گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=۱۹۳۰م
|زادروز=پاریس 3 دسامبر ۱۹۳۰م
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=13 سپتامبر 2022م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=فرانسوی
|ملیت=فرانسوی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=مردم‌شناسی- دانشگاه سوربون
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان سینما
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =موج نو
|سبک =موج نو
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =از رهبران موج نو سینمای فرانسه
|سمت =از رهبران موج نو سینمای فرانسه
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =دو خرس نقره‌ای و یک خرس طلای جشنواره فیلم برلین؛ شیر طلا، جایزۀ هیأت داوران و شیر طلای افتخاری جشنوارۀ فیلم ونیز ؛ جایزه اسکار افتخاری
|آثار =از نفس افتاده (۱۹۵۹)، موج نو (۱۹۹۰)؛ ریشه های قرن بیست و یکم (۲۰۰۰)
|آثار =از نفس افتاده (۱۹۵۹)، موج نو (۱۹۹۰)؛ ریشه های قرن بیست و یکم (۲۰۰۰)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =آنا کارینا (همسر)؛ آن ویازمسکی (همسر)
|گروه مقاله =سینما
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|دوره =
خط ۳۰: خط ۳۰:
[[پرونده:36038900-2.jpg|بندانگشتی|ژان - لوک گدار]]
[[پرونده:36038900-2.jpg|بندانگشتی|ژان - لوک گدار]]
کارگردان فرانسوی سینما. فیلمساز سیاسی و نئومدرن، و از رهبران موج نو<ref>Nouvelle Vague
کارگردان فرانسوی سینما. فیلمساز سیاسی و نئومدرن، و از رهبران موج نو<ref>Nouvelle Vague
</ref> سینمای فرانسه. او را تأثیرگذارترین فیلمساز فرانسویِ دوران پس از [[جنگ جهانی دوم]] می‌دانند که با شیوۀ خود در روایت، تدوین، صداگذاری و فیلمبرداری، فرم فیلم متحرک را متحول‌ کرد. با فیلم ''از نفس افتاده''<ref>''A bout de souffle/Breathless''</ref> (۱۹۵۹) به‌شهرت رسید. داستان‌گویی این فیلم، که ماجرایش ملهم از فیلم‌های گانگستری<ref> gangster movies</ref> امریکایی است، نگاه سنت‌شکنانۀ او را به سینمای روایتیِ مرسوم و درهم‌ریختن قواعد آن به‌خوبی نشان می‌دهد. گدار که در دهۀ ۱۹۵۰ جزو منتقدان مجلۀ سینمایی ''کایه دو سینما''<ref> Cahiers du Cinema </ref> بود، در آثارش به کشف قواعد سینمایی و بررسی‌ای تلویحی از شمایل‌نگاری<ref>iconography </ref> دوران خود می‌پردازد، و در فیلم‌هایش که اغلب آثاری تجربی‌اند از هنرهایی دیگر همچون نقاشی، موسیقی، ادبیات، و حتی خودِ سینما بهره می‌گیرد. گدار نگارش فیلمنامۀ تمام آثارش را خود انجام داده بود. وی طی دوران فعالیت سینمایی‌اش موفق شد جوایز معتبری کسب کند که دو خرس نقره‌ای و یک خرس طلای جشنواره فیلم برلین، شیر طلا، جایزۀ هیأت داوران و شیر طلای افتخاری جشنوارۀ فیلم ونیز از مهم‌ترین آنها هستند. از گدار طی حدود 60 سال فعالیت حرفه‌ای در سینما، بیش از یکصد فیلم بر جای مانده است.
</ref> سینمای فرانسه. او را تأثیرگذارترین فیلمساز فرانسویِ دوران پس از [[جنگ جهانی دوم]] می‌دانند که با شیوۀ خود در روایت، تدوین، صداگذاری و فیلمبرداری، فرم فیلم متحرک را متحول‌ کرد. با فیلم ''از نفس افتاده''<ref>''A bout de souffle/Breathless''</ref> (۱۹۵۹) به‌شهرت رسید. داستان‌گویی این فیلم، که ماجرایش ملهم از فیلم‌های گانگستری<ref> gangster movies</ref> امریکایی است، نگاه سنت‌شکنانۀ او را به سینمای روایتیِ مرسوم و درهم‌ریختن قواعد آن به‌خوبی نشان می‌دهد. گدار که در دهۀ ۱۹۵۰ جزو منتقدان مجلۀ سینمایی ''کایه دو سینما''<ref> Cahiers du Cinema </ref> بود، در آثارش به کشف قواعد سینمایی و بررسی‌ای تلویحی از شمایل‌نگاری<ref>iconography </ref> دوران خود می‌پردازد، و در فیلم‌هایش که اغلب آثاری تجربی‌اند از هنرهایی دیگر همچون نقاشی، موسیقی، ادبیات، و حتی خودِ سینما بهره می‌گیرد. گدار نگارش فیلمنامۀ تمام آثارش را خود انجام داده بود. وی طی دوران فعالیت سینمایی‌اش موفق شد جوایز معتبری کسب کند که دو خرس نقره‌ای و یک خرس طلای جشنواره فیلم برلین، شیر طلا، جایزۀ هیأت داوران و شیر طلای افتخاری جشنوارۀ فیلم ونیز و همچنین جایزه اسکار افتخاری از مهم‌ترین آنها هستند. از گدار طی حدود 60 سال فعالیت حرفه‌ای در سینما، بیش از یکصد فیلم بر جای مانده است.


