مهیاوه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042167086.jpg|جایگزین=مهیاوه|بندانگشتی|مهیاوه]] | [[پرونده:2042167086.jpg|جایگزین=مهیاوه|بندانگشتی|مهیاوه]] | ||
از سس‌های مورد استفاده در مناطق جنوبی ایران، به‌ویژه در استان هرمزگان و نواحی جنوبی استان فارس. کلمۀ مَهیاوه و شکل‌های دیگر آن (چون مَهوه، مَهویه) شکل محلی ترکیب دو کلمۀ ماهی و آب است. در آشپزی مناطق جنوبی کاربردهای مختلفی دارد؛ از جمله آن را در وعده‌های غذایی به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند یا نان را در ظرف آن فرو می‌کنند و می‌خورند یا هنگام پخت نان به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند. برای استفاده از مهیاوه به عنوان غذا، چند قاشق از آن را با روغن مایع و مقداری روغن رقیق کرده و با نان می‌خورند. مهیاوه به دلیل طعم نامطبوع و شوری زیاد، در مصرف‌های نخست به مذاق کسی که آن را تناول می‌کند ناخوشایند است. این محصول غذایی جز به صورت دست‌ساز به صورت بسته‌بندی‌های صنعتی نیز تولید و عرضه می‌شود. | از سس‌های مورد استفاده در مناطق جنوبی ایران، به‌ویژه در استان هرمزگان و نواحی جنوبی استان فارس. کلمۀ مَهیاوه و شکل‌های دیگر آن (چون مَهوه، مَهویه) شکل محلی ترکیب دو کلمۀ ماهی و آب است. در آشپزی مناطق جنوبی کاربردهای مختلفی دارد؛ از جمله آن را در وعده‌های غذایی به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند یا نان را در ظرف آن فرو می‌کنند و می‌خورند یا هنگام پخت نان به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند. برای استفاده از مهیاوه به عنوان غذا، چند قاشق از آن را با روغن مایع و مقداری روغن رقیق کرده و با نان می‌خورند. مهیاوه به دلیل طعم نامطبوع و تندی و شوری زیاد، در مصرف‌های نخست به مذاق کسی که آن را تناول می‌کند ناخوشایند است. این محصول غذایی جز به صورت دست‌ساز به صورت بسته‌بندی‌های صنعتی نیز تولید و عرضه می‌شود. | ||
'''مواد اولیه''' | |||
* ماهی ساردینِ خشک شده: 500 گرم | |||
* تخم گشنیز: 200 گرم | |||
* پوست نارنج خشک شده: 6 برگه | |||
* خردل: 500 گرم | |||
* رازیانه: 200 گرم | |||
* نمک | |||
طرز تهیه | |||
---- | |||
[[رده:صنایع غذایی و کشاورزی، تغذیه]] | [[رده:صنایع غذایی و کشاورزی، تغذیه]] | ||
[[رده:علوم تغذیه، مکتب های آشپزی و غذاها]] | [[رده:علوم تغذیه، مکتب های آشپزی و غذاها]] | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۷
از سس‌های مورد استفاده در مناطق جنوبی ایران، به‌ویژه در استان هرمزگان و نواحی جنوبی استان فارس. کلمۀ مَهیاوه و شکل‌های دیگر آن (چون مَهوه، مَهویه) شکل محلی ترکیب دو کلمۀ ماهی و آب است. در آشپزی مناطق جنوبی کاربردهای مختلفی دارد؛ از جمله آن را در وعده‌های غذایی به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند یا نان را در ظرف آن فرو می‌کنند و می‌خورند یا هنگام پخت نان به عنوان چاشنی روی نان می‌مالند. برای استفاده از مهیاوه به عنوان غذا، چند قاشق از آن را با روغن مایع و مقداری روغن رقیق کرده و با نان می‌خورند. مهیاوه به دلیل طعم نامطبوع و تندی و شوری زیاد، در مصرف‌های نخست به مذاق کسی که آن را تناول می‌کند ناخوشایند است. این محصول غذایی جز به صورت دست‌ساز به صورت بسته‌بندی‌های صنعتی نیز تولید و عرضه می‌شود.
مواد اولیه
- ماهی ساردینِ خشک شده: 500 گرم
- تخم گشنیز: 200 گرم
- پوست نارنج خشک شده: 6 برگه
- خردل: 500 گرم
- رازیانه: 200 گرم
- نمک
طرز تهیه