اشترنامه (مثنوی): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اُشتُرنامه (۲)<br> | اُشتُرنامه (۲)<br> | ||
<p>منسوب به [[عطار، فریدالدین محمد (کدکن ۵۴۰ـ نیشابور ح ۶۱۸ق)|عطار نیشابوری]]، مثنوی‌ای عرفانی به فارسی. شمار ابیات این مثنوی در نسخه‌های گوناگون در حدود ۳۶۰۰ تا ۱۲هزار بیت است. وجه تسمیۀ کتاب به اشترنامه این است که شاعر آن را وسیلۀ رسیدن سالکان به کعبۀ دل می‌داند، چنان که اشتران حاجیان را به کعبۀ ظاهر می‌رسانند. در انتساب ''اشترنامه'' به عطار بسیار تردید است و تنها بخش‌هایی از آن به سبک عطار مانند است. این اثر نخستین‌بار به کوشش و تصحیح [[محقق، مهدی (مشهد ۱۳۰۸ش)|مهدی محقق]] در ۱۳۳۹ش در تهران به چاپ رسیده است.</p> | <p>منسوب به [[عطار، فریدالدین محمد (کدکن ۵۴۰ـ نیشابور ح ۶۱۸ق)|عطار نیشابوری]]، مثنوی‌ای عرفانی به فارسی. شمار ابیات این مثنوی در نسخه‌های گوناگون در حدود ۳۶۰۰ تا ۱۲هزار بیت است. وجه تسمیۀ کتاب به [[اشترنامه]] این است که شاعر آن را وسیلۀ رسیدن سالکان به کعبۀ دل می‌داند، چنان که اشتران حاجیان را به کعبۀ ظاهر می‌رسانند. در انتساب ''اشترنامه'' به عطار بسیار تردید است و تنها بخش‌هایی از آن به سبک عطار مانند است. این اثر نخستین‌بار به کوشش و تصحیح [[محقق، مهدی (مشهد ۱۳۰۸ش)|مهدی محقق]] در ۱۳۳۹ش در تهران به چاپ رسیده است.</p> | ||
<br><!--11353400--> | <br><!--11353400--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم - آثار]] | [[رده:ادبیات قدیم - آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴
اُشتُرنامه (۲)
منسوب به عطار نیشابوری، مثنوی‌ای عرفانی به فارسی. شمار ابیات این مثنوی در نسخه‌های گوناگون در حدود ۳۶۰۰ تا ۱۲هزار بیت است. وجه تسمیۀ کتاب به اشترنامه این است که شاعر آن را وسیلۀ رسیدن سالکان به کعبۀ دل می‌داند، چنان که اشتران حاجیان را به کعبۀ ظاهر می‌رسانند. در انتساب اشترنامه به عطار بسیار تردید است و تنها بخش‌هایی از آن به سبک عطار مانند است. این اثر نخستین‌بار به کوشش و تصحیح مهدی محقق در ۱۳۳۹ش در تهران به چاپ رسیده است.