اسپارک، موریل (۱۹۳۸ـ۲۰۰۶م): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[File:42207500.jpg|thumb|اسپارک، موریل]] | [[File:42207500.jpg|thumb|اسپارک، موریل]] | ||
[[پرونده:42207500-1.jpg|بندانگشتی|موریل اسپارک]] | [[پرونده:42207500-1.jpg|بندانگشتی|موریل اسپارک]] | ||
اسْپارک، موریِل ( | اسْپارک، موریِل (۱۹۳۸ـ۲۰۰۶) (Spark, Muriel) | ||
(نام اصلی: موریل سارا کمبِرگ<ref>Muriel Sarah Camberg</ref>) رمان‌نویس اسکاتلندی. اسپارک در اوایل کار خود شعر، نقد، و زندگی‌نامه می‌نوشت، ولی پس از برنده‌شدن در ۱۹۵۱ در مسابقه‌ی داستان کوتاه مجله‌ی آبزرور<ref>Observer</ref> و گرویدن به [[کاتولیک، مذهب|مذهب کاتولیک]] در ۱۹۵۴، به نوشتن آثار داستانی تشویق شد. بیشتر شخصیت‌های داستان‌های او گویی وصله‌هایی ناجورند؛ مثل شخصیت‌های اصلی داستان‌های ''تسلّی‌بخشان''<ref>''The Comfortes''</ref> (۱۹۵۷) (نخستین رمان او)، ''عهد شباب دوشیزه جین برودی''<ref>''The Prime of Miss Jean Brodie''</ref> (۱۹۶۱) و ''بسیار دور از کنزینگتون''<ref>''A Far Cry from Kensington''</ref> (۱۹۸۸). طنزهای تلخ‌تری را در کتاب‌های ''دعای مرگ''<ref>''Memento Mori'' </ref> (۱۹۵۹)، ''مقالات''<ref>''Symposium''</ref> (۱۹۹۰) و ''واقعیت‌ها و رؤیاها''<ref>''Realities and Dreams''</ref> (۱۹۹۶) نوشته است. ''مجموعه اشعار''<ref>''Collected Poems''</ref> او در ۱۹۶۷ و ''مجموعه داستان''<ref>''The Collectd Stories''</ref>های او در ۱۹۹۴ به‌چاپ رسید. رمان او با نام ''شراکت در جرم''<ref>''Aiding and Abetting''</ref> در ۲۰۰۰ منتشر شد. نخستین رمان‌های او نظیر تسلّی‌بخشان و ''پیردختران کم‌بضاعت''<ref>''The Girls of Slender Means''</ref> (۱۹۶۳)، خیال‌پردازی‌های غم‌انگیز و در عین حال آمیخته به شوخ‌طبعی است؛ رمان‌های بعدی او نظیر ''دعای مرگ''، ''دروازه‌ی مَندِل‌باوْم''<ref>''The Mandelbaum Gate''</ref> (۱۹۶۵) و ''صندلی راننده''<ref>''The Driver's Seat''</ref> (۱۹۷۰) درون‌مایه‌های عمیق‌تری دارند. در ۱۹۹۳ نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. اسپارک در ادینبورگ زاده شد، مدتی در رُدِزیادی جنوبی (زیمبابوه کنونی) زندگی کرد و طی [[جنگ جهانی دوم]] در اداره‌ی اطلاعات سیاسی لندن مشغول به کار شد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ سردبیر مجله‌ی ''بررسی شعر'' بود. نخستین اثر چاپ شده‌ی او ''شرح حال نقادانه‌ی مِری شِلی'' (۱۹۵۱) بود. در کتاب ''تاریخچه‌ی شغلی'' (۱۹۹۲)، زندگی‌نامه‌ی شخصی خود را تا ۱۹۵۷ نوشته است. اسپارک در ۱۹۹۷ برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات بریتانیا شد. در سال ۱۹۶۷ به [[ایتالیا]] مهاجرت کرد و در سال 2006 در [[فلورانس]] درگذشت. | (نام اصلی: موریل سارا کمبِرگ<ref>Muriel Sarah Camberg</ref>) رمان‌نویس اسکاتلندی. اسپارک در اوایل کار خود شعر، نقد، و زندگی‌نامه می‌نوشت، ولی پس از برنده‌شدن در ۱۹۵۱ در مسابقه‌ی داستان کوتاه مجله‌ی آبزرور<ref>Observer</ref> و گرویدن به [[کاتولیک، مذهب|مذهب کاتولیک]] در ۱۹۵۴، به نوشتن آثار داستانی تشویق شد. بیشتر شخصیت‌های داستان‌های او گویی وصله‌هایی ناجورند؛ مثل شخصیت‌های اصلی داستان‌های ''تسلّی‌بخشان''<ref>''The Comfortes''</ref> (۱۹۵۷) (نخستین رمان او)، ''عهد شباب دوشیزه جین برودی''<ref>''The Prime of Miss Jean Brodie''</ref> (۱۹۶۱) و ''بسیار دور از کنزینگتون''<ref>''A Far Cry from Kensington''</ref> (۱۹۸۸). طنزهای تلخ‌تری را در کتاب‌های ''دعای مرگ''<ref>''Memento Mori'' </ref> (۱۹۵۹)، ''مقالات''<ref>''Symposium''</ref> (۱۹۹۰) و ''واقعیت‌ها و رؤیاها''<ref>''Realities and Dreams''</ref> (۱۹۹۶) نوشته است. ''مجموعه اشعار''<ref>''Collected Poems''</ref> او در ۱۹۶۷ و ''مجموعه داستان''<ref>''The Collectd Stories''</ref>های