در خانوادۀ سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند. در پایان دهۀ ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه [[سوربون|سوربن]] مدرک مردم‌شناسی دریافت کرد. به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان همفکر جوان خود چون [[کلود شابرول|کلود شابرو]]<nowiki/>ل، [[فرانسوا تروفو]]، [[اریک رومر]] و ژاک ریوت<ref>Jacques Rivett</ref> پیوست که موج نوی سینمای فرانسه را راه انداختند.
در خانوادۀ سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند. در پایان دهۀ ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه [[سوربون|سوربن]] مدرک مردم‌شناسی دریافت کرد. به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان همفکر جوان خود چون [[کلود شابرول|کلود شابرو]]<nowiki/>ل، [[فرانسوا تروفو]]، [[اریک رومر]] و ژاک ریوت<ref>Jacques Rivett</ref> پیوست که موج نوی سینمای فرانسه را راه انداختند. دو همسرش آنا کارینا<ref>Anna Karina</ref> (از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۷) و آن ویازمسکی<ref>Anne Wiazemsky</ref> (از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۹) هردو بازیگر و شاخص‌ترین بازیگران زن فیلم‌های او بودند.




خط ۶۱: خط ۶۱:
* ۱۹۷۵ ''شماره دو''
* ۱۹۷۵ ''شماره دو''
* ۱۹۷۶ ''اینجا و جایی دیگر''
* ۱۹۷۶ ''اینجا و جایی دیگر''
* ۱۹۷۶ ''How is it going''
* ۱۹۸۰ ''هر کسی برای خودش''
* ۱۹۸۰ ''هر کسی برای خودش''
* ۱۹۸۲ ''شور''
* ۱۹۸۲ ''شور''

نسخهٔ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۴

ژان ـ لوک گدار
Jean-Luc Godard
زادروز پاریس 3 دسامبر ۱۹۳۰م
درگذشت 13 سپتامبر 2022م
ملیت فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل مردم‌شناسی- دانشگاه سوربون
شغل و تخصص اصلی کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما
سبک موج نو
آثار از نفس افتاده (۱۹۵۹)، موج نو (۱۹۹۰)؛ ریشه های قرن بیست و یکم (۲۰۰۰)
گروه مقاله سینما
خویشاوندان سرشناس آنا کارینا (همسر)؛ آن ویازمسکی (همسر)
جوایز و افتخارات دو خرس نقره‌ای و یک خرس طلای جشنواره فیلم برلین؛ شیر طلا، جایزۀ هیأت داوران و شیر طلای افتخاری جشنوارۀ فیلم ونیز ؛ جایزه اسکار افتخاری

ژان ـ لوک گدار (پاریس 3 دسامبر ۱۹۳۰- 13 سپتامبر 2022م) (Jean-Luc Godard)

