کوره روباز: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
کورۀ روباز (Open-hearth furnace) | کورۀ روباز (Open-hearth furnace) | ||
روشی | روشی برای فولادسازی<ref>steelmaking</ref>. امروزه فرآیند فولادسازی اکسیژنی<ref>basic-oxygen process</ref> جای آن را گرفته است. این فرآیند را [[زیمنس، ویلیام (۱۸۲۳ـ۱۸۸۳)|ویلیام زیمنس]]<ref>William Siemens</ref> و فریدریش زیمنس<ref>Friedrich Siemens</ref> آلمانی‌تبار در انگلستان ابداع کردند (۱۸۶۴). در همان سال، پیِر مارتین<ref>Pierre Martin</ref> و امیل مارتین<ref>Emile Martin</ref> آن را در فرانسه تکمیل کردند. در کور روباز که آتشدانی وسیع و نعلبکی‌شکل است و سقفی کوتاه دارد، چدن خام مذاب<ref>pig iron</ref> و آهن قراضه<ref>scrap iron</ref> را بارگیری می‌کنند و مشعل‌های سقفی کوره، که هوای پیش‌گرم‌شده مصرف می‌کنند، به بار گرما می‌دهند. این فرآیند را فرآیند زیمنس ـ مارتین<ref>Siemens-Martin process</ref> نیز می‌نامند. | ||
<br /> | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱
کورۀ روباز (Open-hearth furnace)
روشی برای فولادسازی[۱]. امروزه فرآیند فولادسازی اکسیژنی[۲] جای آن را گرفته است. این فرآیند را ویلیام زیمنس[۳] و فریدریش زیمنس[۴] آلمانی‌تبار در انگلستان ابداع کردند (۱۸۶۴). در همان سال، پیِر مارتین[۵] و امیل مارتین[۶] آن را در فرانسه تکمیل کردند. در کور روباز که آتشدانی وسیع و نعلبکی‌شکل است و سقفی کوتاه دارد، چدن خام مذاب[۷] و آهن قراضه[۸] را بارگیری می‌کنند و مشعل‌های سقفی کوره، که هوای پیش‌گرم‌شده مصرف می‌کنند، به بار گرما می‌دهند. این فرآیند را فرآیند زیمنس ـ مارتین[۹] نیز می‌نامند.