پوراحمد، کیومرث (نجف آباد ۱۳۲۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد 25 آذر ۱۳۲۸ش- | کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد 25 آذر ۱۳۲۸ش- بندرانزلی 16 فروردین 1402ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =کیومرث پوراحمد | |عنوان =کیومرث پوراحمد | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=نجف‌آباد 25 آذر 1328ش | |زادروز=نجف‌آباد 25 آذر 1328ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=بندرانزلی 16 فروردین 1402ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:13181700- 2.jpg|جایگزین=کیومرث پوراحمد|بندانگشتی|کیومرث پوراحمد]]<p>فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامه و دستیاری کارگردان فیلم ناتمام ''قصۀ خیابان دراز'' (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، ''تاتوره'' (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|کیارستمی]]<nowiki/> در ''خانۀ دوست کجاست'' (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا و شیوۀ کار و با بازیگران نوجوان، فیلم ''گاویار'' (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلمنامۀ ''شکوه زندگی'' (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم ''لنگرگاه'' (۱۳۶۷) و ''شکار خاموش'' (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی ''[[قصه های مجید (تلویزیون)|قصه‌های مجید]]'' (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند ''شرم'' (۱۳۷۱) و ''صبح روز بعد'' (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از [[هوشنگ مرادی کرمانی]] ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینمایی مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. ''شرم'' از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. ''نان و شعر'' (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. [[خواهران غریب (فیلم)|''خواهران'' ''غریب'']]<nowiki/> (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی ''[[سرنخ (تلویزیون)|سرنخ]]'' (۱۳۷۵) و فیلم‌های ''به‌خاطر هانیه'' (۱۳۷۳) و ''شب یلدا'' (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او که به صورت عمومی اکران شده ''تیغ و ترمه'' (۱۳97) نام دارد. پوراحمد پس از این اثر فیلم ''پرونده باز است'' را نیز در سال 1400 ساخته که هنوز اکران نشده است. فیلمنامۀ عمدۀ آثارش را خود نوشته بود. [[پروین دخت یزدانیان|پروین‌دخت یزدانیان]] (بازیگر) مادرش و منوچهر پوراحمد (کارگردان و بازیگر) برادرش بود. </p> | }}[[پرونده:13181700- 2.jpg|جایگزین=کیومرث پوراحمد|بندانگشتی|کیومرث پوراحمد]]<p>فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامه و دستیاری کارگردان فیلم ناتمام ''قصۀ خیابان دراز'' (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، ''تاتوره'' (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|کیارستمی]]<nowiki/> در ''خانۀ دوست کجاست'' (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا و شیوۀ کار و با بازیگران نوجوان، فیلم ''گاویار'' (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلمنامۀ ''شکوه زندگی'' (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم ''لنگرگاه'' (۱۳۶۷) و ''شکار خاموش'' (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی ''[[قصه های مجید (تلویزیون)|قصه‌های مجید]]'' (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند ''شرم'' (۱۳۷۱) و ''صبح روز بعد'' (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از [[هوشنگ مرادی کرمانی]] ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینمایی مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. ''شرم'' از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. ''نان و شعر'' (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. [[خواهران غریب (فیلم)|''خواهران'' ''غریب'']]<nowiki/> (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی ''[[سرنخ (تلویزیون)|سرنخ]]'' (۱۳۷۵) و فیلم‌های ''به‌خاطر هانیه'' (۱۳۷۳) و ''شب یلدا'' (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او که به صورت عمومی اکران شده ''تیغ و ترمه'' (۱۳97) نام دارد. پوراحمد پس از این اثر فیلم ''پرونده باز است'' را نیز در سال 1400 ساخته که هنوز اکران نشده است. فیلمنامۀ عمدۀ آثارش را خود نوشته بود. [[پروین دخت یزدانیان|پروین‌دخت یزدانیان]] (بازیگر) مادرش و منوچهر پوراحمد (کارگردان و بازیگر) برادرش بود. کیومرث پوراحمد با انتخاب مرگی خودخواسته، در ویلای شخصی‌اش به زندگی خود پایان داد.<ref>hamshahrionline.ir/x8qdq</ref> </p> | ||