ع) در [[صفین، واقعه|جنگ صفّین]] با سپاهیان معاویه به نبرد پرداخت. بعد از قیام [[مختار ثقفی (۱ـ کوفه ۶۷ ق)|مختار]] در [[کوفه]] به داعیۀ انتقام و خونخواهی شهدای [[کربلا]]، مختار از ابراهیم اشتر خواست که به این قیام بپیوندد. ابراهیم ابتدا مردّد بود، اما مختار با ارائه نامه‌ای از طرف محمد بن حنفیه در خانۀ ابراهیم از او بیعت گرفت. از آن به بعد ابراهیم به طور فعال در قیام شرکت می‌کرد و در عاشورای ۶۷ق به [[عبیدالله بن زیاد]] و حصین بن نمیر دست یافته آن دو را به قتل رساند. با کشته‌شدن مختار به دست [[مصعب بن زبیر|مُصعب بن زبیر]]، ابراهیم به مصعب نامه نوشت و از او امان خواست. بعد به دستور مصعب به کوفه آمد و با او بیعت کرد. [[عبدالملک بن مروان]] نیز دو بار به ابراهیم نامه نوشت که مصعب را تنها گذارد و نزد او بیاید، اما ابراهیم نامه را به مصعب داد و حاضر به خیانت نشد. در جنگی که میان لشکریان شامی و نیروهای مصعب به وقوع پیوست، ابراهیم کشته شد. سر او را نزد عبدالملک بن مروان بردند و جسدش را سوزاندند.<br><!--11006500--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ اسلام – دوره های اموی و عباسی]] | [[رده:تاریخ اسلام – دوره های اموی و عباسی]] | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ اسلام – دورۀ خلفای راشدین و صدر اسلام]] | [[رده:تاریخ اسلام – دورۀ خلفای راشدین و صدر اسلام]] | ||
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۸
ابراهیم اشتر نَخَعی ( ـ۷۲ق)
(نام کامل: ابراهیم بن مالک اشتر بن حریثه النخعی) فرزند مالک اشتر. از اصحاب و فرماندهان امام علی (ع)، از دلاورمردان تاریخ تشیّع بود. همراه پدر خود در کنار حضرت علی (ع) در جنگ صفّین با سپاهیان معاویه به نبرد پرداخت. بعد از قیام مختار در کوفه به داعیۀ انتقام و خونخواهی شهدای کربلا، مختار از ابراهیم اشتر خواست که به این قیام بپیوندد. ابراهیم ابتدا مردّد بود، اما مختار با ارائه نامه‌ای از طرف محمد بن حنفیه در خانۀ ابراهیم از او بیعت گرفت. از آن به بعد ابراهیم به طور فعال در قیام شرکت می‌کرد و در عاشورای ۶۷ق به عبیدالله بن زیاد و حصین بن نمیر دست یافته آن دو را به قتل رساند. با کشته‌شدن مختار به دست مُصعب بن زبیر، ابراهیم به مصعب نامه نوشت و از او امان خواست. بعد به دستور مصعب به کوفه آمد و با او بیعت کرد. عبدالملک بن مروان نیز دو بار به ابراهیم نامه نوشت که مصعب را تنها گذارد و نزد او بیاید، اما ابراهیم نامه را به مصعب داد و حاضر به خیانت نشد. در جنگی که میان لشکریان شامی و نیروهای مصعب به وقوع پیوست، ابراهیم کشته شد. سر او را نزد عبدالملک بن مروان بردند و جسدش را سوزاندند.