ارف ، کارل (۱۸۹۵ـ۱۹۸۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
اُرف، کارل (۱۸۹۵ـ۱۹۸۲)(Orff, Carl)<br /> | |||
اُرف، کارل (۱۸۹۵ـ۱۹۸۲)(Orff, Carl)<br /> | [[پرونده:Orff, Carl1.jpg|بندانگشتی|کارل ارف]] | ||
آهنگ‌ساز آلمانی. سبک شخصی خود را دنبال می‌کرد و مشخصۀ آثارش نامطبوع‌های تیز و زننده و استفاده از سازهای کوبی مختلف است. ازجمله ساخته‌های اوست: کانتات ''کارمینا بورانا''<ref>Carmina Burana</ref> (۱۹۳۷) و اپرای ''آنتیگونه''<ref>Antigonae</ref> (۱۹۴۹). ارف در [[مونیخ|مونیخ]] تحصیل کرد و استاد آهنگ‌سازی مدرسۀ گونتِر<ref>Gunther School</ref> در این شهر شد. رهبر ارکستر نیز بود و آثار موسیقی قدیم، به‌خصوص اپراهای [[مونته وردی ، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)|مونته‌وردی]]<ref>Monteverdi</ref>، را تصحیح می‌کرد. موفقیت زودهنگام او با ''کارمینا بورانا''، که بر پایۀ اوستیناتوهای ریتمیک (ریتم‌های مدام تکرارشونده) و ملودی آوازیِ متناسب و موزون شکل گرفته بود، در آثار بعدی وی تکرار نشد. ازجمله آثار اوست: اپرا و موسیقی صحنه‌ای. ۱۱ اپرا و نمایش‌نامۀ موزیکال، شامل ''زنِ زیرک''<ref>''Die Kluge''</ref> (۱۹۴۳)، ''کاتولی کارمینا''<ref>''Catulli Carmina''</ref> وادیپ شاه<ref>''Oedipus der Tyrann''</ref> (از روی سوفوکلس<ref>Sophocles</ref>، ۱۹۴۹، ۱۹۵۹)، ''پیروزی آفرودیته''<ref>''Trionfo di Afrodite''</ref> (۱۹۵۳)، ''پرومتئوس''<ref>''Prometheus''</ref> ''''(۱۹۶۶)، ''نمایشِ آخرالزمان''<ref>De Temporum Fine Comoedia</ref> (۱۹۷۳)؛ بالۀ ''آتشین‌رنگ''<ref>''Der Feuerfarbene''</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night’s Dream''</ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare</ref> (روایت اول که به‌جای موسیقی [[مندلسون (بارتولدی)، فلیکس (۱۸۰۹ـ۱۸۴۷)|مندلسون]]<ref>Mendelssohn</ref> ساخته شد که نازی‌ها آن را ممنوع کرده بودند) (۱۹۳۹ـ۱۹۶۲). آثار دیگر ''مشق شب''<ref>''Schulwerk''</ref> برای ترکیب‌هایی از سازهای رایج و ساخته‌هایی مشابه برای استفادۀ غیرحرفه‌ای‌ها؛ کانتات ''رستاخیزِ برج''<ref>''Des Turmes Auferstehung''</ref>. | |||
آهنگ‌ساز آلمانی. سبک شخصی خود را دنبال می‌کرد و مشخصۀ آثارش نامطبوع‌های تیز و زننده و استفاده از سازهای کوبی مختلف است. ازجمله ساخته‌های اوست: کانتات ''کارمینا بورانا''<ref>Carmina Burana</ref> (۱۹۳۷) و اپرای ''آنتیگونه''<ref>Antigonae</ref> (۱۹۴۹). ارف در [[مونیخ|مونیخ]] تحصیل کرد و استاد آهنگ‌سازی مدرسۀ گونتِر<ref>Gunther School</ref> در این شهر شد. رهبر ارکستر نیز بود و آثار موسیقی قدیم، به‌خصوص اپراهای [[مونته وردی ، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)|مونته‌وردی]]<ref>Monteverdi</ref>، را تصحیح می‌کرد. موفقیت زودهنگام او با ''کارمینا بورانا''، که بر پایۀ اوستیناتوهای ریتمیک (ریتم‌های مدام تکرارشونده) و ملودی آوازیِ متناسب و موزون شکل گرفته بود، در آثار بعدی وی تکرار نشد. ازجمله آثار اوست: اپرا و موسیقی صحنه‌ای. ۱۱ اپرا و نمایش‌نامۀ موزیکال، شامل ''زنِ زیرک''<ref>''Die Kluge''</ref> (۱۹۴۳)، ''کاتولی کارمینا''<ref>''Catulli Carmina''</ref> وادیپ شاه<ref>''Oedipus der Tyrann''</ref> (از روی سوفوکلس<ref>Sophocles</ref>، ۱۹۴۹، ۱۹۵۹)، ''پیروزی آفرودیته''<ref>''Trionfo di Afrodite''</ref> (۱۹۵۳)، ''پرومتئوس''<ref>''Prometheus''</ref> ''''(۱۹۶۶)، ''نمایشِ آخرالزمان''<ref>De Temporum Fine Comoedia</ref> (۱۹۷۳)؛ بالۀ ''آتشین‌رنگ''<ref>''Der Feuerfarbene''</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night’s Dream''</ref> اثر شکسپیر<ref>Shakespeare</ref> (روایت اول که به‌جای موسیقی مندلسون<ref>Mendelssohn</ref> ساخته شد که نازی‌ها آن را ممنوع کرده بودند) (۱۹۳۹ـ۱۹۶۲). آثار دیگر ''مشق شب''<ref>''Schulwerk''</ref> | |||
<br /> | <br /> | ||