ژان - لوک گدار

کارگردان فرانسوی سینما. فیلمساز سیاسی و نئومدرن، و از رهبران موج نو[۱] سینمای فرانسه. او را تأثیرگذارترین فیلمساز فرانسویِ دوران پس از جنگ جهانی دوم می‌دانند که با شیوۀ خود در روایت، تدوین، صداگذاری و فیلمبرداری، فرم فیلم متحرک را متحول‌ کرد. با فیلم از نفس افتاده[۲] (۱۹۵۹) به‌شهرت رسید. داستان‌گویی این فیلم، که ماجرایش ملهم از فیلم‌های گانگستری[۳] امریکایی است، نگاه سنت‌شکنانۀ او را به سینمای روایتیِ مرسوم و درهم‌ریختن قواعد آن به‌خوبی نشان می‌دهد. گدار که در دهۀ ۱۹۵۰ جزو منتقدان مجلۀ سینمایی کایه دو سینما[۴] بود، در آثارش به کشف قواعد سینمایی و بررسی‌ای تلویحی از شمایل‌نگاری[۵] دوران خود می‌پردازد، و در فیلم‌هایش که اغلب آثاری تجربی‌اند از هنرهایی دیگر همچون نقاشی، موسیقی، ادبیات، و حتی خودِ سینما بهره می‌گیرد. گدار نگارش فیلمنامۀ تمام آثارش را خود انجام داده بود. وی طی دوران فعالیت سینمایی‌اش موفق شد جوایز معتبری کسب کند که دو خرس نقره‌ای و یک خرس طلای جشنواره فیلم برلین، شیر طلا، جایزۀ هیأت داوران و شیر طلای افتخاری جشنوارۀ فیلم ونیز و همچنین جایزه اسکار افتخاری از مهم‌ترین آنها هستند. از گدار طی حدود 60 سال فعالیت حرفه‌ای در سینما، بیش از یکصد فیلم بر جای مانده است.

در خانوادۀ سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند. در پایان دهۀ ۱۹۴۰ به پاریس بازگشت و از دانشگاه سوربن مدرک مردم‌شناسی دریافت کرد. به سینما روی آورد و به گروهی از دوستان همفکر جوان خود چون کلود شابرول، فرانسوا تروفو، اریک رومر و ژاک ریوت[۶] پیوست که موج نوی سینمای فرانسه را راه انداختند. دو همسرش آنا کارینا[۷] (از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۷) و آن ویازمسکی[۸] (از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۹) هردو بازیگر و شاخص‌ترین بازیگران زن فیلم‌های او بودند.


برخی از آثار سینمایی

  • ۱۹۶۰ ازنفس‌افتاده
  • ۱۹۶۱ زن زن است
  • ۱۹۶۲ گذران زندگی
  • ۱۹۶۳ سرباز کوچک
  • ۱۹۶۳ تفنگداران
  • ۱۹۶۳ تحقیر
  • ۱۹۶۴ دسته جداافتاده‌ها
  • ۱۹۶۴ یک زن شوهردار
  • ۱۹۶۵ آلفاویل
  • ۱۹۶۵ پی‌یرو خله
  • ۱۹۶۶ مذکر، مؤنث
  • ۱۹۶۶ ساخت آمریکا
  • ۱۹۶۷ دو سه چیزی که از او می‌دانم
  • ۱۹۶۷ چینی
  • ۱۹۶۷ تعطیلات آخر هفته
  • ۱۹۶۸ یک به‌علاوه یک
  • ۱۹۶۸ فیلمی همچون دیگران
  • ۱۹۷۰ بادی از شرق
  • ۱۹۷۱ ستیز در ایتالیا
  • ۱۹۷۱ ولادیمیر و رزا
  • ۱۹۷۲ همه‌چیز روبه‌راه است
  • ۱۹۷۵ شماره دو
  • ۱۹۷۶ اینجا و جایی دیگر
  • ۱۹۸۰ هر کسی برای خودش
  • ۱۹۸۲ شور
  • ۱۹۸۳ نام کوچک: کارمن
  • ۱۹۸۵ درود بر مریم
  • ۱۹۸۵ کارآگاه
  • ۱۹۸۷ شاه لیر
  • ۱۹۸۷ حق خود را بگیر
  • ۱۹۹۰ موج نو
  • ۱۹۹۱ آلمان سال ۹۰ نه صفر
  • ۱۹۹۳ افسوس بر من
  • ۱۹۹۶ همیشه موتسارت
  • ۲۰۰۱ در ستایش عشق
  • ۲۰۰۴ موسیقی ما
  • ۲۰۱۰ فیلم سوسیالیسم
  • ۲۰۱۴ خداحافظی با زبان
  • ۲۰۱۸ کتاب تصویر

  1. Nouvelle Vague
  2. A bout de souffle/Breathless
  3. gangster movies
  4. Cahiers du Cinema
  5. iconography
  6. Jacques Rivett
  7. Anna Karina
  8. Anne Wiazemsky