میرزا محمد جعفر حکیم الهی لواسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میرزا محمد جعفر حکیم الهی لواسانی | میرزا محمد جعفر حکیم الهی لواسانی | ||
(مشهور به حکیم الهی لواسانی) از علمای روشنفکر و اصلاح طلب و از شخصیت های فرهنگی و سیاسی زمان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، پسر میرزا حسینعلی لواسانی. | (مشهور به حکیم الهی لواسانی) از علمای روشنفکر و اصلاح طلب و از شخصیت های فرهنگی و سیاسی زمان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، پسر میرزا حسینعلی لواسانی. نسب میرزا محمد جعفر به خواجه نظام الملک طوسی وزیر شاهان سلجوقی می رسد. | ||
حدود 1215ق در قریه سینک لواسان متولد شد. در جوانی به اصفهان رفت و در محله بیدآباد ساکن شد و در مدارس و مکاتب آن شهر به فراگیری حکمت و تاریخ و علوم عقلی پرداخت. پس از پایان تحصیل، راهی تهران شد و در اواخر سلطنت فتحعلی شاه به دربار قاجار راه یافت. | حدود 1215ق در قریه سینک لواسان متولد شد. در جوانی به اصفهان رفت و در محله بیدآباد ساکن شد و در مدارس و مکاتب آن شهر به فراگیری حکمت و تاریخ و علوم عقلی پرداخت. در تاریخ و حدیث و علوم معقول استاد بود. پس از پایان تحصیل، راهی تهران شد و در اواخر سلطنت فتحعلی شاه به دربار قاجار راه یافت. | ||
در دوران صدارت امیرکبیر به حل و فصل دعاوی مدنی و شرعی منصوب شد. ناصرالدین شاه به او لقب "حکیم الهی" داد و او را که اجازه حضور در مراسم درباری داشت «پیرزنده دل» می‌نامید. | |||
چندی تولیت بارگاه امامزاده عبدالله شهر ری را داشت و مدتی نیز به ملاباشیگری کرمانشاهان (در دوران حکومت عمادالدوله) منصوب شد. | |||
نسخهٔ ۲۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۴
میرزا محمد جعفر حکیم الهی لواسانی
(مشهور به حکیم الهی لواسانی) از علمای روشنفکر و اصلاح طلب و از شخصیت های فرهنگی و سیاسی زمان قاجار، پسر میرزا حسینعلی لواسانی. نسب میرزا محمد جعفر به خواجه نظام الملک طوسی وزیر شاهان سلجوقی می رسد.
حدود 1215ق در قریه سینک لواسان متولد شد. در جوانی به اصفهان رفت و در محله بیدآباد ساکن شد و در مدارس و مکاتب آن شهر به فراگیری حکمت و تاریخ و علوم عقلی پرداخت. در تاریخ و حدیث و علوم معقول استاد بود. پس از پایان تحصیل، راهی تهران شد و در اواخر سلطنت فتحعلی شاه به دربار قاجار راه یافت.
در دوران صدارت امیرکبیر به حل و فصل دعاوی مدنی و شرعی منصوب شد. ناصرالدین شاه به او لقب "حکیم الهی" داد و او را که اجازه حضور در مراسم درباری داشت «پیرزنده دل» می‌نامید.
چندی تولیت بارگاه امامزاده عبدالله شهر ری را داشت و مدتی نیز به ملاباشیگری کرمانشاهان (در دوران حکومت عمادالدوله) منصوب شد.