مکری، جویل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[پرونده:38379200-1.jpg|بندانگشتی|جوئل مکری]] | [[پرونده:38379200-1.jpg|بندانگشتی|جوئل مکری]] | ||
مکری، جوئل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱)(McCrea, Joel)<br /> | مکری، جوئل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱)(McCrea, Joel)<br /> | ||
بازیگر امریکایی سینما. در برخی از مهمترین فیلمهای دهههای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ازجمله ''بنبست<ref>''Dead End'' </ref>'' (۱۹۳۷) و ''سفرهای سالیوان<ref>''Sullivan’s Travels''</ref>'' (۱۹۴۱)، و در دهههای بعد تقریباً فقط در فیلمهای وسترن<ref>western </ref>، بهویژه ''در سرزمین مرتفع بتاز (جدال در بعدازظهر)<ref>''Ride the High Country''</ref>'' (۱۹۶۲)، بازی کرد. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۷۶ در سینما نقشآفرینی کرد. در آغاز سیاهیلشکر بود، ولی دیری نپایید که در نقشهای اول عاشقانه ظاهر شد و تا زمان فیلم ''یونیون پاسیفیک (راهآهن سراسری امریکا)<ref>''Union Pacific''</ref>'' (۱۹۳۹)، در چند فیلم بازی کرده بود. [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref>Alfred Hitchcock</ref> که در فیلم ''خبرنگار خارجی<ref>''Foreign Correspondent''</ref>'' (۱۹۴۰) یکی از نقشهای اصلی را به جوئل مکری سپرد، او را بسیار «آسانگیر» توصیف کرد. ولی این جنبه از بازیگری او علاوه بر فریبندگی، کلید اصلی مهارتش بهشمار میآمد و نیز رمز موفقیتش در کمدیهای [[استرجس، پرستون (۱۸۹۸ـ۱۹۵۹)|پرستون استرجس]]<ref>Preston Sturges</ref> بود، مانند ''داستان پالم بیچ<ref>''The Palm Beach Story''</ref>'' (۱۹۴۴) که اوج دوران حرفهای اوست. | |||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۶
جوئل مکری Joel McCrea | |
---|---|
زادروز |
۱۹۰۵م |
درگذشت | ۱۹۹۱م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
آثار | بنبست (۱۹۳۷) و سفرهای سالیوان (۱۹۴۱)، در سرزمین مرتفع بتاز (جدال در بعدازظهر) (۱۹۶۲)، یونیون پاسیفیک (راهآهن سراسری امریکا) (۱۹۳۹) |
گروه مقاله | سینما |
مکری، جوئل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱)(McCrea, Joel)
بازیگر امریکایی سینما. در برخی از مهمترین فیلمهای دهههای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ازجمله بنبست[۱] (۱۹۳۷) و سفرهای سالیوان[۲] (۱۹۴۱)، و در دهههای بعد تقریباً فقط در فیلمهای وسترن[۳]، بهویژه در سرزمین مرتفع بتاز (جدال در بعدازظهر)[۴] (۱۹۶۲)، بازی کرد. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۷۶ در سینما نقشآفرینی کرد. در آغاز سیاهیلشکر بود، ولی دیری نپایید که در نقشهای اول عاشقانه ظاهر شد و تا زمان فیلم یونیون پاسیفیک (راهآهن سراسری امریکا)[۵] (۱۹۳۹)، در چند فیلم بازی کرده بود. آلفرد هیچکاک[۶] که در فیلم خبرنگار خارجی[۷] (۱۹۴۰) یکی از نقشهای اصلی را به جوئل مکری سپرد، او را بسیار «آسانگیر» توصیف کرد. ولی این جنبه از بازیگری او علاوه بر فریبندگی، کلید اصلی مهارتش بهشمار میآمد و نیز رمز موفقیتش در کمدیهای پرستون استرجس[۸] بود، مانند داستان پالم بیچ[۹] (۱۹۴۴) که اوج دوران حرفهای اوست.