آوازه خوان طاس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10263700.jpg|بندانگشتی|صحنه‌ای از نمایش]] | [[پرونده:10263700.jpg|بندانگشتی|صحنه‌ای از نمایش]] | ||
آوازه‌خوان طاس (La Cantatrice chauve)<br> | آوازه‌خوان طاس (La Cantatrice chauve)<br> | ||
<p>نمایش‌نامه‌ای از [[یونسکو، اوژن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۴)|اوژن یونسکو]]، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در | <p>نمایش‌نامه‌ای از [[یونسکو، اوژن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۴)|اوژن یونسکو]]<ref>Eugene Ionesco</ref>، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در ۱۹۵۰م، منتشرشده در ۱۹۵۴م. آقا و خانم اسمیت در خانه‌ای بورژوایی در [[لندن (انگلستان)|لندن]]<ref>London</ref>. هم‌گام با بالارفتن پرده، ساعت آونگ‌دار هفده‌بار می‌نوازد. میزبانان، اسمیت‌ها، به‌گونه‌ای شگفت از مهمانان خود، آقا و خانم مارتین، استقبال می‌کنند. خدمتکاری فضول با منش کارآگاهی و آتش‌نشانی حرّاف و فراموش‌کار نیز شخصیت‌های دیگر نمایش‌اند. آوازه‌خوانی در کار نیست، طاس یا مودار. جنجالی هم که نمایش‌نامه به پا کرد به همین دلیل بود. گفت‌وگوهایی بی‌سروته؛ نه ماجرایی، نه کنشی. شخصیت‌ها به‌کل فاقد مشخصات نمایشی‌اند. این ضد نمایش، به تصریح یونسکو نمایش تراژدی زبان است. یونسکو، به گفتۀ خودش، پس از خواندن یک کتابِ درسی مکالمۀ انگلیسی، قالب این نمایش‌نامه را بر مبنای سرهم‌بندی مطالبی کلیشه‌ای و قراردادی، پیدا کرد. ''آوازه‌خوان طاس'' از ۱۹۵۷م تاکنون، بی‌تغییر دکور و فقط با تغییر نوبتی بازیگران بی‌وقفه اجرا شده است.</p> | ||
<br><!--10263700--> | <br><!--10263700--> | ||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:جهان – آثار، رویدادها، اماکن]] | [[رده:جهان – آثار، رویدادها، اماکن]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۸
آوازه‌خوان طاس (La Cantatrice chauve)
نمایش‌نامه‌ای از اوژن یونسکو[۱]، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در ۱۹۵۰م، منتشرشده در ۱۹۵۴م. آقا و خانم اسمیت در خانه‌ای بورژوایی در لندن[۲]. هم‌گام با بالارفتن پرده، ساعت آونگ‌دار هفده‌بار می‌نوازد. میزبانان، اسمیت‌ها، به‌گونه‌ای شگفت از مهمانان خود، آقا و خانم مارتین، استقبال می‌کنند. خدمتکاری فضول با منش کارآگاهی و آتش‌نشانی حرّاف و فراموش‌کار نیز شخصیت‌های دیگر نمایش‌اند. آوازه‌خوانی در کار نیست، طاس یا مودار. جنجالی هم که نمایش‌نامه به پا کرد به همین دلیل بود. گفت‌وگوهایی بی‌سروته؛ نه ماجرایی، نه کنشی. شخصیت‌ها به‌کل فاقد مشخصات نمایشی‌اند. این ضد نمایش، به تصریح یونسکو نمایش تراژدی زبان است. یونسکو، به گفتۀ خودش، پس از خواندن یک کتابِ درسی مکالمۀ انگلیسی، قالب این نمایش‌نامه را بر مبنای سرهم‌بندی مطالبی کلیشه‌ای و قراردادی، پیدا کرد. آوازه‌خوان طاس از ۱۹۵۷م تاکنون، بی‌تغییر دکور و فقط با تغییر نوبتی بازیگران بی‌وقفه اجرا شده است.