او در ۱۹۹۴ به‌چاپ رسید. رمان او با نام ''شراکت در جرم''<ref>''Aiding and Abetting''</ref> در ۲۰۰۰ منتشر شد. نخستین رمان‌های او نظیر تسلّی‌بخشان و ''پیردختران کم‌بضاعت''<ref>''The Girls of Slender Means''</ref> (۱۹۶۳)، خیال‌پردازی‌های غم‌انگیز و در عین حال آمیخته به شوخ‌طبعی است؛ رمان‌های بعدی او نظیر ''دعای مرگ''، ''دروازه‌ی مَندِل‌باوْم''<ref>''The Mandelbaum Gate''</ref> (۱۹۶۵) و ''صندلی راننده''<ref>''The Driver's Seat''</ref> (۱۹۷۰) درون‌مایه‌های عمیق‌تری دارند. در ۱۹۹۳ نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. اسپارک در ادینبورگ زاده شد، مدتی در رُدِزیادی جنوبی (زیمبابوه کنونی) زندگی کرد و طی [[جنگ جهانی دوم]] در اداره‌ی اطلاعات سیاسی لندن مشغول به کار شد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ سردبیر مجله‌ی ''بررسی شعر'' بود. نخستین اثر چاپ شده‌ی او ''شرح حال نقادانه‌ی مِری شِلی'' (۱۹۵۱) بود. در کتاب ''تاریخچه‌ی شغلی'' (۱۹۹۲)، زندگی‌نامه‌ی شخصی خود را تا ۱۹۵۷ نوشته است. اسپارک در ۱۹۹۷ برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات بریتانیا شد. در سال ۱۹۶۷ به [[ایتالیا]] مهاجرت کرد و در سال 2006 در [[فلورانس]] درگذشت. | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۲
| موریل اسْپارك Muriel Spark | |
|---|---|
| زادروز |
ادینبورگ 1918م |
| درگذشت | فلورانس 2006م |
| محل زندگی | ایتالیا |
| ملیت | اسكاتلندی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | سردبیر مجلۀ بررسی شعر |
| آثار | عهد شباب دوشیزه جین برودی (۱۹۶۱)؛ تسلّی‌بخشان و پیردختران کم‌بضاعت (۱۹۶۳)؛ دعای مرگ، دروازه‌ی مَندِل‌باوْم (۱۹۶۵)؛ صندلی راننده (۱۹۷۰)؛ بسیار دور از کنزینگتون (۱۹۸۸)؛ دعای مرگ (۱۹۵۹)؛ مقالات (۱۹۹۰)؛ واقعیت‌ها و رؤیاها (۱۹۹۶)؛ شراکت در جرم (۲۰۰۰) |
| جوایز و افتخارات | نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا (۱۹۹۳)، جايزۀ ادبیات بریتانیا (۱۹۹۷) |
اسْپارک، موریِل (۱۹۳۸ـ۲۰۰۶) (Spark, Muriel)
(نام اصلی: موریل سارا کمبِرگ[۱]) رمان‌نویس اسکاتلندی. اسپارک در اوایل کار خود شعر، نقد، و زندگی‌نامه می‌نوشت، ولی پس از برنده‌شدن در ۱۹۵۱ در مسابقه‌ی داستان کوتاه مجله‌ی آبزرور[۲] و گرویدن به مذهب کاتولیک در ۱۹۵۴، به نوشتن آثار داستانی تشویق شد. بیشتر شخصیت‌های داستان‌های او گویی وصله‌هایی ناجورند؛ مثل شخصیت‌های اصلی داستان‌های تسلّی‌بخشان[۳] (۱۹۵۷) (نخستین رمان او)، عهد شباب دوشیزه جین برودی[۴] (۱۹۶۱) و بسیار دور از کنزینگتون[۵] (۱۹۸۸). طنزهای تلخ‌تری را در کتاب‌های دعای مرگ[۶] (۱۹۵۹)، مقالات[۷] (۱۹۹۰) و واقعیت‌ها و رؤیاها[۸] (۱۹۹۶) نوشته است. مجموعه اشعار[۹] او در ۱۹۶۷ و مجموعه داستان[۱۰]های او در ۱۹۹۴ به‌چاپ رسید. رمان او با نام شراکت در جرم[۱۱] در ۲۰۰۰ منتشر شد. نخستین رمان‌های او نظیر تسلّی‌بخشان و پیردختران کم‌بضاعت[۱۲] (۱۹۶۳)، خیال‌پردازی‌های غم‌انگیز و در عین حال آمیخته به شوخ‌طبعی است؛ رمان‌های بعدی او نظیر دعای مرگ، دروازه‌ی مَندِل‌باوْم[۱۳] (۱۹۶۵) و صندلی راننده[۱۴] (۱۹۷۰) درون‌مایه‌های عمیق‌تری دارند. در ۱۹۹۳ نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. اسپارک در ادینبورگ زاده شد، مدتی در رُدِزیادی جنوبی (زیمبابوه کنونی) زندگی کرد و طی جنگ جهانی دوم در اداره‌ی اطلاعات سیاسی لندن مشغول به کار شد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ سردبیر مجله‌ی بررسی شعر بود. نخستین اثر چاپ شده‌ی او شرح حال نقادانه‌ی مِری شِلی (۱۹۵۱) بود. در کتاب تاریخچه‌ی شغلی (۱۹۹۲)، زندگی‌نامه‌ی شخصی خود را تا ۱۹۵۷ نوشته است. اسپارک در ۱۹۹۷ برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات بریتانیا شد. در سال ۱۹۶۷ به ایتالیا مهاجرت کرد و در سال 2006 در فلورانس درگذشت.