اسکات، رابرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11301300-1.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:11301300-1.jpg|بندانگشتی]]{{جعبه زندگینامه|عنوان=یان اسمیت|نام=Ian Smith|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۱۹م|تاریخ مرگ=۲۰۰۷م|دوره زندگی=|ملیت=رودزیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=دولتمرد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=نخست وزیر رودزیا (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۹)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott,Robert) | اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott,Robert) | ||
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۹
| یان اسمیت Ian Smith | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۹م |
| درگذشت | ۲۰۰۷م |
| ملیت | رودزیایی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
اِسکات، رابِرت (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)(Scott,Robert)
افسر نیروی دریایی بریتانیا و کاشف جنوبگان[۱]. متولد دِوُنپورت[۲]، انگلستان. اسکات در ۱۴سالگی وارد نیروی دریایی سلطنتی[۳] شد. در ۱۹۰۰، ریاست اکتشافات ملی جنوبگان[۴] را برعهده گرفت. در ۱۹۰۱، انگلستان را ترک کرد و در سواحل تنگۀ مک‌مردو[۵]، در جنوبگان، یک پایگاه خشکی دایر کرد. در شرق یخپهنۀ راس[۶] به اکتشاف پرداخت و شبه‌جزیرۀ ادوارد هفتم[۷] را نام‌گذاری و با سورتمه تا ویکتوریا لند[۸] سفر کرد. این مأموریت در ۱۹۰۴ به‌پایان رسید. در ۱۹۱۰، دومین سفر اکتشافی خود را به جنوبگان، با هدف رسیدن به قطب جنوب[۹]، آغاز کرد. این‌بار نیز در تنگۀ مک‌مِردو به خشکی گام نهاد و با چهار همراه، ۲,۹۶۴ کیلومتر را با سورتمه پیمود که طولانی‌ترین سفر با سورتمه در مناطق قطبی به‌شمار می‌رود. در ۱۷ ژانویه ۱۹۱۲، به جنوبی‌ترین نقطۀ قطبی رسید و چادر و پرچم روآلد آموندسن[۱۰]، کاشف نروژی، را که پنج هفته زودتر به هدف رسیده بود، پیدا کرد. در مسیر بازگشت، هر پنج نفر جان خود را از دست دادند. هشت ماه بعد، گروه تجسس اجساد و اسناد گران‌بهایی را که در چادر آن‌ها باقی مانده بود کشف کرد. خاطرات روزانۀ اسکات و سایر اسنادی که از او باقی مانده بود در ۱۹۱۳ به چاپ رسید.