استارلینگ، ارنست هنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =ارنست هنری استارلینگ | |عنوان =ارنست هنری استارلینگ | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس<ref>William Bayliss </ref> اِسکرتین<ref>secretin </ref> را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ [[هورمون]]<ref>hormone </ref> را وضع کرد. قانون استارلینگ<ref>Starling's Law </ref> را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز<ref>endocrinology </ref> می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی<ref>peristaltic waves </ref> روده را کشف کردند. استارلینگ در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج<ref>University College </ref> لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ<ref>Starling equilibrium </ref> را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی<ref>hydrostatic pressure </ref> که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی<ref>osmotic pressure</ref> که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد. | }} | ||
[[پرونده:11242000.jpg|بندانگشتی|ارنست هنری استارلینگ]] | |||
[[پرونده:11242000-1.jpg|بندانگشتی|ارنست هنری استارلینگ]] | |||
اِستارْلینگ، اِرنست هِنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷)(Starling, Ernest Henry) | |||
فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس<ref>William Bayliss </ref> اِسکرتین<ref>secretin </ref> را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ [[هورمون]]<ref>hormone </ref> را وضع کرد. قانون استارلینگ<ref>Starling's Law </ref> را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز<ref>endocrinology </ref> می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی<ref>peristaltic waves </ref> روده را کشف کردند. استارلینگ در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج<ref>University College </ref> لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ<ref>Starling equilibrium </ref> را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی<ref>hydrostatic pressure </ref> که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی<ref>osmotic pressure</ref> که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد. | |||
| | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۳
| ارنست هنری استارلینگ Ernest Henry Starling | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۸۶۶م |
| درگذشت | ۱۹۲۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| گروه مقاله | پزشکی |
اِستارْلینگ، اِرنست هِنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷)(Starling, Ernest Henry)
فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس[۱] اِسکرتین[۲] را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ هورمون[۳] را وضع کرد. قانون استارلینگ[۴] را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز[۵] می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی[۶] روده را کشف کردند. استارلینگ در لندن زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج[۷] لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ[۸] را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی[۹] که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی[۱۰] که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد.