اولدنبورگ، کلاس توره (۱۹۲۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
هنرمند [[پاپ آرت|پاپ]]<ref>pop artist</ref> امریکایی، متولد سوئد. پدرش دیپلماتی سوئدی بود که در امریکا کار می‌کرد. اولدنبورگ در [[دانشگاه ییل]] به تحصیل ادبیات و تاریخ هنر پرداخت. پس از آن به مدرسه‌ی هنر شیکاگو<ref>The School of the Art Institute of Chicago</ref> رفت و مدتی نیز به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. آثار هنری‌اش را به‌شیوۀ رخداد<ref>happening </ref> و جفت‌وجورکاری<ref>assemblage </ref> عرضه می‌کرد؛ لیکن بیشتر به‌سبب «مجسمه‌های نرم<ref>soft sculptures </ref>» خود شهرت یافت: ماکت‌هایی غول‌پیکر از اشیای مصرفی روزمره یا خوراکی‌ها، با استفاده از کرباس پرشده از خرده اسفنج و مقوا یا وینیل<ref>vinyl </ref> می‌ساخت؛ ''ماتیک لب<ref>Lipstick </ref>''، و ''تی‌بَگ<ref>Tea Bag</ref>'' (۱۹۶۶، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آثار شاخص اوست.<br /> <!--11641200--> | هنرمند [[پاپ آرت|پاپ]]<ref>pop artist</ref> امریکایی، متولد سوئد. پدرش دیپلماتی سوئدی بود که در امریکا کار می‌کرد. اولدنبورگ در [[دانشگاه ییل]] به تحصیل ادبیات و تاریخ هنر پرداخت. پس از آن به مدرسه‌ی هنر شیکاگو<ref>The School of the Art Institute of Chicago</ref> رفت و مدتی نیز به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. آثار هنری‌اش را به‌شیوۀ رخداد<ref>happening </ref> و جفت‌وجورکاری<ref>assemblage </ref> عرضه می‌کرد؛ لیکن بیشتر به‌سبب «مجسمه‌های نرم<ref>soft sculptures </ref>» خود شهرت یافت: ماکت‌هایی غول‌پیکر از اشیای مصرفی روزمره یا خوراکی‌ها، با استفاده از کرباس پرشده از خرده اسفنج و مقوا یا وینیل<ref>vinyl </ref> می‌ساخت؛ ''ماتیک لب<ref>Lipstick </ref>''، و ''تی‌بَگ<ref>Tea Bag</ref>'' (۱۹۶۶، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آثار شاخص اوست.<br /> <!--11641200--> | ||
---- | |||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱
اولْدِنْبورگ، کلاس تورِه (۱۹۲۹)(Oldenburg, Claes Thure)
هنرمند پاپ[۱] امریکایی، متولد سوئد. پدرش دیپلماتی سوئدی بود که در امریکا کار می‌کرد. اولدنبورگ در دانشگاه ییل به تحصیل ادبیات و تاریخ هنر پرداخت. پس از آن به مدرسه‌ی هنر شیکاگو[۲] رفت و مدتی نیز به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. آثار هنری‌اش را به‌شیوۀ رخداد[۳] و جفت‌وجورکاری[۴] عرضه می‌کرد؛ لیکن بیشتر به‌سبب «مجسمه‌های نرم[۵]» خود شهرت یافت: ماکت‌هایی غول‌پیکر از اشیای مصرفی روزمره یا خوراکی‌ها، با استفاده از کرباس پرشده از خرده اسفنج و مقوا یا وینیل[۶] می‌ساخت؛ ماتیک لب[۷]، و تی‌بَگ[۸] (۱۹۶۶، موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آثار شاخص اوست.