ماسینا، جولیتا (۱۹۲۱ـ۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(نام اصلی: جولیا آنا ماسینا<ref>(Giulia Anna Masina (Giuletta Masine | }}[[پرونده:38053200-1.jpg|بندانگشتی|جولیتا ماسینا]] | ||
ماسینا، جولیتا (۱۹۲۱ـ۱۹۹۴)(Masina, Giulietta) | |||
(نام اصلی: جولیا آنا ماسینا<ref>(Giulia Anna Masina (Giuletta Masine | |||
</ref>) بازیگر ایتالیایی. از ۱۹۴۳ همسر [[فلینی، فدریکو (۱۹۲۰ـ۱۹۹۳)|فدریکو فلینی]]<ref>Federico Fellini | </ref>) بازیگر ایتالیایی. از ۱۹۴۳ همسر [[فلینی، فدریکو (۱۹۲۰ـ۱۹۹۳)|فدریکو فلینی]]<ref>Federico Fellini | ||
</ref> بود و در چندین فیلم او، ازجمله ''جاده''<ref>''La strada/The Street'' </ref> (۱۹۵۴)، بازی کرد؛ بازی او را در نقش زنی بی‌خانمان و مغبون که معرکه‌گیری با بازی [[کویین، آنتونی (۱۹۱۶ ـ ۲۰۰۱)|آنتونی کویین]]، او را به بیگاری می‌گیرد، به‌لحاظ کمدی و تأثربرانگیزی همتراز بازی [[چاپلین، چارلی (۱۸۸۹ـ۱۹۷۷)|چارلی چاپلین]]<ref>Charlie Chaplin </ref> دانسته‌اند. در فیلم ''شب‌های کابیریا''<ref>''Le notti di Cabiria/Nights of Cabiria''</ref> (۱۹۵۷)، نقش روسپی‌ای ساده‌دل را ایفا کرد. ماسینا در نزدیکی [[بولونیا، شهر|بولونیا]] به‌دنیا آمد. هنوز دانشجو بود که بازیگری را آغاز کرد؛ نخستین فیلم مهمش ''بی‌ترحم''<ref>''Senza Pietà/Without Pity'' </ref> (۱۹۴۸) بود که منتقدان ایتالیایی جایزۀ بهترین بازیگر نقش دوم زن را به او دادند. ستایشی که نثار فیلم‌های جاده و شب‌های کابیریا شد، برای فیلم اخیر جایزۀ بهترین بازیگر زن را از جشنوارۀ فیلم کن دریافت کرد، راه را برای او گشود تا بتواند در برخی از فیلم‌های کشورهای دیگر بازی کند ولی به‌موفقیت چندانی نرسید. در این میان او در ''جولیتای ارواح''<ref>''Giulietta degli spiriti/Juliet of the Spirits''</ref> (۱۹۶۵) ساختۀ فلّینی نیز بازی کرده بود، ولی بعد از این حضورش در فیلم‌ها کاهش یافت. | </ref> بود و در چندین فیلم او، ازجمله ''جاده''<ref>''La strada/The Street'' </ref> (۱۹۵۴)، بازی کرد؛ بازی او را در نقش زنی بی‌خانمان و مغبون که معرکه‌گیری با بازی [[کویین، آنتونی (۱۹۱۶ ـ ۲۰۰۱)|آنتونی کویین]]، او را به بیگاری می‌گیرد، به‌لحاظ کمدی و تأثربرانگیزی همتراز بازی [[چاپلین، چارلی (۱۸۸۹ـ۱۹۷۷)|چارلی چاپلین]]<ref>Charlie Chaplin </ref> دانسته‌اند. در فیلم ''شب‌های کابیریا''<ref>''Le notti di Cabiria/Nights of Cabiria''</ref> (۱۹۵۷)، نقش روسپی‌ای ساده‌دل را ایفا کرد. ماسینا در نزدیکی [[بولونیا، شهر|بولونیا]] به‌دنیا آمد. هنوز دانشجو بود که بازیگری را آغاز کرد؛ نخستین فیلم مهمش ''بی‌ترحم''<ref>''Senza Pietà/Without Pity'' </ref> (۱۹۴۸) بود که منتقدان ایتالیایی جایزۀ بهترین بازیگر نقش دوم زن را به او دادند. ستایشی که نثار فیلم‌های جاده و شب‌های کابیریا شد، برای فیلم اخیر جایزۀ بهترین بازیگر زن را از جشنوارۀ فیلم کن دریافت کرد، راه را برای او گشود تا بتواند در برخی از فیلم‌های کشورهای دیگر بازی کند ولی به‌موفقیت چندانی نرسید. در این میان او در ''جولیتای ارواح''<ref>''Giulietta degli spiriti/Juliet of the Spirits''</ref> (۱۹۶۵) ساختۀ فلّینی نیز بازی کرده بود، ولی بعد از این حضورش در فیلم‌ها کاهش یافت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۶
| جولیتا ماسینا Giulietta Masina | |
|---|---|
| زادروز |
بولونیا ۱۹۲۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۴م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | شب های کابیریا (۱۹۵۷) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | فدریکو فلینی (همسر) |
| جوایز و افتخارات | جایزه بهترین بازیگر نقش دوم زن از سوی منتقدان ایتالیایی برای بازی در بی ترحم (۱۹۴۸)، جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم کن برای بازی در شب های کابیریا |
ماسینا، جولیتا (۱۹۲۱ـ۱۹۹۴)(Masina, Giulietta)
(نام اصلی: جولیا آنا ماسینا[۱]) بازیگر ایتالیایی. از ۱۹۴۳ همسر فدریکو فلینی[۲] بود و در چندین فیلم او، ازجمله جاده[۳] (۱۹۵۴)، بازی کرد؛ بازی او را در نقش زنی بی‌خانمان و مغبون که معرکه‌گیری با بازی آنتونی کویین، او را به بیگاری می‌گیرد، به‌لحاظ کمدی و تأثربرانگیزی همتراز بازی چارلی چاپلین[۴] دانسته‌اند. در فیلم شب‌های کابیریا[۵] (۱۹۵۷)، نقش روسپی‌ای ساده‌دل را ایفا کرد. ماسینا در نزدیکی بولونیا به‌دنیا آمد. هنوز دانشجو بود که بازیگری را آغاز کرد؛ نخستین فیلم مهمش بی‌ترحم[۶] (۱۹۴۸) بود که منتقدان ایتالیایی جایزۀ بهترین بازیگر نقش دوم زن را به او دادند. ستایشی که نثار فیلم‌های جاده و شب‌های کابیریا شد، برای فیلم اخیر جایزۀ بهترین بازیگر زن را از جشنوارۀ فیلم کن دریافت کرد، راه را برای او گشود تا بتواند در برخی از فیلم‌های کشورهای دیگر بازی کند ولی به‌موفقیت چندانی نرسید. در این میان او در جولیتای ارواح[۷] (۱۹۶۵) ساختۀ فلّینی نیز بازی کرده بود، ولی بعد از این حضورش در فیلم‌ها کاهش یافت.