صابری فومنی، کیومرث (صومعه سرا ۱۳۲۰ـ تهران ۱۳۸۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۸: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[پرونده: 27000600-1.jpg | بندانگشتی|صابري فومني، کيومرث]][[پرونده: 27000600-5.jpg | بندانگشتی|صابري فومني، کيومرث]](مشهور به گل‌آقا) روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی. از دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و سپس موفق به اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. عنوان پایان‌نامۀ وی ''نامۀ علی (ع) به مالک اشتر'' بود (۱۳۵۷ش). صابری از ۱۳۴۵ با نشریۀ ''توفیق'' همکاری کرد و با نام‌های مستعاری چون گردن شکستۀ فومنی، میرزا گل، عبدالفانوس، ابوالپیاده، لوده، ریش‌سفید، گل‌آقا، مش‌رجب، غضنفر، شاغلام، و ممصادق مطلب نوشت. سال‌ها عهده‌دار ستون معروف و پرطرفدار «دو کلمه حرف حساب» روزنامۀ ''اطلاعات'' بود. صابری در ۱۳۶۹ نشریۀ ''گل‌آقا'' را تأسیس کرد و بیشتر توفیقیان را همچون ابوتراب جلی، حسین گلستانی، محمدعلی گویا، مرتضی فرجیان، ابوالقاسم حالت، محمد پورثانی و چند تن دیگر را به همکاری فراخواند و برای اغلب آن‌ها بزرگداشت گرفت. به گفتۀ خود او در طنزسرایی متأثر از ابوتراب جلی بوده است. از دیگر آثارش: ''دیدار از شوروی'' (۱۳۶۱)؛ دو کلمه حرف حساب (۱۳۶۹ش)؛ ''مکاتبات شهید رجایی با بنی‌صدر و چگونگی انتخاب اولین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران'' (۱۳۸۰)؛ ''کاوه و ضحاک''؛ ''اخوانیات'' که مجموعه ‌نامه‌های اوست.  
}}[[پرونده: 27000600-1.jpg | بندانگشتی|کیومرث صابری فومنی]][[پرونده: 27000600-5.jpg | بندانگشتی|کیومرث صابری فومنی]](مشهور به گل‌آقا) روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی. از دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و سپس موفق به اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. عنوان پایان‌نامۀ وی ''نامۀ علی (ع) به مالک اشتر'' بود (۱۳۵۷ش). صابری از ۱۳۴۵ با نشریۀ ''توفیق'' همکاری کرد و با نام‌های مستعاری چون گردن شکستۀ فومنی، میرزا گل، عبدالفانوس، ابوالپیاده، لوده، ریش‌سفید، گل‌آقا، مش‌رجب، غضنفر، شاغلام، و ممصادق مطلب نوشت. سال‌ها عهده‌دار ستون معروف و پرطرفدار «دو کلمه حرف حساب» روزنامۀ ''اطلاعات'' بود. صابری در ۱۳۶۹ نشریۀ ''گل‌آقا'' را تأسیس کرد و بیشتر توفیقیان را همچون ابوتراب جلی، حسین گلستانی، محمدعلی گویا، مرتضی فرجیان، ابوالقاسم حالت، محمد پورثانی و چند تن دیگر را به همکاری فراخواند و برای اغلب آن‌ها بزرگداشت گرفت. به گفتۀ خود او در طنزسرایی متأثر از ابوتراب جلی بوده است. از دیگر آثارش: ''دیدار از شوروی'' (۱۳۶۱)؛ دو کلمه حرف حساب (۱۳۶۹ش)؛ ''مکاتبات شهید رجایی با بنی‌صدر و چگونگی انتخاب اولین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران'' (۱۳۸۰)؛ ''کاوه و ضحاک''؛ ''اخوانیات'' که مجموعه ‌نامه‌های اوست.  
<br><!--27000600-->
<br><!--27000600-->
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۹

کیومرث صابری فومنی (صومعه‌سرا ۱۳۲۰ـ تهران ۱۳۸۲ش)

کیومرث صابری فومنی
زادروز صومعه‌سرا ۱۳۲۰ش
درگذشت تهران ۱۳۸۲ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی علوم سیاسی/ کارشناسی ارشد ادبیات فارسی، دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی طنزپرداز
شغل و تخصص های دیگر روزنامه‌نگار
فعالیت‌های مهم تاسیس نشریۀ گل‌آقا
آثار دیدار از شوروی (1361)؛ دو کلمه حرف حساب (1369ش)
گروه مقاله رسانه‌ها و ارتباطات
کیومرث صابری فومنی
کیومرث صابری فومنی

(مشهور به گل‌آقا) روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی. از دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و سپس موفق به اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. عنوان پایان‌نامۀ وی نامۀ علی (ع) به مالک اشتر بود (۱۳۵۷ش). صابری از ۱۳۴۵ با نشریۀ توفیق همکاری کرد و با نام‌های مستعاری چون گردن شکستۀ فومنی، میرزا گل، عبدالفانوس، ابوالپیاده، لوده، ریش‌سفید، گل‌آقا، مش‌رجب، غضنفر، شاغلام، و ممصادق مطلب نوشت. سال‌ها عهده‌دار ستون معروف و پرطرفدار «دو کلمه حرف حساب» روزنامۀ اطلاعات بود. صابری در ۱۳۶۹ نشریۀ گل‌آقا را تأسیس کرد و بیشتر توفیقیان را همچون ابوتراب جلی، حسین گلستانی، محمدعلی گویا، مرتضی فرجیان، ابوالقاسم حالت، محمد پورثانی و چند تن دیگر را به همکاری فراخواند و برای اغلب آن‌ها بزرگداشت گرفت. به گفتۀ خود او در طنزسرایی متأثر از ابوتراب جلی بوده است. از دیگر آثارش: دیدار از شوروی (۱۳۶۱)؛ دو کلمه حرف حساب (۱۳۶۹ش)؛ مکاتبات شهید رجایی با بنی‌صدر و چگونگی انتخاب اولین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران (۱۳۸۰)؛ کاوه و ضحاک؛ اخوانیات که مجموعه ‌نامه‌های اوست.