ایپوستگی، ژان روبر (۱۹۲۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ایپوسْتگی، ژان روبِر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ایپوسْتگی، ژان روبِر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert) | ||
مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش فرانسوی. پدرش نجار بود و دستی هم در نقاشی و نواختن ویولون داشت. علاوه بر این، کتاب‌خوانی حرفه‌ای بود و پسرش ژان را از کودکی به پیگیری هنر و علوم انسانی تشویق کرد، اگرچه شغل وکالت را برای او می‌پسندید. ژان تصمیم به پیگری نقاشی گرفت و در ابتدا این موضوع را از پدرش پنهان کرد. در جریان جنگ جهانی دوم، از پاریس گریخت و مدتی به آهنگری پرداخت و تجربیاتش در این دوران بعدها در مجسمه‌سازی به یاری‌اش آمد. | مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش فرانسوی. پدرش نجار بود و دستی هم در نقاشی و نواختن ویولون داشت. علاوه بر این، کتاب‌خوانی حرفه‌ای بود و پسرش ژان را از کودکی به پیگیری هنر و علوم انسانی تشویق کرد، اگرچه شغل وکالت را برای او می‌پسندید. ژان تصمیم به پیگری نقاشی گرفت و در ابتدا این موضوع را از پدرش پنهان کرد. در جریان جنگ جهانی دوم، از پاریس گریخت و مدتی به آهنگری پرداخت و تجربیاتش در این دوران بعدها در مجسمه‌سازی به یاری‌اش آمد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۳
| جعبه زندگینامه |
|---|
ایپوسْتگی، ژان روبِر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert)
مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش فرانسوی. پدرش نجار بود و دستی هم در نقاشی و نواختن ویولون داشت. علاوه بر این، کتاب‌خوانی حرفه‌ای بود و پسرش ژان را از کودکی به پیگیری هنر و علوم انسانی تشویق کرد، اگرچه شغل وکالت را برای او می‌پسندید. ژان تصمیم به پیگری نقاشی گرفت و در ابتدا این موضوع را از پدرش پنهان کرد. در جریان جنگ جهانی دوم، از پاریس گریخت و مدتی به آهنگری پرداخت و تجربیاتش در این دوران بعدها در مجسمه‌سازی به یاری‌اش آمد.
ایپوستگی در آثار آغازینش از برانکوزی[۱] تأثیر پذیرفت و بعدها به‌سبب تلفیق بدیع سنّت‌های شکل‌نما[۲] و انتزاعی[۳] در مجسمه‌سازی شهرت یافت. هنرش نمادی از آزمون‌های زندگی معاصر است، که اغلب به‌شکل پیکر مردانه‌ای تجلّی یافته، که به‌صورت قائم تکیه داده و درعین‌‌حال در میانِ میله‌های خشنی که اندام‌هایش را زخمی کرده یا فرسوده‌اند، به‌دام افتاده است؛ مجسمۀوال دو گراس[۴] (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار[۵]، پاریس)، نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. ایپوستگی در سال‌های ۱۹۴۹ـ۱۹۵۰ از نقاشی به حجم‌سازی رو آورد، و مناظر صخره‌ایِ دیوارنگاره[۶]های قرن پانزدهم ایتالیا را، در قالب مجسمه‌های بزرگی اجرا کرد که پیکر‌هایی در آن‌ها حاضرند.
