فرانک، رابرت (۱۹۲۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:33054000-2.jpg|بندانگشتی|رابرت فرانک]] | [[پرونده:33054000-2.jpg|بندانگشتی|رابرت فرانک]] | ||
<p style="text-align: justify;"> | <p style="text-align: justify;">رابرت فرانک (سوئیس 9 نوامبر ۱۹۲۴م- کانادا 9 سپتامبر 2019م) (Robert Frank)</p> <p style="text-align: justify;">[[File:33054000.jpg|thumb|اثری از رابرت فرانک]]</p> <p style="text-align: justify;">عکاس و مستندساز سوییسی آمریکایی. در سوییس به دنیا آمد و در نوجوانی به عکاسی علاقه‌مند شد. در سال 1947 به آمریکا مهاجرت کرد و در مجله‌ی معروف هارپر بازار<ref>Harper's Bazaar</ref> به عنوان عکاس مد مشغول به کار شد. در کنار عکاسی از مدل‌ها به عنوان منبع درآمد، از زندگی روزمره‌ی آمریکایی‌ها نیز عکاسی می‌کرد و حاصل این کار، مجموعه‌ای شد با عنوان آمریکایی‌ها<ref>The Americans</ref> که تا به امروز، مشهورترین اثر فرانک به شمار می‌رود. نگاه ریزبینانه و بدیع فرانک به جزئیات زندگی روزانه در آمریکا، تحسین منتقدان زیادی را به همراه داشت. این مجموعه در قالب یک کتاب و با مقدمه‌ی [[جک_کرواک_(۱۹۲۲ـ۱۹۶۹)|جک کرواک]]، نویسنده‌ی شهیر آمریکایی، منتشر گردید. فرانک بعد از موفقیت این مجموعه به اروپا و آمریکای جنوبی سفر کرد و مجموعه‌ای از عکس‌های خود در پرو را در قالب یک کتاب دست‌ساز منتشر کرد. او به طور کلی نسبت به روند زندگی در آمریکا خوش‌بین بود، اما این باور به مرور رنگ باخت و در عوض، نگرانی از مخدوش شدن روابط انسانی، رواج مصرف‌گرایی، محوریت پول و... در آثار وی منعکس گردید. در این دوره‌ی دوم، فرانک عموماً از نماهای بسته و تاریک و مردم تنهایی که در آن محصور شده‌اند عکاسی می‌کند. </p> <p style="text-align: justify;">فرانک در زمینه‌ی سینما نیز آثار چالش‌برانگیزی خلق کرد. از جمله مستند آمریکایی‌ها که در واقع ترکیبی بود از عکس‌های مختلفی که در مجموعه‌ای با همین نام گرفته بود. همچنین وی مستندی درباره‌ی گروه موسیقی رولینگ‌استونز<ref> Rolling Stones</ref> ساخت که پشت صحنه‌ی اجرا و زندگی لاقیدانه‌ی آن‌ها را به تصویر می‌کشید. با وجود این‌که اعضاء گروه نتیجه‌ی کار فرانک را درخشان می‌دانستند، به دلیل هراس از واکنش افکار عمومی از وی درخواست کردند تا فیلم در آمریکا به نمایش درنیاید.</p> <p style="text-align: justify;">فرانک بیش از ده نمایشگاه خصوصی از آثارش برگزار کرد. همچنین جوایز متعددی به دست آورد که از جمله‌ی آن‌هاست: فلوشیپ گوگنهایم<ref>Guggenheim Fellowship from the John Simon Guggenheim Memorial Foundation</ref>، مدال ادوارد مک‌داول<ref> Edward MacDowell Medal, MacDowell Colony</ref>.</p> | ||
---- | ---- | ||
<p style="text-align: justify;">[[Category:عکاسی]] | <p style="text-align: justify;">[[Category:عکاسی]] | ||
[[Category:(عکاسی)اشخاص و آثار]]</p> | [[Category:(عکاسی)اشخاص و آثار]]</p> | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۶
رابرت فرانک (سوئیس 9 نوامبر ۱۹۲۴م- کانادا 9 سپتامبر 2019م) (Robert Frank)
عکاس و مستندساز سوییسی آمریکایی. در سوییس به دنیا آمد و در نوجوانی به عکاسی علاقه‌مند شد. در سال 1947 به آمریکا مهاجرت کرد و در مجله‌ی معروف هارپر بازار[۱] به عنوان عکاس مد مشغول به کار شد. در کنار عکاسی از مدل‌ها به عنوان منبع درآمد، از زندگی روزمره‌ی آمریکایی‌ها نیز عکاسی می‌کرد و حاصل این کار، مجموعه‌ای شد با عنوان آمریکایی‌ها[۲] که تا به امروز، مشهورترین اثر فرانک به شمار می‌رود. نگاه ریزبینانه و بدیع فرانک به جزئیات زندگی روزانه در آمریکا، تحسین منتقدان زیادی را به همراه داشت. این مجموعه در قالب یک کتاب و با مقدمه‌ی جک کرواک، نویسنده‌ی شهیر آمریکایی، منتشر گردید. فرانک بعد از موفقیت این مجموعه به اروپا و آمریکای جنوبی سفر کرد و مجموعه‌ای از عکس‌های خود در پرو را در قالب یک کتاب دست‌ساز منتشر کرد. او به طور کلی نسبت به روند زندگی در آمریکا خوش‌بین بود، اما این باور به مرور رنگ باخت و در عوض، نگرانی از مخدوش شدن روابط انسانی، رواج مصرف‌گرایی، محوریت پول و... در آثار وی منعکس گردید. در این دوره‌ی دوم، فرانک عموماً از نماهای بسته و تاریک و مردم تنهایی که در آن محصور شده‌اند عکاسی می‌کند.
فرانک در زمینه‌ی سینما نیز آثار چالش‌برانگیزی خلق کرد. از جمله مستند آمریکایی‌ها که در واقع ترکیبی بود از عکس‌های مختلفی که در مجموعه‌ای با همین نام گرفته بود. همچنین وی مستندی درباره‌ی گروه موسیقی رولینگ‌استونز[۳] ساخت که پشت صحنه‌ی اجرا و زندگی لاقیدانه‌ی آن‌ها را به تصویر می‌کشید. با وجود این‌که اعضاء گروه نتیجه‌ی کار فرانک را درخشان می‌دانستند، به دلیل هراس از واکنش افکار عمومی از وی درخواست کردند تا فیلم در آمریکا به نمایش درنیاید.
فرانک بیش از ده نمایشگاه خصوصی از آثارش برگزار کرد. همچنین جوایز متعددی به دست آورد که از جمله‌ی آن‌هاست: فلوشیپ گوگنهایم[۴]، مدال ادوارد مک‌داول[۵].