یدالله رؤیایی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی « یدالله رؤیایی (دامغان 17 اردیبهشت ۱۳11ش- فرانسه 24 شهریور 1401ش)<br> بندانگشتی|رؤيايي، يدالله {{جعبه زندگینامه |عنوان = یدالله رویایی |نام = |نام دیگر= |نام اصلی= |نام مستعار= |لقب= |زادروز=دامغان 17 اردیبهشت ۱۳11ش |تاریخ مرگ=فرانسه 24 شهر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>شاعرِ فُرمالیست، روزنامهنگار و منتقد ادبی ایرانی، و بنیادگذار شعرِ حجم در ایران. فعالیتهای ادبی خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به تهران رفت. وی از همان آغاز، با مطالبی که پیرامون فرم مطرح کرده بود، در میان شاعران معاصر بهعنوان شاعری نوگرا و فرمالیست مطرح شد. سپس وارد عرصۀ روزنامهنگاری شد و ازجمله مسئولیت بخشِ شعر نشریۀ ''کتاب هفته'' (از مهمترین مجلههای ادبی دهۀ ۱۳۴۰ش) را بهعهده گرفت و با حمایت از نوپردازانِ تندرو، مطرحترین مقالات ادبی را دربارۀ فرم نوشت. مجموعه مقالات و نقدهای ادبی وی در دو کتاب ''از سکوی سرخ'' و ''هلاک عقل به وقت'' ''اندیشیدن'' منتشر شده است. رؤیایی بعدها متأثر از مکتب غیر متعهدِ موج | }}<p>شاعرِ فُرمالیست، روزنامهنگار و منتقد ادبی ایرانی، و بنیادگذار [[شعر حجم|شعرِ حجم]] در ایران. فعالیتهای ادبی خود را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به تهران رفت. وی از همان آغاز، با مطالبی که پیرامون فرم مطرح کرده بود، در میان شاعران معاصر بهعنوان شاعری نوگرا و فرمالیست مطرح شد. سپس وارد عرصۀ روزنامهنگاری شد و ازجمله مسئولیت بخشِ شعر نشریۀ ''کتاب هفته'' (از مهمترین مجلههای ادبی دهۀ ۱۳۴۰ش) را بهعهده گرفت و با حمایت از نوپردازانِ تندرو، مطرحترین مقالات ادبی را دربارۀ فرم نوشت. مجموعه مقالات و نقدهای ادبی وی در دو کتاب ''از سکوی سرخ'' و ''هلاک عقل به وقت'' ''اندیشیدن'' منتشر شده است. رؤیایی بعدها متأثر از مکتب غیر متعهدِ [[موج نو]]، مکتب ضد تعهد شعر حجم را بنیان نهاد و مبانی موردنظرش را با عنوان «حجمگرایی» به سمت زبان و زیباییشناسیِ ویژۀ خود پیش برد. حضور اندیشه و مفاهیم عرفانی در قالب ترکیبهای زبانی پُرایهام، بازیها و جابهجاییهای واژگانی، فرمگرایی، عشق، اروتیسم و بدن، و مرگ ازجمله شاخصهها و درونمایههای اصلی شعر اوست. </p><p>از دفترهای شعر اوست: ''بر جادههای تهی'' (۱۳۴۰)؛ ''دریاییها'' (۱۳۴۴)؛ ''دلتنگیها'' (۱۳۴۶)؛ ''از دوستت دارم'' (۱۳۴۷)؛ ''لبریختهها''؛ ''هفتاد سنگ قبر''، شعرهای سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ (۱۳۷۹)؛ ''منِ گذشتۀ امضا''.</p> | ||
رؤیایی تحصیلاتش را در رشتۀ حقوق سیاسی در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران تا اخذ درجۀ دکتری حقوق بینالملل عمومی ادامه داد؛ و از آن پس، در وزارت دارایی به استخدام درآمد و به عنوان ذیحساب و سرپرست امور مالی در ادارات و دیگر مراکز دولتی، از جمله وزارت آب و برق، سازمان تلویزیون ملی ایران و… به کار پرداخت. رؤیایی از سال 1358 در پاریس اقامت داشت. | |||
از فعالیتهای مهم ادبی او میتوان به این موارد اشاره کرد: | |||
* تأسیس هفتهنامه ادبی بارو با همراهی احمد شاملو (ترکیبی از نامهای مستعار بامداد و رؤیا)، سال ۱۳۴۴ | |||
* تأسیس شرکت انتشاراتی روزن با همکاری محمود زند و ابراهیم گلستان، سال ۱۳۴۶ | |||
* اداره و انتشار دفترهای روزن، فصلنامهای در شعر، نقاشی و قصه با همکاری گروه شاعران شعر حجم، ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ | |||
* تأسیس جایزهٔ ادبی شعر سال به سرمایهگذاری تلویزیون ملی ایران و داورانی مرکب از [[مسعود فرزاد]]، [[محسن هشترودی]]، [[فریدون رهنما]]، [[بیژن جلالی]]، [[پژمان بختیاری، حسین (تهران ۱۲۷۹ـ۱۳۵۳ش)|پژمان بختیاری]] و یدالله رؤیائی در سالهای ۱۳۴۸، ۱۳۴۹ و ۱۳۵۰ | |||
* تأسیس «مدرسهٔ زبان و ادبیات فارسی» در پاریس، سال ۱۳۵۸ | |||
---- | |||
<br><!--22190700--> | <br><!--22190700--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
