پرژوالسکی، نیکلای میخائیلوویچ: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
سیاح روس. به دانش اروپا دربارۀ شرق آسیای مرکزی خدمات شایان کرد. از ۱۸۶۷ تا زمان مرگ به مغولستان، ترکستان، و تبت<ref>Tibet</ref> سفر کرد. در آن هنگام، مأموریت‌های او محرمانه بود، زیرا بخشی از مبارزۀ روسیه با بریتانیا بر سر سلطه بر آسیای مرکزی ـ معروف به بازی بزرگ<ref>Great Game </ref> ـ به‌شمار می‌رفت. شهرت پرژوالسکی بیشتر برای مجموعۀ گیاهان و جانورانش است تا تحقیقات علمی. او شتر وحشی و تنها گونۀ باقی‌مانده از اسب وحشی، معروف به اسب وحشی پرژوالسکی، را کشف کرد. در نخستین سفر از مسافرت‌های چهارگانه‌اش، از ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۲ از ناحیۀ دریاچۀ بایکال<ref>Lake Baikal </ref> به راه افتاد، از طریق مغولستان و صحرای گبی<ref>Gobi Desert </ref> به جانگ‌جیاکو<ref>Zhangjiakou </ref>، واقع در دروازۀ دیوار بزرگ چین<ref>Great Wall of China </ref>، رفت و از طریق مغولستان بازگشت و به دریاچۀ چینگ‌های هو<ref>Qinghai Hu </ref> رسید. سرمای زمستان مانع از رسیدنش به لهاسا<ref>Lhasa </ref>، پایتخت تبت، شد. دومین سفرش در ۱۸۷۶، از سین‌کیانگ<ref>Xinjiang </ref>، غربی‌ترین ایالت چین، آغاز گردید. او از سمت جنوب شرقی از کوه‌های تین شان<ref>Tian Shan </ref> و بیابان تاکلا‌ماکان<ref>Taklamakan Desert </ref> گذشت و کوشید به لهاسا برود. در سومین سفرش در ۱۸۷۹، به ۲۷۰کیلومتری لهاسا رسید. در چهارمین سفرش در ۱۸۸۳، حرکت خود را از اورگا<ref>Urga</ref> (اولان‌باتور<ref> Ulan Bator </ref> کنونی)، در مغولستان آغاز کرد، از ترکستان غربی<ref>Western Turkistan</ref> گذشت و از ایسیک‌کول<ref> Ysuk-Kol</ref>، یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های کوهستانی جهان، در تیان‌شان دیدن کرد. | سیاح روس. به دانش اروپا دربارۀ شرق آسیای مرکزی خدمات شایان کرد. از ۱۸۶۷ تا زمان مرگ به مغولستان، ترکستان، و تبت<ref>Tibet</ref> سفر کرد. در آن هنگام، مأموریت‌های او محرمانه بود، زیرا بخشی از مبارزۀ روسیه با بریتانیا بر سر سلطه بر آسیای مرکزی ـ معروف به بازی بزرگ<ref>Great Game </ref> ـ به‌شمار می‌رفت. شهرت پرژوالسکی بیشتر برای مجموعۀ گیاهان و جانورانش است تا تحقیقات علمی. او شتر وحشی و تنها گونۀ باقی‌مانده از اسب وحشی، معروف به اسب وحشی پرژوالسکی، را کشف کرد. در نخستین سفر از مسافرت‌های چهارگانه‌اش، از ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۲ از ناحیۀ دریاچۀ بایکال<ref>Lake Baikal </ref> به راه افتاد، از طریق مغولستان و صحرای گبی<ref>Gobi Desert </ref> به جانگ‌جیاکو<ref>Zhangjiakou </ref>، واقع در دروازۀ دیوار بزرگ چین<ref>Great Wall of China </ref>، رفت و از طریق مغولستان بازگشت و به دریاچۀ چینگ‌های هو<ref>Qinghai Hu </ref> رسید. سرمای زمستان مانع از رسیدنش به لهاسا<ref>Lhasa </ref>، پایتخت تبت، شد. دومین سفرش در ۱۸۷۶، از سین‌کیانگ<ref>Xinjiang </ref>، غربی‌ترین ایالت چین، آغاز گردید. او از سمت جنوب شرقی از کوه‌های تین شان<ref>Tian Shan </ref> و بیابان تاکلا‌ماکان<ref>Taklamakan Desert </ref> گذشت و کوشید به لهاسا برود. در سومین سفرش در ۱۸۷۹، به ۲۷۰کیلومتری لهاسا رسید. در چهارمین سفرش در ۱۸۸۳، حرکت خود را از اورگا<ref>Urga</ref> (اولان‌باتور<ref> Ulan Bator </ref> کنونی)، در مغولستان آغاز کرد، از ترکستان غربی<ref>Western Turkistan</ref> گذشت و از ایسیک‌کول<ref> Ysuk-Kol</ref>، یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های کوهستانی جهان، در تیان‌شان دیدن کرد. | ||
----<br/> <!--13091800--> | |||
[[Category:جهانگردی]] [[Category:جهانگردان]] | [[Category:جهانگردی]] [[Category:جهانگردان]] | ||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۷
پِرِژِوالْسْکی، نیکُلای میخائیلوویچ (۱۸۳۹ـ۱۸۸۸)(Przhevalsky, Nikolay Mikhailovich)
سیاح روس. به دانش اروپا دربارۀ شرق آسیای مرکزی خدمات شایان کرد. از ۱۸۶۷ تا زمان مرگ به مغولستان، ترکستان، و تبت[۱] سفر کرد. در آن هنگام، مأموریت‌های او محرمانه بود، زیرا بخشی از مبارزۀ روسیه با بریتانیا بر سر سلطه بر آسیای مرکزی ـ معروف به بازی بزرگ[۲] ـ به‌شمار می‌رفت. شهرت پرژوالسکی بیشتر برای مجموعۀ گیاهان و جانورانش است تا تحقیقات علمی. او شتر وحشی و تنها گونۀ باقی‌مانده از اسب وحشی، معروف به اسب وحشی پرژوالسکی، را کشف کرد. در نخستین سفر از مسافرت‌های چهارگانه‌اش، از ۱۸۷۰ تا ۱۸۷۲ از ناحیۀ دریاچۀ بایکال[۳] به راه افتاد، از طریق مغولستان و صحرای گبی[۴] به جانگ‌جیاکو[۵]، واقع در دروازۀ دیوار بزرگ چین[۶]، رفت و از طریق مغولستان بازگشت و به دریاچۀ چینگ‌های هو[۷] رسید. سرمای زمستان مانع از رسیدنش به لهاسا[۸]، پایتخت تبت، شد. دومین سفرش در ۱۸۷۶، از سین‌کیانگ[۹]، غربی‌ترین ایالت چین، آغاز گردید. او از سمت جنوب شرقی از کوه‌های تین شان[۱۰] و بیابان تاکلا‌ماکان[۱۱] گذشت و کوشید به لهاسا برود. در سومین سفرش در ۱۸۷۹، به ۲۷۰کیلومتری لهاسا رسید. در چهارمین سفرش در ۱۸۸۳، حرکت خود را از اورگا[۱۲] (اولان‌باتور[۱۳] کنونی)، در مغولستان آغاز کرد، از ترکستان غربی[۱۴] گذشت و از ایسیک‌کول[۱۵]، یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های کوهستانی جهان، در تیان‌شان دیدن کرد.