کاتون، مارکوس پورکیوس (۹۵ـ۴۶پ م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
معروف به «کاتون صغیر»، دولتمرد رومی، نوۀ کاتون سنسور. در ۶۳پ‌م تریبون<ref>tribune</ref> پلبین‌ها<ref>plebs</ref> بود. از درخواست سیسرون<ref>Cicero</ref> برای صدور حکم اعدام عوامل توطئۀ قتل کاتیلینا<ref>Catiline</ref> حمایت کرد و یکی از فعال‌ترین رهبران حزب سناتورها به‌شمار می‌رفت، دیدگاه‌های جمهوری‌خواهانه و خصومت آشکارش با یولیوس سِزار<ref>Julius Caesar</ref> سبب حمایت او از پومپیوس<ref>Pompey</ref> در جنگ داخلی شد؛ ولی نتوانست سیسیل را برای خود حفظ کند. در ۴۸پ‌م به اوتیکا<ref>Utica</ref> در افریقا رفت، و پس از شنیدن پیروزی سِزار در نبرد تاپسوس<ref>Thapsus</ref> خودکشی کرد. این خودکشی او را به قهرمان حامیان جمهوری تبدیل کرد، و حملۀ شدید سزار به او در رسالۀ ''در مخالفت با کاتو''<ref>Anticato</ref> مقام او را تا حد شهید بالا'''''' برد. | معروف به «کاتون صغیر»، دولتمرد رومی، نوۀ کاتون سنسور. در ۶۳پ‌م تریبون<ref>tribune</ref> پلبین‌ها<ref>plebs</ref> بود. از درخواست سیسرون<ref>Cicero</ref> برای صدور حکم اعدام عوامل توطئۀ قتل کاتیلینا<ref>Catiline</ref> حمایت کرد و یکی از فعال‌ترین رهبران حزب سناتورها به‌شمار می‌رفت، دیدگاه‌های جمهوری‌خواهانه و خصومت آشکارش با یولیوس سِزار<ref>Julius Caesar</ref> سبب حمایت او از پومپیوس<ref>Pompey</ref> در جنگ داخلی شد؛ ولی نتوانست سیسیل را برای خود حفظ کند. در ۴۸پ‌م به اوتیکا<ref>Utica</ref> در افریقا رفت، و پس از شنیدن پیروزی سِزار در نبرد تاپسوس<ref>Thapsus</ref> خودکشی کرد. این خودکشی او را به قهرمان حامیان جمهوری تبدیل کرد، و حملۀ شدید سزار به او در رسالۀ ''در مخالفت با کاتو''<ref>Anticato</ref> مقام او را تا حد شهید بالا'''''' برد. | ||
<!--35016800--> | <!--35016800--> | ||
---- | |||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:امپراتوری روم و بیزانس]] | [[رده:امپراتوری روم و بیزانس]] | ||
نسخهٔ ۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۷
کاتون، مارْکوس پورکیوس (۹۵ـ۴۶پ‌م)(Cato, Marcus Porcius )
معروف به «کاتون صغیر»، دولتمرد رومی، نوۀ کاتون سنسور. در ۶۳پ‌م تریبون[۱] پلبین‌ها[۲] بود. از درخواست سیسرون[۳] برای صدور حکم اعدام عوامل توطئۀ قتل کاتیلینا[۴] حمایت کرد و یکی از فعال‌ترین رهبران حزب سناتورها به‌شمار می‌رفت، دیدگاه‌های جمهوری‌خواهانه و خصومت آشکارش با یولیوس سِزار[۵] سبب حمایت او از پومپیوس[۶] در جنگ داخلی شد؛ ولی نتوانست سیسیل را برای خود حفظ کند. در ۴۸پ‌م به اوتیکا[۷] در افریقا رفت، و پس از شنیدن پیروزی سِزار در نبرد تاپسوس[۸] خودکشی کرد. این خودکشی او را به قهرمان حامیان جمهوری تبدیل کرد، و حملۀ شدید سزار به او در رسالۀ در مخالفت با کاتو[۹] مقام او را تا حد شهید بالا برد.