آق توبه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Added English title to display title and first line) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
Aktobe city | |||
آقْ‌توبِه، شهر<br/> (یا: آق‌تپه و آکتوبه؛ نام سابق روسی: آکتیوبینْسک<ref>Aktyubinsk</ref> ۱۸۶۹ـ۱۹۹۳م) شهر صنعتی کنار رود ایلِک<ref>River Ilek</ref>، در شمال غربی قزاقستان<ref>Kazakhstan</ref>، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری جنوب مرز فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref>. مرکز استانی به همین نام است. ۲۳۴,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مواد شیمیایی، وسایل فلزی، و تجهیزات برقی از جمله کالاهای تولیدی این شهر است. آق‌توبه بر سر راه‌آهن مسکو ـ تاشکند<ref>Moscow-Tashkent Railway</ref>، و همچنین نزدیک میدان عظیم گاز طبیعی قره‌چگانک قرار دارد. آق‌توبه در ۱۸۶۹ با نام آکتیوبینسک تأسیس شد و با گشایش راه‌آهن سراسری ماورای خزر<ref>Trans-Caspian Railway</ref> در ۱۹۰۵ توسعه یافت.<br/> | آقْ‌توبِه، شهر<br/> (یا: آق‌تپه و آکتوبه؛ نام سابق روسی: آکتیوبینْسک<ref>Aktyubinsk</ref> ۱۸۶۹ـ۱۹۹۳م) شهر صنعتی کنار رود ایلِک<ref>River Ilek</ref>، در شمال غربی قزاقستان<ref>Kazakhstan</ref>، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری جنوب مرز فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref>. مرکز استانی به همین نام است. ۲۳۴,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مواد شیمیایی، وسایل فلزی، و تجهیزات برقی از جمله کالاهای تولیدی این شهر است. آق‌توبه بر سر راه‌آهن مسکو ـ تاشکند<ref>Moscow-Tashkent Railway</ref>، و همچنین نزدیک میدان عظیم گاز طبیعی قره‌چگانک قرار دارد. آق‌توبه در ۱۸۶۹ با نام آکتیوبینسک تأسیس شد و با گشایش راه‌آهن سراسری ماورای خزر<ref>Trans-Caspian Railway</ref> در ۱۹۰۵ توسعه یافت.<br/> | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۸
Aktobe city
آقْ‌توبِه، شهر
(یا: آق‌تپه و آکتوبه؛ نام سابق روسی: آکتیوبینْسک[۱] ۱۸۶۹ـ۱۹۹۳م) شهر صنعتی کنار رود ایلِک[۲]، در شمال غربی قزاقستان[۳]، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری جنوب مرز فدراسیون روسیه[۴]. مرکز استانی به همین نام است. ۲۳۴,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مواد شیمیایی، وسایل فلزی، و تجهیزات برقی از جمله کالاهای تولیدی این شهر است. آق‌توبه بر سر راه‌آهن مسکو ـ تاشکند[۵]، و همچنین نزدیک میدان عظیم گاز طبیعی قره‌چگانک قرار دارد. آق‌توبه در ۱۸۶۹ با نام آکتیوبینسک تأسیس شد و با گشایش راه‌آهن سراسری ماورای خزر[۶] در ۱۹۰۵ توسعه یافت.