هر، دیوید (۱۹۴۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|آثار =تفاله (۱۹۷۰)، دندان‌ها و لبخندها (۱۹۷۵)، فانشن (۱۹۷۵) دربارۀ کمونیسم انقلابی چین؛ پلنتی (۱۹۷۸) | |آثار =تفاله (۱۹۷۰)، دندان‌ها و لبخندها (۱۹۷۵)، فانشن (۱۹۷۵) دربارۀ کمونیسم انقلابی چین؛ پلنتی (۱۹۷۸) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =تئاتر | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۱۵
| دیوید هر David Hare | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه و فیلم‌نامه‌نویس |
| آثار | تفاله (۱۹۷۰)، دندان‌ها و لبخندها (۱۹۷۵)، فانشن (۱۹۷۵) دربارۀ کمونیسم انقلابی چین؛ پلنتی (۱۹۷۸) |
| گروه مقاله | تئاتر |
هر، دیوید (۱۹۴۷)(Hare, David)
نمایش‌نامه و فیلم‌نامه‌نویس انگلیسی. در ۱۹۷۴ در تشکیل گروه نمایشی جوینت استاک[۱] شرکت داشت. در نمایش‌نامه‌هایش، فساد انگلستان پس از جنگ را به سخره می‌گیرد. از جمله نمایش‌نامه‌های اوست: تفاله[۲] (۱۹۷۰)، دندان‌ها و لبخندها[۳] (۱۹۷۵)، فانشن[۴] (۱۹۷۵) دربارۀ کمونیسم انقلابی چین؛ پلنتی[۵] (۱۹۷۸)، و پراودا[۶] (۱۹۸۵، با هوارد برنتون[۷]) دربارۀ روزنامه‌نگاری فلیت استریت[۸]. در نمایش‌نامه‌های سه‌گانه‌ای به نقد سه وجه از حاکمیت انگلستان پرداخت: فال ورق[۹] (۱۹۹۰) دربارۀ کلیسای انگلستان[۱۰]؛ قضات شاکی[۱۱] (۱۹۹۱) دربارۀ نظام قضایی؛ و بی‌جنگی[۱۲] (۱۹۹۴) دربارۀ ارتش. برخی از فیلم‌نامه‌های او عبارت‌اند از ودربی[۱۳] و پلنتی (هر دو ۱۹۸۵)، پاریس در شب[۱۴] (۱۹۸۸)، خسارت[۱۵] (۱۹۹۲). برای جذبۀ پنهان[۱۶] (۱۹۹۳) نمایش‌نامه و فیلم‌نامه نیز نوشت و سوگوار برگزیده[۱۷] (۱۹۹۷) را کارگردانی کرد. زندگی‌نامه‌اش با عنوان نوشتن با دست چپ[۱۸] را در ۱۹۹۱ منتشر کرد.