حقایق نگار، محمدجعفر (۱۲۲۵ـ عراق ۱۳۰۱ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
حقایقنگار، محمدجعفر (۱۲۲۵ـ عراق ۱۳۰۱ق)<br> | حقایقنگار، محمدجعفر (۱۲۲۵ـ عراق ۱۳۰۱ق)<br> | ||
ادیب و تاریخنگار ایرانی. اجدادش ضابط و کلانتر [[خورموج]] بودند. میرزا جعفر خود نیز تا ۱۲۵۸ق همین سمت را داشت. در ۱۲۷۶ق به تهران رفت و در آنجا [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدینشاه قاجار]] وی را مأمور نوشتن تاریخ پادشاهی خود کرد و در ۱۲۷۷ق به وی لقب حقایقنگار داد. ''حقایقالاخبار ناصری'' را در ۱۲۸۴ق نوشت. از آنجا که [[امیرکبیر]] را در آن به حق معرفی کرده بود مقبول نظر شاه نیفتاد و او ناگزیر از بیم خشم شاه به عراق عرب رفت و تا پایان زندگیاش در آنجا ماند. از دیگر آثارش: ''آثار جعفری'' (۱۲۷۶ق)؛ ''نزهتالاخبار'' (۱۲۸۰ش)؛ ''حقایقالمصیبة'' (بمبئی، ۱۲۹۲ق)؛ ''آیینۀ مظفری''. | ادیب و تاریخنگار ایرانی. اجدادش ضابط و کلانتر [[خورموج]] بودند. میرزا جعفر خود نیز تا ۱۲۵۸ق همین سمت را داشت. در ۱۲۷۶ق به تهران رفت و در آنجا [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدینشاه قاجار]] وی را مأمور نوشتن تاریخ پادشاهی خود کرد و در ۱۲۷۷ق به وی لقب حقایقنگار داد. ''[[حقایق الاخبار ناصری|حقایقالاخبار ناصری]]'' را در ۱۲۸۴ق نوشت. از آنجا که [[امیرکبیر]] را در آن به حق معرفی کرده بود مقبول نظر شاه نیفتاد و او ناگزیر از بیم خشم شاه به عراق عرب رفت و تا پایان زندگیاش در آنجا ماند. از دیگر آثارش: ''آثار جعفری'' (۱۲۷۶ق)؛ ''نزهتالاخبار'' (۱۲۸۰ش)؛ ''حقایقالمصیبة'' (بمبئی، ۱۲۹۲ق)؛ ''آیینۀ مظفری''. | ||
<br><!--18075900--> | <br><!--18075900--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۲
حقایقنگار، محمدجعفر (۱۲۲۵ـ عراق ۱۳۰۱ق)
ادیب و تاریخنگار ایرانی. اجدادش ضابط و کلانتر خورموج بودند. میرزا جعفر خود نیز تا ۱۲۵۸ق همین سمت را داشت. در ۱۲۷۶ق به تهران رفت و در آنجا ناصرالدینشاه قاجار وی را مأمور نوشتن تاریخ پادشاهی خود کرد و در ۱۲۷۷ق به وی لقب حقایقنگار داد. حقایقالاخبار ناصری را در ۱۲۸۴ق نوشت. از آنجا که امیرکبیر را در آن به حق معرفی کرده بود مقبول نظر شاه نیفتاد و او ناگزیر از بیم خشم شاه به عراق عرب رفت و تا پایان زندگیاش در آنجا ماند. از دیگر آثارش: آثار جعفری (۱۲۷۶ق)؛ نزهتالاخبار (۱۲۸۰ش)؛ حقایقالمصیبة (بمبئی، ۱۲۹۲ق)؛ آیینۀ مظفری.