درن، آندره (۱۸۸۰ـ۱۹۵۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
نقاش فرانسوی. نخست با رنگ‌های تند و تقریباً اصلیِ منتسب به [[فوویسم]]<ref>fauvism | نقاش فرانسوی. نخست با رنگ‌های تند و تقریباً اصلیِ منتسب به [[فوویسم]]<ref>fauvism | ||
</ref> کار کرد، لیکن بعد به‌شیوه‌ای شکل‌نما<ref>figurative </ref> و رنگ‌های خاموش‌تر در منظره‌پردازی روآورد. ''آبگیر در لندن''<ref>''Pool of London ''</ref> (۱۹۰۶، نگارخانۀ تیت<ref>Tate Gallery </ref>، لندن) نمونۀ شاخصی از آن است. طراحی لباس و صحنه‌پردازی‌هایی نیز برای گروه بالۀ روسِ دیاگیلِف<ref>Diaghilev’s Ballets Russes</ref> اجرا کرد. دُرَن در آکادمی کاریر<ref> Académie Carrière </ref> درس خواند و در آن‌جا با [[ماتیس، هانری (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)|ماتیس]]<ref>Matisse </ref> آشنا شد، که با او و [[ولامنک، موریس دو (۱۸۷۶ـ۱۹۵۸)|ولامَنک]]<ref>Vlaminck </ref>، دوست صمیمی ماتیس، در کولیور<ref>Collioure </ref> کار کرد و با هم در برپایی نمایشگاه فوو<ref>Fauve </ref> در ۱۹۰۵ مشارکت جستند. نقاشی‌های دُرن از رودخانۀ تمز<ref>Thames </ref> (۱۹۰۵ـ ۱۹۰۶)، با رنگ‌های تابناک قرمز و آبی، دستاوردهای مهم آن زمان بودند. با وجود آن‌که از ۱۹۰۸، به [[کوبیسم]]<ref>cubism</ref> تمایل یافت، هیچ‌گاه انقلابیِِ تمام‌عیاری برای آن نبود، و دست‌یابی به ساختار محکم تصویری، منظره‌پردازی، و اجرای نقش اشیا را هدف خود قرار داد. بعدها شیوۀ هنری‌اش، پس از تغییرهای متعدد به سنّت‌‌گری بازگشت، با این حال هیچ‌گاه آثارش فاقد کیفیت ممتاز نبودند. علاوه بر نقاشی‌هایش، صحنه‌آرایی‌های بسیاری نیز اجرا کرد؛ ازجمله صحنه‌آرایی مجموعۀ ''بوتیک فانتاسک''<ref>'' La Boutique Fantasque ''</ref> اثر [[دیاگیلف، سرگی پاولوویچ (۱۸۷۲ـ۱۹۲۹)|دیاگیلف]]<ref>Diaghilev </ref> (۱۹۱۹)، و اپرای<ref>opera </ref> ''ریش‌تراش شهر سویل''<ref>''Le Barbier Seville ''</ref> اثر [[ | </ref> کار کرد، لیکن بعد به‌شیوه‌ای شکل‌نما<ref>figurative </ref> و رنگ‌های خاموش‌تر در منظره‌پردازی روآورد. ''آبگیر در لندن''<ref>''Pool of London ''</ref> (۱۹۰۶، نگارخانۀ تیت<ref>Tate Gallery </ref>، لندن) نمونۀ شاخصی از آن است. طراحی لباس و صحنه‌پردازی‌هایی نیز برای گروه بالۀ روسِ دیاگیلِف<ref>Diaghilev’s Ballets Russes</ref> اجرا کرد. دُرَن در آکادمی کاریر<ref> Académie Carrière </ref> درس خواند و در آن‌جا با [[ماتیس، هانری (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)|ماتیس]]<ref>Matisse </ref> آشنا شد، که با او و [[ولامنک، موریس دو (۱۸۷۶ـ۱۹۵۸)|ولامَنک]]<ref>Vlaminck </ref>، دوست صمیمی ماتیس، در کولیور<ref>Collioure </ref> کار کرد و با هم در برپایی