آتش (ادیان و اساطیر): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Added English title to display title and first line) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
Fire (religions and mythology) | |||
آتش (ادیان و اساطیر)Fire (Religions and mythology)<br/> نماد پاکی، پالایندگی یا ربوبیت در بسیاری از ادیان و فرهنگ‌هایی که در آن‌ها قربانی‌کردن ازجمله آیین‌های اصلی بوده است. با این همه در مسیحیت، آتش دوزخ از دیرباز در مقابل نور خدا و آسمان‌ها قرار داشته است. در دوران باستان، آتش نشانۀ هستیا<ref>Hestia</ref>، الهۀ خانه و کاشانه بود و در روم باکره‌های وِستا<ref>Vesta</ref>یی<ref>Vestal Virgins</ref> از آتش مقدس وِستا در آرامگاهش در فوروم<ref>Forum</ref> نگهبانی می‌کردند. در اساطیر باستان پرومتئوس<ref>Prometheus</ref> (پرومته) آتش را از خدایان ربود و به انسان‌ها داد. در مراسم وداییِ هندوها برهمنان آگنی<ref>Agni</ref> را در مقام آتش قربانی که حد واسط میان خدایان و انسان بود، بزرگ می‌داشتند. در قرآن از آتش جهنم و عذاب آتش یاد شده و شیطان و جن از آتش بی‌دود آفریده شده است. | آتش (ادیان و اساطیر)Fire (Religions and mythology)<br/> نماد پاکی، پالایندگی یا ربوبیت در بسیاری از ادیان و فرهنگ‌هایی که در آن‌ها قربانی‌کردن ازجمله آیین‌های اصلی بوده است. با این همه در مسیحیت، آتش دوزخ از دیرباز در مقابل نور خدا و آسمان‌ها قرار داشته است. در دوران باستان، آتش نشانۀ هستیا<ref>Hestia</ref>، الهۀ خانه و کاشانه بود و در روم باکره‌های وِستا<ref>Vesta</ref>یی<ref>Vestal Virgins</ref> از آتش مقدس وِستا در آرامگاهش در فوروم<ref>Forum</ref> نگهبانی می‌کردند. در اساطیر باستان پرومتئوس<ref>Prometheus</ref> (پرومته) آتش را از خدایان ربود و به انسان‌ها داد. در مراسم وداییِ هندوها برهمنان آگنی<ref>Agni</ref> را در مقام آتش قربانی که حد واسط میان خدایان و انسان بود، بزرگ می‌داشتند. در قرآن از آتش جهنم و عذاب آتش یاد شده و شیطان و جن از آتش بی‌دود آفریده شده است. | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۰
Fire (religions and mythology)
آتش (ادیان و اساطیر)Fire (Religions and mythology)
نماد پاکی، پالایندگی یا ربوبیت در بسیاری از ادیان و فرهنگ‌هایی که در آن‌ها قربانی‌کردن ازجمله آیین‌های اصلی بوده است. با این همه در مسیحیت، آتش دوزخ از دیرباز در مقابل نور خدا و آسمان‌ها قرار داشته است. در دوران باستان، آتش نشانۀ هستیا[۱]، الهۀ خانه و کاشانه بود و در روم باکره‌های وِستا[۲]یی[۳] از آتش مقدس وِستا در آرامگاهش در فوروم[۴] نگهبانی می‌کردند. در اساطیر باستان پرومتئوس[۵] (پرومته) آتش را از خدایان ربود و به انسان‌ها داد. در مراسم وداییِ هندوها برهمنان آگنی[۶] را در مقام آتش قربانی که حد واسط میان خدایان و انسان بود، بزرگ می‌داشتند. در قرآن از آتش جهنم و عذاب آتش یاد شده و شیطان و جن از آتش بی‌دود آفریده شده است.