زهری، محمد (تنکابن ۱۳۰۵ـ تهران ۱۳۷۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
شاعر ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی‌اش در ملایر و شیراز گذشت. از آغاز دهۀ ۱۳۲۰ همراهِ خانواده به تهران رفت و به تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی پرداخت و در دهۀ ۱۳۴۰ دورۀ دکتری این رشته را به پایان رساند. او را می‌توان به لحاظ تجربه‌های شعری در نسل نخست شاگردان [[نیما یوشیج]] قرار داد. علاوه بر مسائل سیاسی و اجتماعی، برخی دل‌تنگی‌های فردی و فلسفی در شعرهایش بازتاب یافته است. از دهۀ ۱۳۲۰ علاوه بر فعالیت‌های مطبوعاتی، به تدریس در دبیرستان‌ها و کار در سازمان برنامه و بودجه، امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ، و کتابخانۀ ملی ایران پرداخت و مدتی هم معاونت کتابخانۀ ملی ایران را برعهده داشت. | شاعر ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی‌اش در ملایر و شیراز گذشت. از آغاز دهۀ ۱۳۲۰ همراهِ خانواده به تهران رفت و به تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی پرداخت و در دهۀ ۱۳۴۰ دورۀ دکتری این رشته را به پایان رساند. او را می‌توان به لحاظ تجربه‌های شعری در نسل نخست شاگردان [[نیما یوشیج]] قرار داد. علاوه بر مسائل سیاسی و اجتماعی، برخی دل‌تنگی‌های فردی و فلسفی در شعرهایش بازتاب یافته است. از دهۀ ۱۳۲۰ علاوه بر فعالیت‌های مطبوعاتی، به تدریس در دبیرستان‌ها و کار در سازمان برنامه و بودجه، امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ، و کتابخانۀ ملی ایران پرداخت و مدتی هم معاونت کتابخانۀ ملی ایران را برعهده داشت. | ||
دفترهای متعددی از سروده‌های زهری نشر یافته است؛ ازجملۀ آن‌هاست: ''جزیره'' (تهران، ۱۳۳۴)، ''گلایه'' (تهران، ۱۳۴۵)، ''شب‌نامه و قطره‌های باران'' (تهران، ۱۳۴۷)، ''مشت در جیب'' (تهران، ۱۳۵۱)، ''پیر ما گفت'' (تهران، ۱۳۵۶) و دیوان اشعاری به نام'' برای هر ستاره'' (تهران، ۱۳۸۱) که گزیده‌ای از نقد‌ها و بررسی‌های شعرهای او را نیز شامل است. | دفترهای متعددی از سروده‌های زهری نشر یافته است؛ ازجملۀ آن‌هاست: ''جزیره'' (تهران، ۱۳۳۴)، ''گلایه'' (تهران، ۱۳۴۵)، ''شب‌نامه و قطره‌های باران'' (تهران، ۱۳۴۷)، ''مشت در جیب'' (تهران، ۱۳۵۱)، ''پیر ما گفت'' (تهران، ۱۳۵۶) و دیوان اشعاری به نام'' [[برای هر ستاره (کتاب)|برای هر ستاره]]'' (تهران، ۱۳۸۱) که گزیده‌ای از نقد‌ها و بررسی‌های شعرهای او را نیز شامل است. | ||
محمد زهری به دنبال سکتۀ قلبی در بیمارستان آسیا (تهران) درگذشت.<br><!--23073600--> | محمد زهری به دنبال سکتۀ قلبی در بیمارستان آسیا (تهران) درگذشت.<br><!--23073600--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۱
| محمد زُهَری | |
|---|---|
| زادروز |
تنکابن ۱۳۰۵ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| سبک | شعر نیمایی |
| آثار | جزیره (تهران، ۱۳۳۴)، گلایه (تهران، ۱۳۴۵)، شب‌نامه و قطره‌های باران (تهران، ۱۳۴۷)، مشت در جیب (تهران، ۱۳۵۱)، پیر ما گفت (تهران، ۱۳۵۶) |
| گروه مقاله | ادبیات |
محمد زُهَری (تنکابن ۱۳۰۵ـ تهران ۱۳۷۳ش)
شاعر ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی‌اش در ملایر و شیراز گذشت. از آغاز دهۀ ۱۳۲۰ همراهِ خانواده به تهران رفت و به تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی پرداخت و در دهۀ ۱۳۴۰ دورۀ دکتری این رشته را به پایان رساند. او را می‌توان به لحاظ تجربه‌های شعری در نسل نخست شاگردان نیما یوشیج قرار داد. علاوه بر مسائل سیاسی و اجتماعی، برخی دل‌تنگی‌های فردی و فلسفی در شعرهایش بازتاب یافته است. از دهۀ ۱۳۲۰ علاوه بر فعالیت‌های مطبوعاتی، به تدریس در دبیرستان‌ها و کار در سازمان برنامه و بودجه، امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ، و کتابخانۀ ملی ایران پرداخت و مدتی هم معاونت کتابخانۀ ملی ایران را برعهده داشت.
دفترهای متعددی از سروده‌های زهری نشر یافته است؛ ازجملۀ آن‌هاست: جزیره (تهران، ۱۳۳۴)، گلایه (تهران، ۱۳۴۵)، شب‌نامه و قطره‌های باران (تهران، ۱۳۴۷)، مشت در جیب (تهران، ۱۳۵۱)، پیر ما گفت (تهران، ۱۳۵۶) و دیوان اشعاری به نام برای هر ستاره (تهران، ۱۳۸۱) که گزیده‌ای از نقد‌ها و بررسی‌های شعرهای او را نیز شامل است.
محمد زهری به دنبال سکتۀ قلبی در بیمارستان آسیا (تهران) درگذشت.