پوراحمد، کیومرث (نجف آباد ۱۳۲۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد 25 آذر ۱۳۲۸ش- | کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد 25 آذر ۱۳۲۸ش- بندرانزلی 16 فروردین 1402ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =کیومرث پوراحمد | |عنوان =کیومرث پوراحمد | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=نجف‌آباد 25 آذر 1328ش | |زادروز=نجف‌آباد 25 آذر 1328ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=بندرانزلی 16 فروردین 1402ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:13181700- 2.jpg|جایگزین=کیومرث پوراحمد|بندانگشتی|کیومرث پوراحمد]]<p>فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامه و دستیاری کارگردان فیلم ناتمام ''قصۀ خیابان دراز'' (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، ''تاتوره'' (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|کیارستمی]]<nowiki/> در ''خانۀ دوست کجاست'' (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا و شیوۀ کار و با بازیگران نوجوان، فیلم ''گاویار'' (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلمنامۀ ''شکوه زندگی'' (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم ''لنگرگاه'' (۱۳۶۷) و ''شکار خاموش'' (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی ''[[قصه های مجید (تلویزیون)|قصه‌های مجید]]'' (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند ''شرم'' (۱۳۷۱) و ''صبح روز بعد'' (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از [[هوشنگ مرادی کرمانی]] ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینمایی مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. ''شرم'' از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. ''نان و شعر'' (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. [[خواهران غریب (فیلم)|''خواهران'' ''غریب'']]<nowiki/> (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی ''[[سرنخ (تلویزیون)|سرنخ]]'' (۱۳۷۵) و فیلم‌های ''به‌خاطر هانیه'' (۱۳۷۳) و ''شب یلدا'' (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او که به صورت عمومی اکران شده ''تیغ و ترمه'' (۱۳97) نام دارد. پوراحمد پس از این اثر فیلم ''پرونده باز است'' را نیز در سال 1400 ساخته که هنوز اکران نشده است. فیلمنامۀ عمدۀ آثارش را خود نوشته بود. [[پروین دخت یزدانیان|پروین‌دخت یزدانیان]] (بازیگر) مادرش و منوچهر پوراحمد (کارگردان و بازیگر) برادرش بود. </p> | }}[[پرونده:13181700- 2.jpg|جایگزین=کیومرث پوراحمد|بندانگشتی|کیومرث پوراحمد]]<p>فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامه و دستیاری کارگردان فیلم ناتمام ''قصۀ خیابان دراز'' (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، ''تاتوره'' (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار [[کیارستمی ، عباس (تهران ۱۳۱۹)|کیارستمی]]<nowiki/> در ''خانۀ دوست کجاست'' (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا و شیوۀ کار و با بازیگران نوجوان، فیلم ''گاویار'' (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلمنامۀ ''شکوه زندگی'' (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم ''لنگرگاه'' (۱۳۶۷) و ''شکار خاموش'' (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی ''[[قصه های مجید (تلویزیون)|قصه‌های مجید]]'' (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند ''شرم'' (۱۳۷۱) و ''صبح روز بعد'' (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از [[هوشنگ مرادی کرمانی]] ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینمایی مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. ''شرم'' از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. ''نان و شعر'' (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. [[خواهران غریب (فیلم)|''خواهران'' ''غریب'']]<nowiki/> (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی ''[[سرنخ (تلویزیون)|سرنخ]]'' (۱۳۷۵) و فیلم‌های ''به‌خاطر هانیه'' (۱۳۷۳) و ''شب یلدا'' (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او که به صورت عمومی اکران شده ''تیغ و ترمه'' (۱۳97) نام دارد. پوراحمد پس از این اثر فیلم ''پرونده باز است'' را نیز در سال 1400 ساخته که هنوز اکران نشده است. فیلمنامۀ عمدۀ آثارش را خود نوشته بود. [[پروین دخت یزدانیان|پروین‌دخت یزدانیان]] (بازیگر) مادرش و منوچهر پوراحمد (کارگردان و بازیگر) برادرش بود. کیومرث پوراحمد با انتخاب مرگی خودخواسته، در ویلای شخصی‌اش به زندگی خود پایان داد.<ref>hamshahrionline.ir/x8qdq</ref> </p> | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۹
کیومرث پوراحمد (نجف‌آباد 25 آذر ۱۳۲۸ش- بندرانزلی 16 فروردین 1402ش)
| کیومرث پوراحمد | |
|---|---|
| زادروز |
نجف‌آباد 25 آذر 1328ش |
| درگذشت | بندرانزلی 16 فروردین 1402ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون |
| آثار | قصه‌های مجید (1370)، شرم (1371)، خواهران غریب (1374)، شب یلدا (1380)، اتوبوس شب (1385)، تیغ و ترمه (1397) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | پروین‌دخت یزدانیان (مادر)؛ منوچهر پوراحمد (برادر) |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین چهاردهمین دوره جشنواره فیلم فجر (برای کارگردانی خواهران غریب) |
فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلمنامه و دستیاری کارگردان فیلم ناتمام قصۀ خیابان دراز (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم‌های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش، تاتوره (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت. سپس دستیار کیارستمی در خانۀ دوست کجاست (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا و شیوۀ کار و با بازیگران نوجوان، فیلم گاویار (۱۳۶۶) را ساخت، که با استقبال روبه‌رو نشد. به‌ناچار با نوشتن فیلمنامۀ شکوه زندگی (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم لنگرگاه (۱۳۶۷) و شکار خاموش (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد. سپس مجموعۀ تلویزیونی قصه‌های مجید (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند شرم (۱۳۷۱) و صبح روز بعد (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان‌هایی از هوشنگ مرادی کرمانی ساخت. مجموعه و فیلم‌های سینمایی مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. شرم از حیث تلفیق واقعیت و خیال، شیوۀ روایت و ساختار بصری، فیلمی ممتاز و بدیع است. نان و شعر (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه‌های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشتۀ او موفق نبود. خواهران غریب (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی سرنخ (۱۳۷۵) و فیلم‌های به‌خاطر هانیه (۱۳۷۳) و شب یلدا (۱۳۸۰) بیش از آن‌که به مخاطبان توجه کند، اندیشه‌های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او که به صورت عمومی اکران شده تیغ و ترمه (۱۳97) نام دارد. پوراحمد پس از این اثر فیلم پرونده باز است را نیز در سال 1400 ساخته که هنوز اکران نشده است. فیلمنامۀ عمدۀ آثارش را خود نوشته بود. پروین‌دخت یزدانیان (بازیگر) مادرش و منوچهر پوراحمد (کارگردان و بازیگر) برادرش بود. کیومرث پوراحمد با انتخاب مرگی خودخواسته، در ویلای شخصی‌اش به زندگی خود پایان داد.[۱]
برخی از جوایز
جایزۀ ویژۀ هیأت داوران یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (برای کارگردانی شرم)
سیمرغ بلورین چهاردهمین دوره جشنواره فیلم فجر (برای کارگردانی خواهران غریب)
تندیس زرین یازدهمین دوره جشن خانه سینما (برای فیلمنامۀ اتوبوس شب)
آثار سینمایی (کارگردانی)
- پرونده باز است (۱۴۰۱)
- تيغ و ترمه (۱۳۹۷)
- کفش‌هايم کو (۱۳۹۴)
- 50 قدم آخر (۱۳۹۲)
- اتوبوس شب (۱۳۸۵)
- نوک برج (۱۳۸۴)
- گل يخ (۱۳۸۳)
- شب يلدا (۱۳۸۰)
- خواهران غريب (۱۳۷۴)
- به خاطر هانيه (۱۳۷۳)
- نان و شعر (۱۳۷۲)
- سفرنامۀ شيراز (۱۳۷۱)
- صبح روز بعد (۱۳۷۱)
- شرم (۱۳۷۰)
- شكار خاموش (۱۳۶۸)
- لنگرگاه (۱۳۶۷)
- گاويار (۱۳۶۶)
- آلبوم تمبر (۱۳۶۵)
- بی‌بی چلچله (۱۳۶۳)
- تاتوره (۱۳۶۳)
- باران (۱۳۶۱)
- ↑ hamshahrionline.ir/x8qdq