لیلو، جورج (۱۶۹۳ـ۱۷۳۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =جورج لیلو | ||
|نام = | |نام =George Lillo | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۶۹۳م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۷۳۹م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=انگلیسی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =نمایش‌نامه‌نویس | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =سینما | |گروه مقاله =سینما | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت‌های مهم = | |فعالیت‌های مهم = | ||
|رشته = | |رشته = | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۱
| جورج لیلو George Lillo | |
|---|---|
| زادروز |
۱۶۹۳م |
| درگذشت | ۱۷۳۹م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| گروه مقاله | سینما |
لیلو، جورج (۱۶۹۳ـ۱۷۳۹)(Lillo, George)
نمایش‌نامه‌نویس انگلیسی. پیش‌گام در خلق تراژدی خانگی[۱] ـ گونه‌ای نمایش که فرق آن با تراژدی سنتی[۲]، پرداختن به رنج‌های طبقه‌های پایین و متوسط جامعه است. بااین‌که لیلو بی‌تردید در لندن و از جواهرسازی فلاندری[۳] و همسر انگلیسی‌اش به‌دنیا آمد، اطلاع چندانی دربارۀ زندگی او در دست نیست، جز این‌که پیشۀ پدر را دنبال کرد و طبعاً وارد جامعۀ تجاری طبقۀ متوسط شد. نخستین نمایش‌نامۀ او یک اپرا بالاد[۴] احساساتی به‌نام سیلویا[۵] یاخاکسپاری روستایی[۶] (۱۷۳۰) بود. دومین اثر او، تاجر لندنی[۷] یاداستان جورج بارن‌وِل[۸] (۱۷۳۱)، نقش عظیم لیلو در نمایش، یعنی ارائۀ تراژدی خانگی منثور، را رقم زد. او در این نمایش‌نامه، این پیش‌فرض اجباری را که تراژدی حتماً باید به بزرگان و رویدادهای بزرگ بپردازد، یکسره کنار گذاشت و در عوض قصه‌ای ساده و احساساتی از وسوسه، سقوط، و مکافات یک کارآموز لندنی را به نثر بازگو کرد. گرچه حال‌وهوای این اثر به فضای زندگی تجاری قرن ۱۸ می‌ماند، لیلو عملاً محتوای تاریخی بالاد الیزابتی[۹] را که مبنای اثرش بوده حفظ کرده است. او همین چیدمان را برای دومین نمایش‌نامۀ مهم خود، کنجکاوی فاجعه‌بار[۱۰] (۱۷۳۶) نیز حفظ کرد، که براساس یک مجموعۀ کوچک از بالادهای الیزابتی دربارۀ جنایت بود، ولی در این اثر نثر را کنار گذاشت و به شعر نو پرداخت. از دیگر نمایش‌نامه‌های اوست: بریتانیا و باتاویا[۱۱] (۱۷۳۴)، قهرمان مسیحی[۱۲] (۱۷۳۵)، مارینا[۱۳] (۱۷۳۸)، و المِریک[۱۴] (۱۷۴۰).