قاعده دال و ذال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
دال است وگرنه ذال معجم خوانند | دال است وگرنه ذال معجم خوانند | ||
مطابق این دستور، کلیۀ کلمات فارسی که حرف د دارند، اگر قبل از د حرفی ساکن باشد (به جز مصوتهای آ، او، ای که ساکن به حساب میآیند) د تلفظ میشده مانند کلمات گرد مرد نبرد و اگر غیر از این باشد، ذ ادا میشده است مانند کلمات باد بید كبود لگد خدا که در اصل باذ بيذ كبوذ لگذ و خذا نوشته و تلفظ میشده است. شاعران اینگونه کلمات را با کلمات عربی که آخر آنها د بوده است قافیه نمیکردهاند و اگر ناچار به این کار میشدند خود به آن اشاره میکردهاند، همچنانکه در رباعی زیر، بنمود، افزود و بود فارسی که در حقیقت بنموذ، افزوذ و بوذ است با جود عربی قافیه شدهاند: | |||
دستت به سخا چون يد بيضا بنمود | |||
از جود تو بر جهان، جهانی افزود | |||
کس چون تو سخی نه هست و نه خواهد بود | |||
گر قافیه دال شو، زهی عالم جود (انوری ابیوردی) | |||
---- | ---- | ||
* واژهنامۀ هنر شاعری، میمنت میرصادقی؛ 1389. | *واژهنامۀ هنر شاعری، میمنت میرصادقی؛ 1389. | ||
* دیوان انوری، تصحیح محمدتقی مدرس رضوی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب. | *دیوان انوری، تصحیح محمدتقی مدرس رضوی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب. | ||
* کلیات سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، تهران: نشر هرمس.<br /> | *کلیات سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، تهران: نشر هرمس.<br /> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:اصطلاحات، قالب ها و سبک های ادبی]] | [[رده:اصطلاحات، قالب ها و سبک های ادبی]] | ||