ماندزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مانْدْزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱)(Manzu, Giacomo) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مانْدْزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱)(Manzu, Giacomo) | ||
[[پرونده:38084600.jpg|بندانگشتی|جاکومو ماندزو]] | [[پرونده:38084600.jpg|بندانگشتی|جاکومو ماندزو]] | ||
[[پرونده:38084600-2.jpg|بندانگشتی|اثری از ماندزو]] | [[پرونده:38084600-2.jpg|بندانگشتی|اثری از ماندزو]] | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۱
| جعبه زندگینامه |
|---|
مانْدْزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱)(Manzu, Giacomo)
مجسمه‌ساز ایتالیایی. اگرچه چپ‌گرا بود، و به خدا اعتقاد نداشت، سفارش‌های دینی بسیاری اجرا کرد، همچون دروازۀ مرگ[۱] (۱۹۶۴) برای کلیسای سان پیِترو[۲] در رم، و سردیس پاپ ژان بیست و سوم[۳] (۱۹۶۳). در پیکره‌هایی که اغلب از مفرغ[۴] می‌ساخت، ایمان او به شأن ذاتی شکل انسانی مشهود است.
ماندزو در برگامو[۵]، لومباردی[۶]، به‌دنیا آمد. نجاری و مطلاکاری را فراگرفت، و مجسمه‌سازی را کمابیش نزد خود آموخت. در میلان در دهۀ ۱۹۳۰، با روشنفکران پیشتاز ضد فاشیست[۷] ارتباط پیدا کرد، ولی خود هرگز مدرنیست نشد. هنرمندانی همچون اوگوست رودَن[۸]، ادگار دگا[۹] و آریستید مایول[۱۰]، مجسمه‌سازان فرانسوی، را بیش از هنرمندان دیگر می‌ستود. در ۱۹۳۸، نخستین تندیس از مجموعۀ مکرر «کاردینال»ها را ساخت که فرم آن‌ها رفته‌رفته ساده‌تر می‌شد. در دوران پیری، به نقاشی گرایید و گه‌گاه به طراحی صحنه پرداخت، ازجمله برای اُدیپوس شاه[۱۱] اثر ایگور استراوینسکی[۱۲].