تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[پرونده:14189600-2.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی ]]<p>داستان''''''نویس، فیلمنامه''''''نویس، فیلمساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به [[موج نو سینمای ایران|موج نوی سینمای ایران]] است. از دانشکده ادبیات [[دانشگاه تهران]] فارغ''''''التحصیل شد. تقوایی به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آنها را در آثارش انعکاس می''''''دهد. نخستین داستان او با نامِ ''پناهگاه'' در گاهنامۀ ''آرش'' چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ ''تابستان همان''''سال'' (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران''''''های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی''''''آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم [[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]] به فیلمسازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارتند از ''تاکسی''''متر'' (۱۳۴۶)، ''آرایشگاه آفتاب'' (۱۳۴۶)، ''نان''''خورهای بی''''سوادی'' (۱۳۴۶)، ''فروغ فرخزاد'' ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، ''رقص شمشیر'' (۱۳۴۶)، ''باد جن'' (۱۳۴۸)، و ''اربعین'' (۱۳۴۹). فیلمنامۀ ''چای تلخ'' (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. </p><p>تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم [[خشت و آینه|''خشت و آینه'']] به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین'''''' ساعدی]]'''''' است'''''' که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف ''''''شد. فیلمِ'''''' بعدی''''''، ''صادق'''' کرده'' ''''''(۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به'''''' موفقیت ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]'' (۱۳۴۸) ساخته'''''' شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت''''''های'''''' آشکاری'''''' با آن'''''' داشت. [[دایی جان ناپلیون، مجموعه تلویزیونی|''دایی''''جان ناپلئون'']] (۱۳۵۴)، از مجموعه''''''های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و ''''''''[[نفرین (فیلم 1352)|نفرین]]'''''''' (۱۳۵۲) و ''[[ناخدا خورشید]]'' (۱۳۶۵)، به''''''ترتیب براساس داستان''''''های ''باتلاق'' نوشتۀ'''''' میکا والتاری''''''، نویسندۀ'''''' فنلاندی''''''، و ''داشتن و نداشتن'' نوشتۀ [[همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)|ارنست همینگوی]]، از فیلم''''''های ''''''خوش''''''ساخت'''''' و خوش''''''پرداخت سینمای ایران محسوب می''''''شوند. سایر فیلم''''''هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارتند از [[ای ایران (فیلم سینمایی)|''ای'''' ایران'''''''']] (۱۳۶۸) و [[کاغذ بی خط|''کاغذ بی''''خط'']] (۱۳۸۰). او در کارنامۀ خود چندین کار سینمایی و تلویزیونی ناتمام دارد. مجموعۀ تلویزیونی ''داستان‌سرایان'' (۱۳۵۷) که به زندگی و آثار نویسندگان نام‌آور ادبیات معاصر می‌پرداخت، از آن جمله است. او پیش از انقلاب قرار بود [[شوهر آهو خانم|شوهر آهوخانم]] (نوشتۀ [[علیمحمد افغانی|علیمحمد افغانی]]) را هم بسازد که نشد. تقوایی پس از انقلاب پروژۀ بزرگ [[کوچک جنگلی (تلویزیون)|کوچک جنگلی]] نوشتۀ خودش (با نگاهی به داستان مردی از جنگل نوشتهٔ احمد احرار) را در سال ۱۳۶۲ نیمه‌کاره گذاشت و دو پروژۀ مشهور «زنگی و رومی» (۱۳۸۱) و «چای تلخ» (۱۳۸۲) نیز همچنان ناتمام رها شده‌اند. تقوایی در دی‌ماه سال ۱۳۸۲ فیلم جنگی چای تلخ را کلید زد، اما به دلایل مالی، سانسور و عدم حمایت مراکز دولتی نیمه‌کاره ماند. | [[پرونده:14189600-2.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی ]]<p>داستان''''''نویس، فیلمنامه''''''نویس، فیلمساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به [[موج نو سینمای ایران|موج نوی سینمای ایران]] است. از دانشکده ادبیات [[دانشگاه تهران]] فارغ''''''التحصیل شد. تقوایی به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آنها را در آثارش انعکاس می''''''دهد. نخستین داستان او با نامِ ''پناهگاه'' در گاهنامۀ ''آرش'' چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ ''تابستان همان''''سال'' (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران''''''های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی''''''آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم [[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]] به فیلمسازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارتند از ''تاکسی''''متر'' (۱۳۴۶)، ''آرایشگاه آفتاب'' (۱۳۴۶)، ''نان''''خورهای بی''''سوادی'' (۱۳۴۶)، ''فروغ فرخزاد'' ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، ''رقص شمشیر'' (۱۳۴۶)، ''باد جن'' (۱۳۴۸)، و ''اربعین'' (۱۳۴۹). فیلمنامۀ ''چای تلخ'' (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. </p><p>تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم [[خشت و آینه|''خشت و آینه'']] به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین'''''' ساعدی]]'''''' است'''''' که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف ''''''شد. فیلمِ'''''' بعدی''''''، ''صادق'''' کرده'' ''''''(۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به'''''' موفقیت ''[[قیصر (سینما)|قیصر]]'' (۱۳۴۸) ساخته'''''' شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت''''''های'''''' آشکاری'''''' با آن'''''' داشت. [[دایی جان ناپلیون، مجموعه تلویزیونی|''دایی''''جان ناپلئون'']] (۱۳۵۴)، از مجموعه''''''های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و ''''''''[[نفرین (فیلم 1352)|نفرین]]'''''''' (۱۳۵۲) و ''[[ناخدا خورشید]]'' (۱۳۶۵)، به''''''ترتیب براساس داستان''''''های ''باتلاق'' نوشتۀ'''''' میکا والتاری''''''، نویسندۀ'''''' فنلاندی''''''، و ''داشتن و نداشتن'' نوشتۀ [[همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)|ارنست همینگوی]]، از فیلم''''''های ''''''خوش''''''ساخت'''''' و خوش''''''پرداخت سینمای ایران محسوب می''''''شوند. سایر فیلم''''''هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارتند از [[ای ایران (فیلم سینمایی)|''ای'''' ایران'''''''']] (۱۳۶۸) و [[کاغذ بی خط|''کاغذ بی''''خط'']] (۱۳۸۰). او در کارنامۀ خود چندین کار سینمایی و تلویزیونی ناتمام دارد. مجموعۀ تلویزیونی ''داستان‌سرایان'' (۱۳۵۷) که به زندگی و آثار نویسندگان نام‌آور ادبیات معاصر می‌پرداخت، از آن جمله است. او پیش از انقلاب قرار بود [[شوهر آهو خانم|شوهر آهوخانم]] (نوشتۀ [[علیمحمد افغانی|علیمحمد افغانی]]) را هم بسازد که نشد. تقوایی پس از انقلاب پروژۀ بزرگ [[کوچک جنگلی (تلویزیون)|کوچک جنگلی]] نوشتۀ خودش (با نگاهی به داستان مردی از جنگل نوشتهٔ احمد احرار) را در سال ۱۳۶۲ نیمه‌کاره گذاشت و دو پروژۀ مشهور «زنگی و رومی» (۱۳۸۱) و «چای تلخ» (۱۳۸۲) نیز همچنان ناتمام رها شده‌اند. تقوایی در دی‌ماه سال ۱۳۸۲ فیلم جنگی چای تلخ را کلید زد، اما به دلایل مالی، سانسور و عدم حمایت مراکز دولتی نیمه‌کاره ماند. | ||
</p><p>[[شهرنوش پارسی پور|شهرنوش پارسی‌پور]]، داستان‌نویس برجستۀ ایرانی، همسر نخست تقوایی بوده است. | </p><p>[[شهرنوش پارسی پور|شهرنوش پارسی‌پور]]، داستان‌نویس برجستۀ ایرانی، همسر نخست تقوایی بوده است. | ||
'''برخی از جوایز''' | |||
* <p>نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم ''صادق کرد''ه (۱۳۵۱)</p> | * <p>نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم ''صادق کرد''ه (۱۳۵۱)</p> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۷
ناصر تقوایی (آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش- )
| ناصر تقوایی | |
|---|---|
| زادروز |
آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده ادبیات دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان و فیلمنامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | داستان‌نویس و عکاس |
| آثار | مجموعۀ تلویزیونی دایی جان ناپلئون؛ آرامش در حضور ديگران؛ صادق كرده؛ نفرين؛ ناخدا خورشيد؛ ای ايران؛ كاغذ بی‌خط |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | شهرنوش پارسی‌پور (همسر سابق) |
| جوایز و افتخارات | نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران (۱۳۵۱)؛ نشان نقرهٔ ششمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران (۱۳۵۲)؛ شیر نقرۀ جشنوارۀ بین‌المللی فیلم ونیز (۱۹۷۲)؛ یوزپلنگ برنزی جشنوارۀ فیلم لوکارنو (۱۹۸۸)؛ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر (1380) |
داستان‌نویس، فیلمنامه‌نویس، فیلمساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به موج نوی سینمای ایران است. از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. تقوایی به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آنها را در آثارش انعکاس می‌دهد. نخستین داستان او با نامِ پناهگاه در گاهنامۀ آرش چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ تابستان همان‌‌سال (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران‌های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی‌آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم ابراهیم گلستان به فیلمسازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارتند از تاکسی‌متر (۱۳۴۶)، آرایشگاه آفتاب (۱۳۴۶)، نان‌خورهای بی‌سوادی (۱۳۴۶)، فروغ فرخزاد ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، رقص شمشیر (۱۳۴۶)، باد جن (۱۳۴۸)، و اربعین (۱۳۴۹). فیلمنامۀ چای تلخ (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است.
تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم خشت و آینه به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، آرامش در حضور دیگران (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ غلامحسین ساعدی است که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف شد. فیلمِ بعدی، صادق کرده (۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به موفقیت قیصر (۱۳۴۸) ساخته شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت‌های آشکاری با آن داشت. دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴)، از مجموعه‌های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و نفرین (۱۳۵۲) و ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، به‌ترتیب براساس داستان‌های باتلاق نوشتۀ میکا والتاری، نویسندۀ فنلاندی، و داشتن و نداشتن نوشتۀ ارنست همینگوی، از فیلم‌های خوش‌ساخت و خوش‌پرداخت سینمای ایران محسوب می‌شوند. سایر فیلم‌هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارتند از ای ایران (۱۳۶۸) و کاغذ بی‌خط (۱۳۸۰). او در کارنامۀ خود چندین کار سینمایی و تلویزیونی ناتمام دارد. مجموعۀ تلویزیونی داستان‌سرایان (۱۳۵۷) که به زندگی و آثار نویسندگان نام‌آور ادبیات معاصر می‌پرداخت، از آن جمله است. او پیش از انقلاب قرار بود شوهر آهوخانم (نوشتۀ علیمحمد افغانی) را هم بسازد که نشد. تقوایی پس از انقلاب پروژۀ بزرگ کوچک جنگلی نوشتۀ خودش (با نگاهی به داستان مردی از جنگل نوشتهٔ احمد احرار) را در سال ۱۳۶۲ نیمه‌کاره گذاشت و دو پروژۀ مشهور «زنگی و رومی» (۱۳۸۱) و «چای تلخ» (۱۳۸۲) نیز همچنان ناتمام رها شده‌اند. تقوایی در دی‌ماه سال ۱۳۸۲ فیلم جنگی چای تلخ را کلید زد، اما به دلایل مالی، سانسور و عدم حمایت مراکز دولتی نیمه‌کاره ماند.
شهرنوش پارسی‌پور، داستان‌نویس برجستۀ ایرانی، همسر نخست تقوایی بوده است.
برخی از جوایز
نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم صادق کرده (۱۳۵۱)
نشان نقرهٔ ششمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم نفرین (۱۳۵۲)
شیر نقرۀ جشنوارۀ بین‌المللی فیلم ونیز برای فیلم سینمایی آرامش در حضور دیگران (۱۹۷۲)
شیر طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم ونیز برای فیلم کوتاه رهایی (۱۹۷۲)
تندیس طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم سانفرانسیسکو برای فیلم کوتاه رهایی (۱۹۷۲)
یوزپلنگ برنزی جشنوارۀ فیلم لوکارنو برای فیلم ناخدا خورشید (۱۹۸۸)
سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم کاغذ بی‌خط (1380)
فهرست فیلم‌های بلند سینمایی
- آرامش در حضور ديگران (۱۳49)
- صادق كرده (۱۳۵۱)
- نفرين (۱۳۵۲)
- ناخدا خورشيد (۱۳۶۵)
- ای ايران (۱۳۶۸)
- کشتی یونانی (قصه‌های كيش: اپيزود اول) (۱۳۷۷)
- كاغذ بی‌خط (۱۳۸۰)