نمایشگاه فوو<ref>Fauve </ref> در ۱۹۰۵ مشارکت جستند. نقاشی‌های دُرن از رودخانۀ تمز<ref>Thames </ref> (۱۹۰۵ـ ۱۹۰۶)، با رنگ‌های تابناک قرمز و آبی، دستاوردهای مهم آن زمان بودند. با وجود آن‌که از ۱۹۰۸، به [[کوبیسم]]<ref>cubism</ref> تمایل یافت، هیچ‌گاه انقلابیِِ تمام‌عیاری برای آن نبود، و دست‌یابی به ساختار محکم تصویری، منظره‌پردازی، و اجرای نقش اشیا را هدف خود قرار داد. بعدها شیوۀ هنری‌اش، پس از تغییرهای متعدد به سنّت‌‌گری بازگشت، با این حال هیچ‌گاه آثارش فاقد کیفیت ممتاز نبودند. علاوه بر نقاشی‌هایش، صحنه‌آرایی‌های بسیاری نیز اجرا کرد؛ ازجمله صحنه‌آرایی مجموعۀ ''بوتیک فانتاسک''<ref>'' La Boutique Fantasque ''</ref> اثر [[دیاگیلف، سرگی پاولوویچ (۱۸۷۲ـ۱۹۲۹)|دیاگیلف]]<ref>Diaghilev </ref> (۱۹۱۹)، و اپرای<ref>opera </ref> ''ریش‌تراش شهر سویل''<ref>''Le Barbier Seville ''</ref> اثر [[روسینی، جوآکینو (۱۷۹۲ ـ ۱۸۶۸)|روسّینی]]<ref>Rossini</ref> (۱۹۵۳). | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۵
| آندره درن Andre Derain | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۰م |
| درگذشت | ۱۹۵۴م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در آکادمی کاریر |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | صحنه آرای مجموعه بوتیک فانتاسک اثر دیاگیلف (۱۹۱۹)؛ اپرای ریش تراش شهر سویل اثر روسینی (۱۹۵۳) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
دُرَن،آندرِه (۱۸۸۰ـ۱۹۵۴)(Derain, Andre)
نقاش فرانسوی. نخست با رنگ‌های تند و تقریباً اصلیِ منتسب به فوویسم[۱] کار کرد، لیکن بعد به‌شیوه‌ای شکل‌نما[۲] و رنگ‌های خاموش‌تر در منظره‌پردازی روآورد. آبگیر در لندن[۳] (۱۹۰۶، نگارخانۀ تیت[۴]، لندن) نمونۀ شاخصی از آن است. طراحی لباس و صحنه‌پردازی‌هایی نیز برای گروه بالۀ روسِ دیاگیلِف[۵] اجرا کرد. دُرَن در آکادمی کاریر[۶] درس خواند و در آن‌جا با ماتیس[۷] آشنا شد، که با او و ولامَنک[۸]، دوست صمیمی ماتیس، در کولیور[۹] کار کرد و با هم در برپایی نمایشگاه فوو[۱۰] در ۱۹۰۵ مشارکت جستند. نقاشی‌های دُرن از رودخانۀ تمز[۱۱] (۱۹۰۵ـ ۱۹۰۶)، با رنگ‌های تابناک قرمز و آبی، دستاوردهای مهم آن زمان بودند. با وجود آن‌که از ۱۹۰۸، به کوبیسم[۱۲] تمایل یافت، هیچ‌گاه انقلابیِِ تمام‌عیاری برای آن نبود، و دست‌یابی به ساختار محکم تصویری، منظره‌پردازی، و اجرای نقش اشیا را هدف خود قرار داد. بعدها شیوۀ هنری‌اش، پس از تغییرهای متعدد به سنّت‌‌گری بازگشت، با این حال هیچ‌گاه آثارش فاقد کیفیت ممتاز نبودند. علاوه بر نقاشی‌هایش، صحنه‌آرایی‌های بسیاری نیز اجرا کرد؛ ازجمله صحنه‌آرایی مجموعۀ بوتیک فانتاسک[۱۳] اثر دیاگیلف[۱۴] (۱۹۱۹)، و اپرای[۱۵] ریش‌تراش شهر سویل[۱۶] اثر روسّینی[۱۷] (۱۹۵۳).