همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=ایلینوی ۱۸۹۹م | |زادروز=اوک‌پارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۶۱م | |تاریخ مرگ=۱۹۶۱م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتسر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲) | ||
|آثار =وداع با | |آثار =وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =ادبیات غرب | |گروه مقاله =ادبیات غرب | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}}[[File:41119700.jpg|thumb|هِمينگْوِي، اِرْنِسْت]] | }}[[File:41119700.jpg|thumb|هِمينگْوِي، اِرْنِسْت]] | ||
نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله ''[[وداع با اسلحه]]<ref>''A Farewell to Arms''</ref>'' | نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله ''[[وداع با اسلحه]]<ref>''A Farewell to Arms''</ref>'' (۱۹۲۹)، ''[[زنگ ها برای که به صدا درمی آیند|زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟]]<ref>''For Whom the Bell Tolls''</ref>'' (۱۹۴۱)، و ''[[پیرمرد و دریا]]<ref>''The Old Man and the Sea''</ref>'' (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize</ref>). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ [[نوبل، جایزه|جایزۀ ادبی نوبل]] شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز [[جنگ جهانی اول]] داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein</ref> و [[ازرا پاوند (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]]<ref>Ezra Pound</ref> حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، ''خورشید همچنان طلوع می‌کند''<ref>''The Sun Also Rises''</ref> (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ ''مرگ در بعدازظهر<ref>''Death in the Afternoon''</ref>'' (۱۹۳۲) به کار گرفت. ''وداع با اسلحه'' شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع ''زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟'' در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در [[جنگ جهانی دوم]] در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ<ref>Oak Park</ref> [[ایلینوی]]<ref>Illinois </ref> متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: ''سیلاب‌های بهاری<ref>''The Torrents of Spring''</ref>'' (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از [[اندرسون، شروود (۱۸۷۶ـ۱۹۴۱)|شروود اندرسون]]<ref>Sherwood Anderson</ref>، ''تپه‌های سرسبز افریقا<ref>''The Green Hills of Africa''</ref>'' (۱۹۳۵) و ''ستون پنجم<ref>The Fifth Column</ref>'' که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «''مردان بی‌زن''<ref>''Men without Women''</ref>» (۱۹۲۷)، «''برنده سهمی ندارد''<ref>''Winner Takes Nothing''</ref>» (۱۹۳۳) و «''اولین چهل‌ونه''<ref>''The First Forty-Nine''</ref>» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر ''برف‌های کلیمانجارو<ref>''The Snows of Kilimanjaro''</ref>'' (۱۹۳۸) و ''زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر<ref>''The Short Happy Life of Francis Macomber''</ref>'' (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ''ضیافت سیار<ref>''A Moveable Feast''</ref>'' (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و ''جزیره‌هایی در جریان آب<ref>''Islands in the Stream''</ref>'' (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل [[نجف دریابندری]]، [[گلشیری، احمد (اصفهان ۱۳۲۵ )|احمد گلشیری]] و ... به فارسی برگردانده شده است. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۶
هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)
| ارنست همینگوی Ernest Hemingway | |
|---|---|
| زادروز |
اوک‌پارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م |
| درگذشت | ۱۹۶۱م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتسر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲) |
نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله وداع با اسلحه[۱] (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟[۲] (۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا[۳] (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر[۴]). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون گرترود استاین[۵] و ازرا پاوند[۶] حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع می‌کند[۷] (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ مرگ در بعدازظهر[۸] (۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ[۹] ایلینوی[۱۰] متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلاب‌های بهاری[۱۱] (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از شروود اندرسون[۱۲]، تپه‌های سرسبز افریقا[۱۳] (۱۹۳۵) و ستون پنجم[۱۴] که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بی‌زن[۱۵]» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد[۱۶]» (۱۹۳۳) و «اولین چهل‌ونه[۱۷]» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر برف‌های کلیمانجارو[۱۸] (۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر[۱۹] (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ضیافت سیار[۲۰] (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیره‌هایی در جریان آب[۲۱] (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل نجف دریابندری، احمد گلشیری و ... به فارسی برگردانده شده است.
- ↑ A Farewell to Arms
- ↑ For Whom the Bell Tolls
- ↑ The Old Man and the Sea
- ↑ Pulitzer Prize
- ↑ Gertrude Stein
- ↑ Ezra Pound
- ↑ The Sun Also Rises
- ↑ Death in the Afternoon
- ↑ Oak Park
- ↑ Illinois
- ↑ The Torrents of Spring
- ↑ Sherwood Anderson
- ↑ The Green Hills of Africa
- ↑ The Fifth Column
- ↑ Men without Women
- ↑ Winner Takes Nothing
- ↑ The First Forty-Nine
- ↑ The Snows of Kilimanjaro
- ↑ The Short Happy Life of Francis Macomber
- ↑ A Moveable Feast
- ↑ Islands in the Stream