استرادیواری، آنتونیو (ح ۱۶۴۴ـ۱۷۳۷): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۲

اِسْتِرادیواری، آنتونیو (ح ۱۶۴۴ـ۱۷۳۷م)(Stradivari, Antonio)

سازندۀ ایتالیایی سازهای زهی، که به‌طور کل بزرگ‌ترین ویولن‌ساز جهان برشمرده می‌شود. او در کارگاه‌های خانوادگی خود بیش از ۱۱۰۰ ساز ساخت که بیش از ۶۰۰ عدد از آن‌ها باقی مانده‌اند؛ این سازها منزلت (و قیمت) آثار هنری را یافته‌اند. استرادیواری در کرِمونا^[۱] به دنیا آمد، و دوران شاگردی خود را زیرنظر نیکولو آماتی^[۲] سپری کرد، و در دهۀ ۱۶۶۰م در همین شهر کارگاهی بنا نهاد. پیوسته طراحی سازهای خود را تغییر می‌داد، و تا ۱۶۹۰م به «استراد بلند» دست یافت. بهترین سازهای او، همچون ویولن‌سل‌ها و ویولاها، در دو دهۀ نخست قرن ۱۸ تولید شدند. گفته می‌شود راز مهارت او در روغن جلایی بود که به‌کار می‌برد، اما این راز احتمالاً ترکیبی از رعایت دقیق تناسبات و اعمال تجربۀ سالیان بود. پسران او این حرفه را ادامه دادند.

↑ Cremona
↑ Niccolo Amati

[1] Cremona

[2] Niccolo Amati

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 اِسْتِرادیواری، آنتونیو (ح ۱۶۴۴ـ۱۷۳۷م)(Stradivari, Antonio)<br />
-سازندۀ ایتالیایی سازهای زهی، که به‌طور کل بزرگ‌ترین ویولن‌ساز جهان برشمرده می‌شود. او در کارگاه‌های خانوادگی خود بیش از ۱۱۰۰ ساز ساخت که بیش از ۶۰۰ عدد از آن‌ها باقی مانده‌اند؛ این سازها منزلت (و قیمت) آثار هنری را یافته‌اند. استرادیواری در [[کرمونا، شهر|کرِمونا]]<ref>Cremona </ref> به دنیا آمد، و دوران شاگردی خود را زیرنظر نیکولو آماتی<ref>Niccolo Amati</ref> سپری کرد، و در دهۀ ۱۶۶۰ در همین شهر کارگاهی بنا نهاد. پیوسته طراحی سازهای خود را تغییر می‌داد، و تا ۱۶۹۰ به «استراد بلند» دست یافت. بهترین سازهای او، همچون ویولن‌سل‌ها و ویولاها، در دو دهۀ نخست قرن ۱۸ تولید شدند. گفته می‌شود راز مهارت او در روغن جلایی بود که به‌کار می‌برد، اما این راز احتمالاً ترکیبی از رعایت دقیق تناسبات و اعمال تجربۀ سالیان بود. پسران او این حرفه را ادامه دادند.
+سازندۀ ایتالیایی سازهای زهی، که به‌طور کل بزرگ‌ترین ویولن‌ساز جهان برشمرده می‌شود. او در کارگاه‌های خانوادگی خود بیش از ۱۱۰۰ ساز ساخت که بیش از ۶۰۰ عدد از آن‌ها باقی مانده‌اند؛ این سازها منزلت (و قیمت) آثار هنری را یافته‌اند. استرادیواری در [[کرمونا، شهر|کرِمونا]]<ref>Cremona </ref> به دنیا آمد، و دوران شاگردی خود را زیرنظر نیکولو آماتی<ref>Niccolo Amati</ref> سپری کرد، و در دهۀ ۱۶۶۰م در همین شهر کارگاهی بنا نهاد. پیوسته طراحی سازهای خود را تغییر می‌داد، و تا ۱۶۹۰م به «استراد بلند» دست یافت. بهترین سازهای او، همچون ویولن‌سل‌ها و ویولاها، در دو دهۀ نخست قرن ۱۸ تولید شدند. گفته می‌شود راز مهارت او در روغن جلایی بود که به‌کار می‌برد، اما این راز احتمالاً ترکیبی از رعایت دقیق تناسبات و اعمال تجربۀ سالیان بود. پسران او این حرفه را ادامه دادند.
 &nbsp;